اصل تامین امنیت (1) (قسمت18)
(1-قسمت)
الله تعالی امنیت را با ضدش تعریف تعریف می کند و می فرماید: « وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ » (نساء/ 83) و هنگامي كه (خبر) كاري كه موجب نترسيدن يا ترسيدن است به آنان ميرسد، آن را پخش و پراكنده ميكنند (و اخبار را به گوش دشمنان ميرسانند) .
یا به شیوه ی دیگری در وصف امنیت می فرماید: « أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا حَرَمًا آمِنًا وَيُتَخَطَّفُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ» (عنکبوت/ 57) مگر نميبينند كه ما حرم را پر امن و اماني ساختهايم، در حالي كه دور و بر آنان مردم ربوده ميگردند.
این امنیت هم در نگرش قرآنی به دو صورت امنیت کوچک در دنیا و امنیت بزرگ در آخرت بیان شده است. الله تعالی میفرماید: الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ (انعام/82)؛ كساني كه ايمان آورده باشند و ايمان خود را با ظلم نياميخته باشند، امن و امان متعلق به آنهاست و امنیت شایسته ی ايشان است، و آنان راهيافتگان هستند . در این نگرش کلی امنیت دنیوی مومنین با امنیت اخروی آنها گره خورده است و اصالت با امنیت اخروی است و به این شکل کسانی شایسته ی امنیت هستند که ایمان بیاورند و ایمان خودشان را با ظلم مخلوط نکنند .
البته الله تعالی در سوره انعام این نگرش کلی از امنیت را در گفتگوی ابراهیم علیه السلام با سکولاریستهای آن زمان (یه به زبان عربی مشرکین آن زمان) روشن می کند و می فرماید: « وَكَيْفَ أَخَافُ مَا أَشْرَكْتُمْ وَلَا تَخَافُونَ أَنَّكُمْ أَشْرَكْتُمْ بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا چگونه من از چیزی که آن را شریک ( الله ) میسازید میترسم؟ و حال آن که شما از این نمیترسید که برای خداوند چیزی را شریک میسازید که خداوند دلیلی بر آن برای شما نفرستاده است؟ فَأَيُّ الْفَرِيقَيْنِ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ» (انعام / 81) پس کدام یک از دو گروه (سکولار و مسلمان) شایستهتر به امن و امان است، اگر میدانید؟
در کنار این متناسب با میزان دوری یا نزدیکی شخص از قانون شریعت الله امنیت مومنین هم در نوسان خواهد بود و الله تعالی به امنیت مومنین در زمین اشاره می کند می فرماید: « وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ «خداوند به كساني از شما كه ايمان آوردهاند و كارهاي شايسته انجام دادهاند، وعده ميدهد كه آنان را قطعاً جايگزين در زمين خواهد كرد همان گونه كه پيشينيان را جايگزين قبل از خود كرده است.» وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ همچنين دین (اسلام) ايشان را كه براي آنان ميپسندد، حتماً (در زمين) پابرجا و برقرار خواهد ساخت، وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا و حتماً خوف و هراس آنان را به امنيّت و آرامش مبدّل ميسازد، يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا من را عبادت می کنند و چيزي را شریکم نميگردانند . وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ » (نور/ 55) بعد از اين كساني كه كافر شوند، آنان واقعاً فاسق هستند.
(ادامه دارد……)