اصل تامین امنیت (1) (قسمت18
(2-قسمت)
دلیل: وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا، این «الأمن» مشروط است به ایمان و عمل صالح در اول آیه: « وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ » و در آخر آیه: «يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا» است.یعنی الله تعالی این حاکمیت مومنین بر زمین را مشروط کرده به اینکه :
- این وعده به مسلمین داده نشده است بلکه به مومنین میان مسلمین داده شده است «الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ » و کسانی از مسلمین که خواهان این حاکمیت هستند باید ابتدا خودشان را از درجه ی عام مسلمین به درجه ی خاص مومنین ارتقاء دهند.
- اعمال صالحی انجام دهند. دقت داشته باشید که کارهای شایسته در زمینه ی کسب قدرت حکومتی و تقویت و گسترش این حاکمیت اسلامی در مواردی فرق دارند با کارهای شایسته در زمینه ی های دیگر. با آنکه مشترکاتی در تمام زمینه ها وجود دارد و اعمالی شایسته هستند که خاصیت عمومی دارند اما کارهای شایسته در هر زمینه و صنفی دارای مختصات خاص همان صنف و ویژه ی همان صنف و زمینه است که باید رعایت شوند، و تنها با رعایت بعضی از مسائل شخصی و حتی تخصص در زمینه ای نمی توان در مسائل تخصصی صنفهای مختلف موفق شد. طرف چند کلمه صرف و نحو عربی و احکامی را در کتابخانه ها یاد گرفته و رفته فرمانده و حتی رهبر جهادی شده؛ یا غیر عرب است و قرآن را حفظ کرده ، با آنکه بر تفقه در قرآن آگاهی ندارد اما چون قرآن را حفظ کرده امیر گروه مجاهدین شده است. اینکه حافظ قرآن و متخصص باشد فرق دارد با اینکه تنها به دلیل حفظ قرآن فرماندهی یا ریاست یک امر تخصصی را بر عهده گیرد.
- عبادت را مختص الله تعالی کنند و در هیچ از بخشهای عبادت (اعتقادی، قلبی، زبانی، بدنی، مالی) چزی را با الله تعالی شریکی قرار ندهند که در 4 آیه قبل از این الله تعالی در مورد این اشخاص می فرماید: إِنَّمَا کَانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِینَ إِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ أَن یَقُولُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَأُوْلَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ( نور/51) مؤمنان هنگامی که به سوی خدا و پیغمبرش فرا خوانده شوند تا میان آنان حکم کند، سخنشان تنها این است که می‌گویند: شنیدیم و اطاعت کردیم! و رستگاران واقعی ایشانند.
پس امن و امان در دنیا و قیامت تنها مختص مومنین و متقین و «أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ» می شود و در میان «الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ » و « الضَّالِّينَ» تنها کسانی مستحق امنیت کوچک در دنیا هستند که تابع و زیردست قانون شریعت الله و دارالاسلام و یا معاهد با دارالاسلام باشند.
در این صورت دراین دنیا تنها برای «أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ» و کسانی از کفار که تحت حاکمیت قانون شریعت الله و دارالاسلام قرار گرفته اند امنیت وجود دارد، ومسلمین مجرم و حکومتهای کافر و بخصوص حکومتهای کافر سکولار ونهادها ومجریان چنین حکومتهایی به نسبتهای تعیین شده ازنعمت امنیت بی بهره هستند، وبلکه برمسلمین واجب است که متناسب باقدرت نظامی که فراهم نموده اند امنیت کاذب و متزلزل دنیوی آنها را هم برهم بزنند کاری که امثال سلیمان علیه السلام و پیامبر خاتم صلی الله علیه وسلم و خلفای راشد پس از وی و مومنین صادق پس از اینها انجام داده اند و انجام می دهند.
(ادامه دارد……)