اصل تامین امنیت (4) (قسمت21)
(5-قسمت)
در این صورت هم مجاهدین با جان در قالب امت هستند و هم مبلغین و اهل دعوت، برخلاف اهل مال و امور اقتصادی که ممکن است متفرق و در صنفهای متعدد و ناهماهنگ باشند. در هر صورت این فرقه ی ناجیه ای که ممکن است در سراسر زمین پخش شده باشد یکی از مشخصه های بارز آن قتال و جنگ مسلحانه است. اما مهم آن است که در تمام منابع شرعی آمده است که این قتال و جنگ مسلحانه باید همراه امت واحد و جماعت واحد مسلمین صورت گیرد که دارای امام واحدی هستند که این امت مسلح همیشه از کانال «3ابزار» وجود دارد، چون وجود این امت و طائفه در میان امت به معنی وجود امت بزرگی است که این امت کوچک را در خود جای داده است و به معنی دارالاسلام متحد و یکپارچه ای است که با وحدت دستور و وحدت فرماندهی از کانال این طائفه و امت منسجم به امر جهاد طلب و دعوت اقدام می کند. در این صورت این امت مسلح و جنگجوی مجاهد وظیفه ی فرض جهاد طلب و کفائی را بر علیه دارالکفرها جهت رهائی زمین الله و بندگان الله از حاکمیت کفار بر عهده دارد و الله تعالی هم بعد از نصرت خودش، رسول الله صلی الله علیه وسلم و تمام امامان و رهبران دارالاسلام را با این طائفه و امت مسلح تقویت و پشتیبانی می کند: هُوَ الَّذِي أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ (انفال/62) او همان کسی است که تو را با یاری خود و توسّط مؤمنان تقویت و پشتیبانی کرد.
رسول الله صلی الله علیه وسلم هم برای مومنینی که به صورت امتی واحد در آمده اند و طبعاً در حاکمیت و دیپلماسی داخلی و خارجی خود تابع اصول شرعی می شوند از الله تعالی ضمانت 3 مورد مهم را گرفته است . 1- امتش بر گمراهی جمع نشوند : سَأَلْتُ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ أَنْ لَا يَجْمَعَ أُمَّتِي عَلَى ضَلَالَةٍ فَأَعْطَانِيهَا،2- دشمنان کافر بر چنین امتی تسلط پیدا نکنند: وَسَأَلْتُ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ أَنْ لَا يُظْهِرَ عَلَيْهِمْ عَدُوًّا مِنْ غَيْرِهِمْ،3- امتش با قحطی از بین نرود: وَسَأَلْتُ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ أَنْ لَا يُهْلِكَهُمْ بِالسِّنِينَ كَمَا أَهْلَكَ الْأُمَمَ قَبْلَهُمْ فَأَعْطَانِيهَا، و یا در روایتی دیگر «لا يَجُوعُوا» امتش گرسنه نشوند. البته رسول الله صلی الله علیه وسلم در کنار این سه وعده ای که از الله تعالی گرفته از الله تعالی می خواهد که الله تعالی ضمانت هم بدهد که امتش گروه گروه نشوند و بین آنها جنگ و درگیری داخلی اتفاق نیافتند و خشم و تندی جنگهای داخلی را به همدیگر نچشانند اما الله تعالی چنین ضمانتی نمی دهد و چنین درخواستی را نمی پذیرد: وَسَأَلْتُ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ أَنْ لَا يَلْبِسَهُمْ شِيَعًا وَيُذِيقَ بَعْضَهُمْ بَأْسَ بَعْضٍ فَمَنَعَنِيهَا “[1]
پس الله تعالی امر کرده که مومنین در قالب «امت» قرار بگیرند و ضمانت نکرده که امت گروه گروه و متفرق نشود و این گروهها به جان هم نیافتند و این گروهها با هم جنگ و درگیری و کشت و کشتار یا جنگ روانی و زبانی نکنند. رسول الله صلی الله علیه وسلم هم می فرماید الله تعالی وعده ی این 3 مورد را به من داده تا : حتَّى يَكونَ بَعْضُهُمْ يُهْلِكُ بَعْضًا، ويَسْبِي بَعْضُهُمْ بَعْضًا.[2] تا زمانی که در جنگهاي داخلي یکديگر را به قتل برسانند و از همدیگر اسير بگیرند» یعنی تفرق و از بین رفتن «امت» واحده و شروع جنگهای داخلی میان مسلمین و اسیر گرفتن مسلمین از مسلمین سرآغاز گمراهی و تسلط کفار بر مسلمین و گرسنگی و فقر و متحقق نشدن این سه وعده است.
(ادامه دارد……)
[1] في مسند الإمام أحمد (٢٧٢٢٤ / ( عَنْ أَبِي بَصْرَةَ الْغِفَارِيِّ صَاحِبِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ / إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ وَعَدَنِي فِي أُمَّتِي وَأَجَارَهُمْ مِنْ ثَلَاثٍ: لَا يَعُمُّهُمْ بِسَنَةٍ، وَلَا يَسْتَأْصِلُهُمْ عَدُوٌّ، وَلَا يَجْمَعُهُمْ عَلَى ضَلَالَةٍ (سنن الدارمي ٥٥) / عَنْ كَعْبِ بْنِ عَاصِمٍ قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: “إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى قَدْ أَجَارَ لِي عَلَى أُمَّتِي مِنْ ثَلاثٍ لا يَجُوعُوا وَلا يَجْتَمِعُوا عَلَى ضَلالَةٍ وَلا یَستَبَاحُ ﺑَﯿْﻀَﺔُ اﻟْﻤُﺴْﻠِﻤِﯿﻦَ (رواه ابن أبي عاصم في (السنة) (ص: 92)) / (یا بالفظ) وسألْتُهُ أن لَّا يَجْعَلَ بأسَهم بينَهم، فَمَنَعَنِيهَا : ابن تیمیه ، النبوات 149 / سألتُ ربِّي أن لا يسلِّطَ عليْهم عدوًّا من غيرِهم فيجتاحُهم فأعطانيها وسألتُهُ ألا يُهلِكَهم بسنَةٍ عامة فأعطانيها وسألتَهُ ألا يجعلَ بأسَهم بينَهم فمنعنيها / صحيح الجامع 3593: سألتُ ربي ثلاثًا ، فأعطاني اثنتينِ ، ومنعني واحدةً ؛ سألتُ ربي أنْ لا يُهْلِكَ أمتي بالسَنَةِ ، فأعطانيها ، وسألتُهُ أن لَّا يُهْلِكَ أمتي بالغرَقِ ، فأعطانِيها ، وسألْتُهُ أن لَّا يَجْعَلَ بأسَهم بينَهم ، فمنَعَنِيها / سَأَلْتُ رَبِّي عَزَّ وَجَلَّ أَرْبَعًا فَأَعْطَانِي ثَلَاثًا وَمَنَعَنِي وَاحِدَةً: سَأَلْتُ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ أَنْ لَا يَجْمَعَ أُمَّتِي عَلَى ضَلَالَةٍ فَأَعْطَانِيهَا، وَسَأَلْتُ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ أَنْ لَا يُظْهِرَ عَلَيْهِمْ عَدُوًّا مِنْ غَيْرِهِمْ، وَسَأَلْتُ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ أَنْ لَا يُهْلِكَهُمْ بِالسِّنِينَ كَمَا أَهْلَكَ الْأُمَمَ قَبْلَهُمْ فَأَعْطَانِيهَا، وَسَأَلْتُ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ أَنْ لَا يَلْبِسَهُمْ شِيَعًا وَيُذِيقَ بَعْضَهُمْ بَأْسَ بَعْضٍ فَمَنَعَنِيهَا / (یا با لفظ) وسألتُ ربيَ أنْ لا يلبِسَنا شِيَعًا فَمَنَعَنِيهَا : صحيح النسائي 1637 / نحوَها. فقالَ رسولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم: أجل إنَّها صلاةُ رغبٍ ورَهبٍ سألتُ ربِّي عزَّ وجلَّ فيها ثلاثَ خصالٍ فأعطاني اثنتينِ ومنعني واحدةً سألتُ ربِّي عزَّ وجلَّ أن لاَ يُهلِكنا بما أَهلَكَ بِهِ الأممَ قبلنا فأعطانيها وسألتُ ربِّي عزَّ وجلَّ أن لاَ يظْهرَ علينا عدوًّا من غيرنا فأعطانيها وسألتُ ربِّي أن لاَ يلبسنا شيعًا فمنعنيها
[2] مسلم2889 / صحيح ابن حبان 7238 / إنَّ اللَّهَ زَوَى لي الأرْضَ، فَرَأَيْتُ مَشارِقَها ومَغارِبَها، وإنَّ أُمَّتي سَيَبْلُغُ مُلْكُها ما زُوِيَ لي مِنْها، وأُعْطِيتُ الكَنْزَيْنِ الأحْمَرَ والأبْيَضَ، وإنِّي سَأَلْتُ رَبِّي لِأُمَّتي أنْ لا يُهْلِكَها بسَنَةٍ عامَّةٍ، وأَنْ لا يُسَلِّطَ عليهم عَدُوًّا مِن سِوَى أنْفُسِهِمْ، فَيَسْتَبِيحَ بَيْضَتَهُمْ، وإنَّ رَبِّي قالَ: يا مُحَمَّدُ إنِّي إذا قَضَيْتُ قَضاءً فإنَّه لا يُرَدُّ، وإنِّي أعْطَيْتُكَ لِأُمَّتِكَ أنْ لا أُهْلِكَهُمْ بسَنَةٍ عامَّةٍ، وأَنْ لا أُسَلِّطَ عليهم عَدُوًّا مِن سِوَى أنْفُسِهِمْ، يَسْتَبِيحُ بَيْضَتَهُمْ، ولَوِ اجْتَمع عليهم مَن بأَقْطارِها، أوْ قالَ مَن بيْنَ أقْطارِها، حتَّى يَكونَ بَعْضُهُمْ يُهْلِكُ بَعْضًا، ويَسْبِي بَعْضُهُمْ بَعْضًا / «الله متعال زمين را برایم هموار ساخت و من شرق و غرب آن را ديدم؛ حکومت امتم تا بدانجا که دیدم، خواهد رسید. و گنجینههای سرخ و سفيد به من داده شد.( ) و از پروردگارم خواستم كه امتم را- بهیکباره- با خشكسالي فراگيری نابود نكند و بر آنها دشمن بيگانهاي كه نسلشان را بر چيند، مسلط نگرداند. پروردگارم به من فرمود: اي محمد! آنگاه که چیزی فیصله و مقدَّر کنم، برگشت ندارد. دربارهی امتت وعده دادم که آنها را- به یکباره- با خشكسالي فراگيری، هلاك نكنم. همچنين وعده دادم که دشمن بيگانهای که آنان را ریشهکن کند، بر آنها چیره نسازم؛ هرچند نيروهاي كفر از هر سو بر آنها حملهور باشند. البته تا زمانی که در جنگهاي داخلي یکديگر را به قتل برسانند و از همدیگر اسير بگیرند».