اصل تامین امنیت (4) (قسمت21)
(8-قسمت)
اگر در بدترین حالات «اضطرار و ضرورت»، امت واحد و جماعت واحد و رهبر واحد یکی از «3ابزار» برتر نبود و راهی جهت تولید رهبر واحد و امت واحد و جماعت واحد وجود نداشت و به جای آن گروههای متفرقی وجود داشتند باید از تمام گروهها و فرقه های متفرق و رنگارنگ و تمام دعوتگران به سوی تفرق که با ادبیاتی اسلامی و لباسی اسلامی درواقع به سوی مسلمان کشی دعوت می کنند دوری کرد، چون هم مسلمان کشی و هم شرک تفرق جزائی جز جهنم ندارند.
حذيفه بن يمان رضي الله عنه می گويد مردم از رسول الله صلي الله عليه و سلم در مورد خير سؤال مي كردند؛ ولي من از شر و بدي از ایشان مي پرسيدم تا مبادا به آن گرفتار شوم.مَخَافَةَ أَنْ يُدْرِكَنِي، عرض كردم: اي رسول الله، ما در جاهليت و شر بوديم! خداوند اين خير (اسلام) را براي ما فرستاد، آيا بعد از اين خير و هدايت شري خواهد آمد؟ در جواب فرمود: آري، گفتم: آيا بعد از آن شر، خير خواهد آمد؟ فرمود: بلي، لیکن در آن نوعي آلودگي وجود دارد. عرض كردم: آلودگي آن در چيست؟فرمود: قومي خواهد آمد كه به غير از هدايت من ديگران را راهنمايي مي كند، برخي از کارهای شان معروف و شایسته و برخي ديگر ناپسند و منكر است .قَوْمٌ يَهْدُونَ بِغَيْرِ هَدْيِي، تَعْرِفُ مِنْهُمْ وَتُنْكِرُ؛ گفتم: آيا بعد از آن خير، شري خواهد آمد؟ فرمود:آری، دعوتگراني هستند كه بر دروازه هاي جهنم قرار دارند« دُعَاةٌ عَلَى أَبْوَابِ جَهَنَّمَ» هركس دعوت آن ها را بپذيرد او را در آن مي اندازند؛ عرض كردم: اي رسول خدا، آن ها را براي مان توصيف نماييد؟ فرمود :آن ها از جنس ما هستند و با زبان ما سخن مي گويند؛ هُمْ مِن جِلْدَتِنَا، ويَتَكَلَّمُونَ بأَلْسِنَتِنَا، گفتم اگر آن ها را درک نمودم چه دستوري به من مي دهيد؟ فرمود:با جماعت مسلمانان و امام شان باش. تَلْزَمُ جَمَاعَةَ الْمُسْلِمِينَ وَإِمَامَهُمْ . گفتم: اگر مسلمانان جماعت و امام نداشتند؟ فَإِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ جَمَاعَةٌ وَلَا إِمَامٌ ، فرمود : در آن صورت از همه گروه ها و فرقه ها دوري کن اگر شده تنه ی درختي را محکم بگير تا مرگت فرا رسد، و تو بر همان حال باشی . قَالَ فَاعْتَزِلْ تِلْكَ الْفِرَقَ كُلَّهَا وَلَوْ أَنْ تَعَضَّ بِأَصْلِ شَجَرَةٍ حَتَّى يُدْرِكَكَ الْمَوْتُ وَأَنْتَ عَلَى ذَلِكَ[1]
در طول قرون گذشته مذاهب و حکومتهای بدیل اضطراری اسلامی مثل امویان و عباسیان و غیره وجود داشته اند که بدون شک هم نقاط مثبتی داشته اند و هم نقاط منفی، در همین دوران هم ما شاهد گروههای اسلامی و حاکمیتهای بدیل اضطراری اسلامی بوده ایم که در مواردی بر اساس آنچه که رسول الله صلی الله علیه وسلم آورده عمل نکرده اند و به سوی چیزی دعوت می دهند که غیر از آن است که رسول الله صلی الله علیه وسلم آورده و طبعاً هم افکار و اعمال خوبی دارند و هم افکار و اعمالی ناشایسته و منکر؛ پشت سر اینها کسانی هم وجود دارند که تمام اعمال شایسته ی این دسته ی قبل را نادیده می گیرند و تنها بر اعمال منکر و ناپسند آنها انگشت می گذارند و این اعمال ناپسند را برجسته و بزرگنمائی می کنند و به این شکل مردم را کلاً به دوری از قانون شریعت الله و پذیرش قوانین کفری مثل سکولاریسم و غیره دعوت می کنند که «مصیبت در دین»[2] و درواقع دعوت به سوی جهنم است.
(ادامه دارد…….)
[1] متفق علیه / البخاري في صحيحه واللفظ له في كتاب الفتن – بَاب كَيْفَ الْأَمْرُ إِذَا لَمْ تَكُنْ جَمَاعَةٌ (وكذا رواه مسلم وابن ماجه / الألباني ، صحيح الجامع 2994 / تكونُ دعاةٌ على أبوابِ جهنمَ ، مَنْ أجابَهم إليها قذفوه فيها ، هم قومٌ مِنْ جِلْدَتِنا ، يَتَكَلَّمُونَ بألسنتِنا ، فالزمَ جماعَةَ المسلمينَ وإمامَهم ، فإِنْ لم تَكُنْ جماعَةٌ ولَا إمامٌ فاعتزِلْ تِلْكَ الفِرَقَ كُلَّها ، ولَو أنْ تَعَضَّ بأصلِ شجَرَةٍ حتى يُدْرِكَكَ الموتُ وأنتَ كذلِكَ
[2] هر مصیبتی جز مصیبت دین آسان و بلکه در حقیقت نعمت است ، و مصیبت حقیقی ، مصیبتی است که در دین رخ دهد.(مدارج السالکین ۲/ ۳۲۲)