Партия (хизб),партиявийлик ва дорул ислом ва дорул куфрдаги хизблар (1) (22 бўлим)
(1-қисм)
Бир гурух кишилар қасддан истелохларни маъносини ўзларини истакларига биноан ўзгартиришади ва мафхум,истелохлардан бошқа маънони чиқариб олишади. Масалан қуръон бошқа нарса деган бўлса улар одамларга бошқа нарсани ироя беришади, аслида эса уларни ўзлари бундай эмаслигини яхши билишади, ёки шариатдан огох бўлган кишиларга очиқ-ойдин бўлган хато қиёсларни қилишади, аммо мана бундай қиёслар авом халқни фариб бериш учун вужудга келтирилган ва одамларни молини емоқчи бўлган кишилар қуйидагича қиёс қилишади:
«قَالُواْ إِنَّمَا الْبَیْعُ مِثْلُ الرِّبَا وَأَحَلَّ اللّهُ الْبَیْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا» (بقره/ 275)
Бунга сабаб уларнинг: “байъ (олди-сотди) хам судхўрликнинг ўзи-ку?” – деганларидир. Холбуки, аллох байъни халол, судхўрликни харом қилган.
Ислом тарихида мана бундай шахслар жуда кўп учраган, масалан муғийра ибни саъад 119 қамарий йилда ўлдирилган, у хатто қуръонни алифбо харфлари учун хам рамзли сўзларга қоил бўлган эди, авом халқни алдарди ёки мансурия ғолийларини рахбари абу мансур ижлий айтар эдики: “самаъ” дегани яъни оли Мухаммад ва имомлар, “арз” хам уларга эргашган кишилар, жаннат ва жаханнам хам мавжуд эмас, балки у икки шахсни исмидир, вожиботлар яъни улар билан дўст бўлиш вожиб кишилардир, мухаррамот яъни улар билан душманчилик қилиш вожиб бўлган кишилардир. Абул хаттоб эса 138 йилда ўлдирилган бўлиб, у хам мана шу борадаги ишларни янада кенгайтирди, ва нихоят оқибатда исмоилия,доснийни алиюллохийлари , язидийлар ва алавийлар улардан бошқалар ажралиб чиқиб келишди, улар кўриб турганингиздек қуръонни зохирини,ахкомларни,шариатни ташлаб қўйишди ва хозирги холатларига ўтиб олишди. [1][2]
Албатта буни акси,тескариси хам бўлиши мумкин, яъни шайтон ва ошкор “олтиталик кофирлар” бошқа нарса дейишади, аммо мунофиқлар тўдаси уни мусулмонлар учун бошқа равиш билан беъмани,бехуда сўзларни айтишади, бу билан куфр ва вируслар мусулмонларни қалбига дорул исломга ўрнашишини хохлашади. Масалан секуляристларни (мушрикларни) ўзи секуляризм,демократияни,плуролизмни,либирализмни,социализмни ўзига хос таърифлар билан таъриф қилишади, аммо мунофиқлар тўдаси худди мана шу истелохларни мослаштириш ва ғусли таъмид қилдириш билан мусулмонларга сингдиришади.
Мана шу борада “хизб” калимасига нисбатан хам мунофиқлар тўдаси томонидан турли –хил ўйинлар вужудга келтирилган, улар буларни воситасида дорул исломда хизб ташкил қилишни ва фаолият олиб боришни умид қилишади, ёки бўлмасам агар улар росулуллох саллаллоху алайхи васалламни исломий хукуматларига ўхшаган вазиятда “зирор” га ўхшаган хизбни ташкил қила олишмаса хам, муносиб шароит мухайё бўлган пайтида рухий жангларда мўъминларни хизбгароликка,тафарруқга тарғиб қилишмоқчи бўлишади.
(давоми бор…..)
[1] دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج ۶، ج۱، ص۹، ص ۲۸۷ – ۲۹۰.، مقالات الاسلامیین، علی بن اسماعیل (م ۳۳۰ ق)، به کوشش هلموت ریتر، بیروت، دار احیاء التراث العربی.
[2] الملل والنحل، الشهرستانی (م ۵۴۸ ق)، ج۱، ص۱۷۹ – ۱۸۱، به کوشش سید کیلانی، بیروت، دارالمعرفه، ۱۳۹۵ ق./ المواقف فی علم الکلام، عبدالرحمن احمد الایجی (م ۷۵۶ ق)، ج۳، ص۶۸۰.، بیروت، عالم الکتب.