حزب، حزب سالاری و احزاب در دارالاسلام و دارالکفر (2) (قسمت 23)
(5-قسمت)
أَبِي سَعِيد الْخُدْرِيّ رضی الله عنه روایت می کند که رسول الله صلی الله علیه وسلم گفت: «لَا ضَرَرَ وَلَا ضِرَارَ»[1] و راویان دیگری این لفظ را نیز از رسول الله صلی الله علیه وسلم آورده اند که : « مَنْ ضَارَّ، ضَارَّ اللَّهُ بِهِ، وَمَنْ شَاقَّ، شَقَّ اللَّهُ عَلَيْهِ »[2] «هرکس ضرر رسان باشد، خداوند به او ضرر می رساند، و هرکس دشمنی کند خداوند بر او دشمنی می گیرد» بدون شک بعد از تولید ام الفسادی به نام ملوکیت و انحراف از حکومت بر منهاج نبوت، و بعد از انهدام شورای اولی الامر و پیدایش انحرافات منهجی و عقیدتی در امور دعوت و جهاد و امور متعلق به تامین سلامت امنیتی دارالاسلام، ضرری بزرگتر و شدیدتر از تفرق وجود ندارد که ثمره ی طبیعی این دو آفت است.
مسلمین موظف به پاسداری از زمین هستند تا اینکه توسط «کفار6گانه»ی آشکار و دارودسته ی منافقین و مسلمین مجرم فساد زمین را فرا نگیرد، چنانچه الله تعالی می فرماید: وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ ( بقره /۲۵۱) و اگر خداوند برخي از مردم را به وسيله‌ي برخي ديگر دفع نكند، فساد زمين را فرا مي‌گيرد. حالا زمانی که با چشمان خود می بینیم که هم اکنون کفار سکولار و مشرک متحداً با ما وارد جنگ مسلحانه شده اند آیا ما هم متحدانه با اینها وارد جنگ مسلحانه شده ایم و به دستور الله تعالی عمل کرده ایم که می فرماید: وَ قاتِلُوا الْمُشْرِکينَ کَافَّةً کَما يُقاتِلُونَکُمْ کَافَّةً (توبه/36) (ای مومنین متفقاً همه) با همه ی سکولاریستها ( به زبان عربی = مشرکان) بجنگید همانگونه که آنها همگی به صورت دسته جمعی با شما می‌جنگند.
اگر چنین نکرده ایم : بدون شک باید دو پیامد مهم را بپذیریم :
- در بخشی از جرم و گناه فساد زمین شریک هستیم و مسئول بخش زیادی از این فساد هستیم
- هر چه کفار از بلا و مصیبت بر سرمان می آورند نتیجه و ثمره ی انحرافات منهجی و حرکتی و فرقه بازی ها و تفرق و بی ابهتی و سستی خودمان است : «وَمَا أَصَابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ (شوری/ ۳۰) آنچه از مصائب و بلا به شما مي‌رسد، به خاطر كارهائي است كه خود كرده‌ايد .
در چنین فضائی : شکی نیست که عده ای به امر دعوت علاقه دارند اما:
- یا عده ای علم کافی ندارند
- یا عده ای در جلو خود به عنوان موانعی دارودسته ی منافقینی را می بینند که بر منابر و شوراها تسلط پیدا کرده اند و مثل «زنانی با ریش و عمامه» عمل می کنند که «شبیه مردان هستند اما مرد نیستند، مانند کودکان فکر می کند و عقولشان مانند زنان حجله نشین است!»[3] و چنان دل نازک هستند که حتی سخنان و رفتارهای دارودسته ی منافقین آنها را به عقب نشنی و … وادار می کند
- و یا عده ای تسلیم جنگ روانی دشمنان در مورد دارالاسلام شده اند و نزدیکی به شوراها و نهادهای رسمی را نوعی جرم و ضد ارزش می دانند.
(ادامه دارد……)
[1] رَوَاهُ ابْنُ مَاجَهْ [راجع رقم:2341]، وَالدَّارَقُطْنِيّ [رقم:4/228]، وَغَيْرُهُمَا مُسْنَدًا. وَرَوَاهُ مَالِكٌ [2/746] فِي “الْمُوَطَّإِ” / النووي، الأربعون النووية 32 / الألباني، صحيح ابن ماجه1909
[2] روى أبو داود (3635) ، والترمذي (1940) ، وابن ماجة (2342) ، وأحمد (15755) والطبراني في “الكبير” (830) ، والبيهقي في “سننه” (11386) ، والخرائطي في “مساوئ الأخلاق” (583)
[3] نایف معروف، الأدب الإسلامی، ص 58 . از سخنان علی بن ابی طالب رضی الله عنه