پَرتِییَه (حِزب)، پَرتِییَه وِیلِیک وَ دارُ الاِسلام وَ دارُ الکُفردَگِی حِزبلَر (2) (23 بوُلِیم)

پَرتِییَه (حِزب)، پَرتِییَه وِیلِیک وَ دارُ الاِسلام وَ دارُ الکُفردَگِی حِزبلَر (2) (23 بوُلِیم)

(5-قیسم)  

اَبِی سَعِید خُدرِی رَضِیَ الله عَنهُ رِوایَت قِیلَدِیکِی، رَسُول الله صلی الله علیه وسلم اَیتَدِیلَرکِی:   «لَا ضَرَرَ وَلَا ضِرَارَ»[1]  باشقَه راوِیلَر مَنَه بُو لَفظنِی هَم رَسُول الله صلی الله عَلَیهِ وَسَلَّمدَن کِیلتِیرِیشگن:  « مَنْ ضَارَّ، ضَارَّ اللَّهُ بِهِ، وَمَنْ شَاقَّ، شَقَّ اللَّهُ عَلَيْهِ »[2]  “کِیمکِی ضَرَر یِیتکَزَدِیگن کِیشِی بُولسَه، خُداوَند اوُنگه ضَرَر یِیتکَزَدِی، کِیمکِی دُشمَنچِیلِیک قِیلَدِیگن بُولسَه خُداوَند اوُنگه دُشمَنچِیلِیک قِیلَدِی،” شُبهَه سِیز مُلوُکِیَت ناملِی اوُمُّو الفَساد وَ نُبُوَّت مَنهَجِیگه اَساسلَنگن حُکوُمَتدَن بوُرِیلِیب کِیتِیشدَن وَ اوُلِی الاَمر شُوراسِینِی قوُلَشِیدَن سُونگ وَ دَعوَت، جِهاد اِیشلَرِیدَگِی هَمدَه دارُ الاِسلامنِی اَمنِیَتِینِی سَلامَتلِیگِینِی تَأمِینلَشگه باغلِیق بُولگن اِیشلَردَگِی مَنهَجِی ،عَقِیدَه وِی اَدَشِیشلَر وُجُودگه  کِیلگندَن سُونگ، تَفَرُّقدَن کوُرَه کَتتَه راق وَ شِددَتلِیراق ضَرَر مَوجُود اِیمَس، بوُلِیب هَم بُو اَنَه اوُشَه اِیککِی آفَتنِی ثَمَرَه سِی حِسابلَنَدِی.

مُسُلمانلَرگه یِیرنِی اِیختِیاط قِیلِیش وَظِیفَه سِی یوُکلَتِیلگن، چوُنکِی بُونِی عاقِیبَتِیدَه یِیر یُوزِیدَه آشکار “آلتِیتَه لِیک کافِرلَر”، مُنافِقلَر توُدَه سِی وَ جِنایَتچِی مُسُلمانلَر تامانِیدَن فَساد تَرقَلِیب کِیتمَیدِی، شوُنِینگدِیک اَلله تَعالَی بُو بارَدَه مَرحَمَت قِیلَدِیکِی:  وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ ( بقره /۲۵۱)  اَگر اَلله آدَملَرنِینگ اَیرِیملَرِینِی اَیرِیملَرِی بِیلَن دَفع قِیلِیب توُرمَس اِیکَن، شُبهَه سِیز، یِیر فَسادگه دُوچار بُولَدِی. اِیندِی حاضِرگِی پَیتدَه کوُزِیمِیز بِیلَن کوُرِیب توُرگنِیمِیزدِیک، سِکوُلار وَ مُشرِک کافِرلَر مُتَّحِد بُولگن حالدَه بِیزلَرگه قَرشِی قوُراللِی جَنگگه کِیرِیشگن، بِیزلَر هَم اوُلَرگه قَرشِی قوُراللِی جَنگگه مُتَّحِد بُولگن حالدَه کِیردِیکمِی وَ اَلله تَعالَی مَرحَمَت قِیلگنِیدِیک دَستوُرلَرِیگه عَمَل قِیلدِیکمِی؟   وَ قاتِلُوا الْمُشْرِکينَ کَافَّةً کَما يُقاتِلُونَکُمْ کَافَّةً (توبه/36)  بَرچَه مُشرِکلَر (بُو حُکمگه قَرَمَی) سِیزلَرگه قَرشِی جَنگ قِیلگنِی کَبِی (بِیرِینچِی بوُلِیب جَنگ باشلَسَه لَر)، سِیزلَر هَم بَرچَنگِیز اوُلَرگه قَرشِی جَنگ قِیلِینگِیز!

اَگر شوُندَی قِیلمَیدِیگن بُولسَک: شُبهَه سِیز بوُندَن حاصِل بوُلَدِیگن اِیککِی نَتِیجَه نِی قَبوُل قِیلِیشِیمِیز کِیرَک:

  1. یِیردَگِی جِنایَت،گوُناه، فَسادلَرنِی بِیر قِیسمِیگه  شِیرِیکمِیز، مَنَه بُو فَسادلَرنِی کَتتَه بِیر قِیسمِی اوُچُون مَسئُولمِیز.
  2. اَگر کافِرلَر بِیزلَرنِی باشِیمِیزگه بَلا وَ مُصِیبَتلَرنِی آلِیب کِیلَدِیگن بُولِیشسَه، اوُلَر اوُزِیمِیزنِینگ مَنهَجِی، حَرَکَتِی اَدَشِیشلَرِیمِیزنِی وَ فِرقَه لَه نِیش اوُیِینلَرِینِی،تَفَرُّقنِی، اُبُوهَتسِیزلِیکنِی، سُوستلِیگِیمِیزنِی ثَمَرَه سِی حِسابلَنَدِی:  «وَمَا أَصَابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ  (شوری/ ۳۰)   (اِی اِنسانلَر)، سِیزلَرگه نِی مُصِیبَت یِیتسَه ،بَس اوُز قوُللَرِینگِیز قِیلگن نَرسَه – گوُناه سَبَبلِی (یِیتوُر. )

مَنَه بُوندَی فَضادَه: شُبهَه سِیز بَعضِیلَر دَعوَت اِیشِیگه قِیزِیقِیشَدِی، اَمّا:

  • یا بَعضِیلَردَه کِفایَه قِیلَدِیگن عِلم بُولمَیدِی.
  • یاکِی بَعضِیلَر اوُزلَرِینِی آلدِیلَرِیدَه مِنبَرلَرگه وَ شُورالَرگه حُکمرانلِیک قِیلِیب آلِیشگن مُنافِقلَر تُودَه سِینِی مانِع، توُسِیق صِیفَتِیدَه کوُرِیشَدِی وَ “اِیرکَکلَرگه اوُحشَیدِی- یُو اَمّا اِیرکَک بُولمَگن، گوُدَکلَرگه اوُحشَب فِکرلَیدِیگن وَ عَقللَرِی حُجرَه لَردَگِی عَیاللَرگه اوُحشَیدِیگن!” ساقال وَ سَللَه گه اِیگه بُولگن عَیاللَر”دِیک عَمَل قِیلِیشَدِی وَ اوُلَرنِی کوُنگِیللَرِی شوُنچَه لِیک نازِککِی، حَتَّی مُنافِقلَر توُدَه سِینِی سوُزلَرِی، رَفتارِی اوُلَرنِی آرتگه چِیکِینِیشگه……..مَجبُور قِیلَدِی. 
  • یاکِی بَعضِیلَر دُشمَننِینگ دارُ الاِسلام حَقِیدَگِی رُوحِی جَنگلَرِیگه تَسلِیم بُولِیشگن وَ شُورالَرگه، رَسمِی تَشکِلاتلَرگه یَقِینلَشِیشنِی جِنایَتنِی بِیر طوُرِی، اَرزِیشلَرگه زِد نَرسَه دِیب حِسابلَشَدِی.

(دوامی بار…..)


[1] رَوَاهُ ابْنُ مَاجَهْ [راجع رقم:2341]، وَالدَّارَقُطْنِيّ [رقم:4/228]، وَغَيْرُهُمَا مُسْنَدًا. وَرَوَاهُ مَالِكٌ [2/746] فِي “الْمُوَطَّإِ” / النووي، الأربعون النووية 32 / الألباني، صحيح ابن ماجه1909

[2] روى أبو داود (3635) ، والترمذي (1940) ، وابن ماجة (2342) ، وأحمد (15755) والطبراني في “الكبير” (830) ، والبيهقي في “سننه” (11386) ، والخرائطي في “مساوئ الأخلاق” (583)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *