حزب، حزب سالاری و احزاب در دارالاسلام و دارالکفر (3) (قسمت 24)
(2-قسمت)
این بهترین امت شدن در میان آنهمه امم یکی از وظایفش همین دعوت به کارهای خوب و ممانعت کردن از کارهای بد و غیر شرعی است، چنانچه الله تعالی می فرماید: كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ…َ (آل عمران/۱۱۰) شما برترین امتی هستید که به سود مردم پدیدار شده اید- زیرا- بسوی کارهای شایسته امر می کنید و از کارهای زشت و ناپسند ممانعت می کنید.
شرط برتریت و مزیت ما در اینجا « امرکردن بسوی کارهای شایسته و بازداشتن از کارهای زشت و ناپسند» . عمر بن خطاب رضی الله عنه در تفسیر این آیه می گوید: مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَكُوْنَ مِنْ هَذِهِ الأُمَّةِ، فَليُؤَدِّ شَرْطَ اللهِ فِيْهَا[1] کسیکه راغب است جزء این امت محسوب شود پس شرط خداوند متعال در این خصوص( که امر به معروف و نهی از منکر) است را بایستی محقق کند.
هم اکنون بسیاری از کانالها و ابزارهای مختلف مثل شوراها و سندیکاها و حلفها و نهادهای مردمی و غیره وجود دارند که از کانال اینها می توان قدرتمندانه در امر بخ خوبی ها و نهی از بدی ها فعالیت کرد. اما نگاه کن این نهادهای قدرت را دست چه کسانی داده ای؟ البته در کنار این با انهمه ادعا و غر زدن «عملاً» تبدیل شده ای به نظارگری بیخیال که دنیا تو را به بازی گرفته و «وهن» در قلبت جای گرفته و به سادگی با «وضع موجود» ساخته ای و نمی ترسی از اینکه مشمول لعنی گردی که الله تعالی در موردش می فرماید: لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى لِسَانِ دَاوُودَ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُواْ يَعْتَدُونَ، کافران بنی اسرائیل از زبان داود و عیسی پسر مریم مورد لعن و نفرین قرار گرفتند زیرا آنها همواره نافرمانی خداوند را میکردند و پیوسته از حق و حقیقت تجاوز می نمودند ، كَانُواْ لاَ يَتَنَاهَوْنَ عَن مُّنكَرٍ فَعَلُوهُ لَبِئْسَ مَا كَانُواْ يَفْعَلُونَ (مائده/۷۸-۷۹) همدیگر را از کارهای زشتی که انجام می دادند نهی نمی کردند؛ بدون شک مرتکب چه کار بدی می شدند.
رسول الله صلى الله عليه وسلم نیز می فرماید: والَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَتَأْمُرُنَّ بالْمعرُوفِ، ولَتَنْهَوُنَّ عَنِ المُنْكَرِ، أَوْ لَيُوشِكَنَّ اللَّه أَنْ يَبْعثَ عَلَيْكمْ عِقَاباً مِنْهُ، ثُمَّ تَدْعُونَهُ فَلاَ يُسْتَجابُ لَكُمْ[2] سوگند به ذاتی که جانم به دست او است باید امر به معروف و نهی از منکر کنید که در غیر این صورت نزدیک است خداوند عذابی از جانب خویش بر شما مسلط گرداند، سپس -جهت برطرف شدن آن عذاب و مصیبت- دعاء کنید و دعای تان قبول نشود.
إبن العربي رحمه الله می گوید: آگاهی از این مطلب بسیار حائز اهمیت است که مجازات برخی از گناهان در دنیا تحقق می یابد و مجازات برخی دیگر به آخرت موکول می شوند و سکوت نمودن در مقابل گناه، خود گناهی است که مجازات آن در دنیا بصورت وارد شدن خسارت و زیان، در دارایی ها و جان و محصولات و مسلط شدن حاکمان و مسئولان ظالم بر سکوت کنندگان محقق می گردد.
(ادامه دارد…….)
[1] جامع البیان(۷/۱۰۲)
[2] امام احمد در مسند (٢٢٧٩٠) و امام ترمذی در سنن (٢١٩٦)