Муқаддамот дарслари / учинчи дарс: тоғутни таниб олишлик, исломга киришдаги аввалги қадамдур.
(20-қисм)
Яъни кофир бўлган кимсалар кофирлар билан тоғутни йўлида жанг қилишади. Шу сабабли хам қадимдаги ва хозирдаги уламолар тоғутларни дастасига,аскарларига,эргашувчиларига : тоғутларни ансорлари ёки тоғутларни ёрдамчилари,дейишади; мисол учун фиръавн ва уни аскарлари хақида аллох таоло мархамат қиладики:
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتادِ (فجر/۱۰)،
Қозиқлар ( яъни ерга қозиқдек қоқилган баланд эхромлар ва қасрлар) эга бўлган фиръавнни (қандай халокатга дучор қилганини-чи)?
-Бу ердаги учинчи табақани тазвир ташкил қилади, гохида зар ва зурдан кўра хам тоғутларга хизмати кўпроқ ва мусулмонларга хам зарари кўпроқ бўлган.
Тазвиргарлар осмоний шариатлар бўйича босавод кишилар ва секуляристлар ёки бошқа бир истелох билан айтганда тахсил кўрган секуляристлар бўлиб,улар ахборлар,рохиблар, хохомлар,кохинлар, мавлавий,шайх,мулло,мамуста,устоз,доктор ва ………сифатида асрлардан буён одамларни ўртасида танилган кишилардир. Қуръон очиқ-ойдин қилиб батафсил мана бу динфурушлар,авомни фариб берувчилар хақида сухбат қилган, аммо мисрлик бир табибни тарихий хотирасини бир достони бор,шу кунларда бир гурух кишиларни ўртасида бу достон тарқалган, бу достон бизларга фиръавнга ўхшаш секуляристларнинг ихтиёридаги мана бу мусибатларни яхши таниб олиш учун ёрдам беради. Бу Синуха ёки синухий номи остидаги достон бўлиб, насронийларни тарихидан олдинги ўнинчи асрда яъни 3000 йил олдин бўлиб ўтган.
Синухани хотираларини бир қисмида бизлар “амфисис” номли секуляр тоғутга ва “ахнотун” номли мисрни катта ва ашрофли кишисининг хаётий фожеасига дуч келамиз:
“Синухи” ўзини хотиротларини бир қисмида шундай деб ёзади: бир куни мисрни кўчаларида пиёда айланиб юрган эдим, шунда чиройли чехрага эга шарофатли,бадавлат киши бўлмиш “ахнотун”ни қўл ва оёғини,бурнини кесиб ташланган ва қонига ботиб ётган холда кўрдим. Уни баданида ярадор бўлмаган ё шаллоқ урилмаган соғлом жойи қолган эмасди. Ўлим билан уни ўртасида бир неча қадам масофа қолган эди холос. “ахнотун”ни шу холатда кўргач, уни ўлимдан нажот бериш учун ўзимни шифохонамга олиб кетдим ва у икки ойгача хушига келмади. У хушига келган пайтида ўзини достонини қуйидагича таъриф қилиб берди:
“Фиръавн (амфисис) мендан барча ерларимни, ўзимда бор нарсаларни хаммасини, хотинларимни, ғуломларимни, канизларимни хаммасини беришимни талаб қилди. Ахнотун хам хаётини давом эттириш учун ўндан бир давлатини ўзига қолдиришни сўрайди, аммо секуляр фиръавн бунга рози бўлмайди,у ўзини худо ,деб хисоблайди. Шунда фиръавн уни қўл ва оёғини кесиб шаллоқ уриб яланғоч холда кўчага ташлаб кетади. Шу тарзда кунлар ўтади ва ахнотун ўзини ночор ахволи, фақирлиги билан кун кечирарди ва агарчи бошқа бир одамни қўли билан бўлса хам золим фиръавндан қасос олишни умид қиларди. Фиръавн хам бир куни ўлади. Синухани айтишича, мен хам табиблар синфини раиси ва каттаси сифатида фиръавнни вафоти муносабати билан ижро қилинган маросимда иштирок этдим. Кохинлар,рохиблар фиръавнни мотам маросимида видолашув хутбаларини ўқишарди. Улар қуйидаги сўзларни айтишарди:” эй миср халқи, осмонлар ва ерлар энг буюк қалбни қўлдан бой берди, мана бу қалб бутун мисрни ахолисига, инсонларга, хайвонларга, ўсимликларга, қуруқ нарсаларни хаммасига мехр тарқатарди. У етимларга ота, фақирларга ёрдамчи, одамларни биродари, бутун миср учун эса азамат,улуғворлик эди. У худоларни энг одили,мехрибони эди, бошқаларга қараганда миср халқини кўпроқ яхши кўрарди. Амфисис бошқа худоларни сафига қўшилиш учун бизларни тарк қилди ва одамларни қоронғиликка ташлаб кетди.”
(давоми бор……)