تعارفي درس / پنځم درس : شرعي دښمن پیژندنه (3) / د داخلي پټو کفارو او یا منافقانو او سیکولر شوی سره د چلند لنډ پیژندنو او طریقه (3)
منافق د ځان لپاره دوه دروازې او دوه دهلیزونه ایښي دي. د ننوتلو دروازه چې بهرنۍ ده او اصلي دهلیز او تونل ته خلاصیږي چې اسلام دی؛ او یو بل منحرف او پټ دهلیز او تونل چې د وتلو دروازه لري چې موږ یې فرض کړو یوه پټه، احتیاطي او اصلي دروازه ده چې هغه د ځان لپاره ساتلې او هیڅوک له هغه څخه خبر دار نه دی. په ظاهري او ښکاره ډول دا اسلام دی، له هغه ځایه چې هغه ننوځي او یوه پټه دروازه (د نورو برنامو او قوانینو په څیر لکه سیکولر دین) چې هغه د وېرې د ورځې لپاره د ځان لپاره ساتلی،او د ملګرو په منځ کې (په عموم انسانان کې) یوازې هغه اخپله پوهیږي او له هغه څخه وځي، دا د کفر او کفري دروازه ده. اوس به په مرګ سره د کفر او کفري له دې دروازې وځي،یا د دې دروازه د مرتد په څیر وځي او يا خپل کفر ښکاره کوئ.
په هر حالت کې، د دوی کار د یربوع کار په څیر دی، چې په ځمکه کې د ډیری سوري په جوړولو سره، دوی تل د ځان لپاره د تیښتې لاره لري، د دوی احتمال لږ دی چې په جال کې راشي.
له همدې امله، هغه ټولنیز جریان چې په یوه ټولنه کې رامینځته کیږي او د موږکانو په څیر ورته چلند ځانګړتیاوې لري. دا جريان په منافقت مشهور شوي دی. ځکه منافقان تل د حق او باطل د برزخ تر منځ حرکت او سرګردانه دي،کله چې دوی د ګواښ احساس وکړ او د رسوا کیدو په حال کې وو او د دوی اصلي څیره څرګنده شوه، نو د ژبې په لوبو، دروغ ویل، دروغ ویلوتوجیهات په کولو، د مسلمانانو له افکارو او عقل سره لوبې کولو،د دروغ قسمونو، اوپه مظلوم نمايي، دوی د ځان لپاره د تیښتې نوې لاره پیدا کوي، او له دې امله چې دوی د خلکو څخه ویره لري، دوی هیڅکله نه غواړي د دوي مسایل په شفاف او روښانه چاپیریال کې وڅیړل شي.
د دې چلند په اړه لغت پوهانو ویلي دي: د نفاق کلمه د “د عقیدې خلاف خبري بیانول ” دي.
او منافق هغه څوک دی چې په باطن کې کافر وي او ظاهراً د مسلمانۍ ښکارندويي کوي او خپل باطن کفر پټوي. د خلاصې دروازې له لارې اسلام ته ننوځي او پرته له دې چې دغه دروازه وتړي او له منځه یوسي له بلې دروازې څخه اسلام پریږدي او وزي. په دې صورت کې نفاق پراخې معناوې لري؛ د بېلګې په توګه، د هغه چا ژبه چې د هغه له عمل سره سمون نه لري، د منافقت يوه برخه لري.
هغه څه چې زموږ په ژبه او مشهور ادب کې د منافق لپاره ژباړل شوي د “دوه مخه” کلمه ده چې په عربي کې “دو مخه” د “ذو الوجهین” سره معادل دی. خو الله تعالی د “ذو الوجهين” پر ځای د “منافق” کلمه کارولې ده چې د “نفاق” ريښه لري چې دا د سوري، تونلونو او دهلیزونو معنی لري.
تاسو له داسي کلمو سره لکه نفقه او نفاق په څیر سره مخ شوي یاست،نفقه او نفاق هغه لارې دي چې د اړمنو شخص او اقتصادي اسانتیاوو د ترلاسه کولو تر منځ تشه ډکوي.
او شخص کولی شي د دې کانال له لارې خپلې اقتصادي اړتیاوې پوره کړي.او د هغه فاصله د هغه د اړتیاوو ترمنځ تشه ډکه کړي.
منافق، د برعکس د نفقه او نفاق ، یو ویجاړونکی حالت لري، او د رواني – انفرادي شرایطو سربیره، دا یوه دولتي – ټولنیزه اصطلاح ده.
چې په دولتي او ټولنیزو او حتی اقتصادي بنسټونو کې تشه رامنځته کوي.
او دا د “داخلي ګواښ” او “انحراف کرښې” په توګه عمل کوي.
په دې حالت کې، یو څوک یوازې د “دوه مخه د دوروی” په واسطه منافق نه بلل کیږي. که څه هم دوه مخي کېدل د منافق له ځانګړنو څخه دي، خو په ټولنه کې د تفرقې، تشه او بې ثباتۍ د رامنځته کولو لپاره له نورو ځانګړنو او وسیلو سره د وسیلې په توګه کار اخلي.
|