تعارفي درس / پنځم درس : شرعي دښمن پیژندنه (3) / د داخلي پټو کفارو او یا منافقانو او سیکولر شوی سره د چلند لنډ پیژندنو او طریقه (5)
کله چې الله سبحانه وتعالی منافقان کافر معرفي کوي او وايي چې دوی به د قیامت تر ورځې همداسې پاتې وي، نو معنی دا ده چې دوی هم په دې دنیا کې شامل وي«إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ*خَتَمَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَعَلَىٰ سَمْعِهِمْ ۖ وَعَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ» (بقره/6-7)، دا د ورته قاعدې تابع دي او دا د دوی لپاره یو شان دی دوی ته خبرداری ورکړئ یا نه، دوی به ایمان نه راوړي، په هر حال الله تعالی دغه کافران په دوه ډوله معرفي کوي او په دوو برخو ویشي.
1- په دوی کې ځینې داسې هم شته چې په همدې اساس ایمان نه راوړي. دوی یوازې د مسلمانانو اداوي او درامي کوي: «أُوْلَئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا» (احزاب/19)، دوی هيڅکله ايمان نه دی راوړی او له همدې امله خدای د دوی عملونه باطل او بې اجره کوي او دا کار د خدای لپاره اسانه دی.
2- د دغو کفارو یوه بله ډله لومړی مسلمان شي.
بیا دوی هم ايمان راوړي،یعنی يو مرحله لوړ، مګر په پای کې دوی کافر کیږي. لومړی د مسلمانۍ له درجې پورته کېږي او ایمان راوړي، خو له دې ایمان وروسته کافر کېږي. له همدې امله د دوی په زړونو مهر لګول کیږي او زړونه یې د خدای د دین د پوهیدو وړتیا له لاسه ورکوي.
– إِذَا جَاءکَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّکَ لَرَسُولُهُ وَاللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِینَ لَکَاذِبُونَ* اتَّخَذُوا أَیْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَن سَبِیلِ اللَّهِ إِنَّهُمْ سَاء مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ* ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا یَفْقَهُونَ» (منافقون/3)،
دا ځکه چې دوی ایمان راوړ او بیا کافر شول، نو د دوی په زړونو باندې مهر ولګول شو او دوی نور (حقیقت نه پوهیږي او د ایمان په اړه هیڅ نه پوهیږي).
– یَحْلِفُونَ بِاللّهِ مَا قَالُواْ وَلَقَدْ قَالُواْ کَلِمَةَ الْکُفْرِ وَکَفَرُواْ بَعْدَ إِسْلاَمِهِمْ وَهَمُّواْ بِمَا لَمْ یَنَالُواْ وَمَا نَقَمُواْ إِلاَّ أَنْ أَغْنَاهُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ مِن فَضْلِهِ فَإِن یَتُوبُواْ یَکُ خَیْراً لَّهُمْ وَإِن یَتَوَلَّوْا یُعَذِّبْهُمُ اللّهُ عَذَاباً أَلِیماً فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ وَمَا لَهُمْ فِی الأَرْضِ مِن وَلِیٍّ وَلاَ نَصِیرٍ (توبه/74)،
منافقان په خدای قسم خوري چې نه دي ویلي. په داسې حال کې چې دوی خامخا کفري کلمې ویلې او له ایمان راوړلو وروسته یې بیرته کفر ته مخه کړې او د هغه څه د ترسره کولو اراده یې کړې چې دوی یې نه دي تر لاسه کړي (او هغه د تبوک له جګړې څخه د رسول الله صلی الله علیه وسلم وژل وو).
پام مو وکړه، دوه ډلې وې، یوه هغه کسان وه چې هیڅ کله یې ایمان نه راوړلوه او له همغه پايله یې د مسلمانانو اداوي کول،«لم یؤمنوا»، اوداسې نور کسان هم وو چې «آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا» لومړی مسلمانان شول، ایمان یې راوړل او بیا کافر شول. او د مسلمانانو اداوي کول او بڼه یې واخیسته او په هماغه اسلام کې پاتې شول، خو کافران. چې خدای سره «آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا» د هغوي نومونه اخلي یا وايي: «کَفَرُواْ بَعْدَ إِسْلاَمِهِمْ»، یوه ډله مسلمانه شوه، بیا کافر شوه، په هماغه کچه کافر شوه لکه څنګه چې مسلمانان وو کافر شول،دوی له مسلمان څخه یو سه لوړ شول، ایمان یې راوړ، «اَمَنُوا تَمْ کَفروا» او بیا کافر شول. دا د کفارو دوه ډلې دي.
سره له دې چې په مکه کې د فردي یا قبیلوي ځواک له امله ځینو مسلمانانو د مخنیوي ځواک درلود او نورو یې د صدمه اؤ زیان رسولو جرات نه درلود. خو د قریشو سیکولر کافران چې هلته موجود وو د خپل ریښتیني مخ په ښودلو او د خپل عقیدې په څرګندولو کې له هیچا څخه نه ډاریدل او په ښکاره یې څرګنده کول چې دوی څوک دي،له همدې امله د منافقینو په منځ کې د کفر د پټولو ناروغي هغه وخت راپیدا شوه کله چې مسلمانان په ټولیزه توګه د مخنیوي ځواک او په ځانګړې توګه د حکومت واک ترلاسه کړ،په مدینه منوره کې په وجود راغی. په مکه معظمه کې مسلمانان عموماً د مخنیوي ځواک نه درلود، نو له همدې امله موږ په عمومي ډول د نفاق او منافقانو د پدیدې شاهدان نه یو، او د منافقانو په اړه آیتونه عموما د مدني دورې سره تړاو لري، نه د مکې.