Шаръий душманшиносий (2) мушриклар( секуляристларга) тегишли умумий ахкомлар, ахли китоб ва шибхи ахли китоблар.
Муқаддамот дарслари/ бешинчи дарс
Шаръий душманшиносий (2) мушриклар( секуляристларга) тегишли умумий ахкомлар, ахли китоб ва шибхи ахли китоблар.
(17-қисм)
Қуръони карим ахли китобга хитоб қилиб мархамат қиладики:
«قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّانَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَانُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَايَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ» (آل عمران/64)،
Айтинг (эй Мухаммад):”эй ахли китоб (яъни яхудий ва насронийлар),бизга хам, сизга хам баб-баробар бўлган бир сўзга келингиз- ёлғиз аллохгагина ибодат қилайлик, унга хеч нарсани шерик қилмайлик ва бир-бировларимизни аллохдан ўзга худо қилиб олмайлик”. *** Агар улар (яъни ахли китоблар) ушбу даъватдан юз ўгирсалар, у холда сизлар (эй мўъминлар): “гувох бўлинглар, биз мусулмонлар- ягона аллохга итоат қилгувчилармиз”, деб айтингиз!
Қуръонда шундай матлаблар борки, ўша замонда бўлган яхудийлар,насронийлар агар охирги набийга иймон келтиришса, икки ажрга эга бўлишади. Бу нарса оддий бир холат, албатта улар икки ажрга эга бўлишлари лозим, чунки биринчи бўлиб Ийсо алайхиссаломга иймон келтиришлари лозим эди,вазифаларига биноан сахих иймон келтиришган ажрга эга бўлишади, сўнгра пайғамбари хотам саллаллоху алайхи васаллам зухур қилгач, у кишига хам иймон келтиришади ва натижада иккинчи ажрга эга бўлишади. Қуръон мархамат қиладики:
«الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ مِن قَبْلِهِ هُم بِهِ یُؤْمِنُونَ *وَإِذَا یُتْلَى عَلَیْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّنَا إِنَّا کُنَّا مِن قَبْلِهِ مُسْلِمِینَ*أُوْلَئِکَ یُؤْتَوْنَ أَجْرَهُم مَّرَّتَیْنِ بِمَا صَبَرُوا وَیَدْرَؤُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ» (قصص/52-53-54)،
Биз (қуръондан) илгари китоб (таврот,инжил) ато этган зотлар (яъни яхудий ва насронийлар орасидаги мўъминлар) унга (яъни қуръонга) иймон келтирурлар. *** Қачонки, уларга (қуръон) тиловат қилинса улар: “бизлар унга иймон келтирдик. Албатта у парвардигоримиз томонидан бўлган хақиқатдир. Шак- шубхасиз, бизлар (қуръон нозил бўлишидан) илгари хам мусулмонлар ( аллохни ягона билиб бўйсинувчилар) эдик”,дерлар. Ана ўша зотларга (дину иймон йўлидан) сабр- тоқат қилганлари сабабли ажр-мукофотлари қайта ато этилур. Улар яхшилик (яъни сабр-тоқат) билан ёмонликни (яъни кофирларнинг озорларини) даф қилурлар ва биз уларга ризқ қилиб берган нарсалардан инфоқ- эхсон қилурлар.
Ишончларида,китобларида ўзгартиришлар вужудга келганига қарамасдан осмоний шариатларни барчасини манбаъси ягона бўлиб, у аллох томонидандир; уларни дини хам бир яъни ислом; уларни исмлари хам битта бўлган, у хам бўлса мусулмон.
Улар ислом динини шариатлари,шохалари бўлиб секуляризм динини ақидаси кириб келиши билан тахриф қилинган, аммо уларни илдизи ягона яъни исломдир, пайғамбаримиз саллаллоху алайхи васаллам уларни дини ботил эканига иқрор қилмасдан ёки уларни куфр ақидаларига мувофиқ эканликларини эълон қилмасдан туриб, ўртадаги муштарак нуқталарга диққатни қаратган ва худопарастларни манфаъатлари учун чора излаган холда, ислом хокимиятини остида улар билан тинч-тотув хаёт кечиришни орқасидан бўлганлар.
Тўртинчи дарсда ишора қилганимиздек, “ла илаха иллаллох” ёки ана ўша тоғутга куфр келтириб аллохга иймон келтириш,бутун башариятни тарихи давомидаги барча мусулмонларнинг муштарак нуқтаси бўлган, охирги пайғамбарни хос шариати билан у хақида сухбат қилиб равшан қилинган ва янгиланган. Ахли китоб хам пайғамбаримиз саллаллоху алайхи васалламни замонларида бу калимани талаффуз қилардилар, аммо мана бу нуқтани очиқ-ойдин қилиб янгилайдиган охирги шариатга бўйин эгишмади.
Пайғамбаримиз саллаллоху алайхи васаллам Муоз розиаллоху анхуни ахли китобни даъват қилиш учун яманга юборган пайтларида унга айтдиларки: хамма нарсадан олдин уларни “ла илаха иллаллох”ни шаходатига даъват қилгин; мана бундан сўнг янги шариат ва уни ахкомлари хақида яъни: намоз,закот, рамазон ойини рўзаси ва бошқалар хақида даъват қил. Яъни биринчи бўлиб ўртадаги муштарак нуқта бўлмиш “ла илаха иллаллох”ни баён қилишни,сўнгра “ла илаха иллаллох”ни мағзи бўлган ,охирги пайғамбар томонидан олиб келинган амалларни айтишни буюрадилар. Аллох таоло хам мана шу муштарак нуқта асосида даъват қилиб мархамат қиладики:
«قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَايَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ» (آل عمران/64).
Айтинг (эй Мухаммад): “эй ахли китоб (яъни яхудий ва насронийлар), бизга хам, сизга хам баб-баробар бўлган сўзга келингиз- ёлғиз аллохгагина ибодат қилайлик,унга хеч нарсани шерик қилмайлик ва бир-бировларимизни аллохдан ўзга худо қилиб олмайлик.” Агар улар (яъни ахли китоблар) ушбу даъватдан юз ўгирсалар, у холда сизлар (эй мўъминлар): “гувох бўлинглар, биз мусулмонлар –ягона аллохга итоат қилгувчилармиз”,деб айтингиз!
(давоми бор……)