دشمن شناسی شرعی (3)/ شناسائی اجمالی و روش برخورد با کفار پنهان داخلی یا منافقین و سکولارزده ها
درس های مقدماتی/ درس پنجم
دشمن شناسی شرعی (3)/ شناسائی اجمالی و روش برخورد با کفار پنهان داخلی یا منافقین و سکولارزده ها
(71- قسمت)
ما با آن که این ها (سکولارزدها و منافقین) را جزو مسلمین حساب می کنیم و آن ها را مشمول حقوق مسلمین قرار می دهیم، و احکام این ها را با کفار اهل کتاب، شبه اهل کتاب و کفار مشرک قاطی نمی کنیم و با آن که می دانیم منافقین کافری که دارودسته ی منافقین و سکولارزده ها را هدایت می کنند تعداد اندکی هستند، اما از کجا بدانیم کدام یک از این ها همان منافقین کافرند؟ پس، باید از همه حذر شود و آن ها را ولی و دوست خود نگیریم. چون الله تعالی با آن که این ها را به صورت جداگانه نام می برد، اما به همه ی آن ها به طور یکسان وعده ی عذاب و آتش جهنم داده است، آتش جهنم را به طور یکسان به پیروان، رهبران و به همه ی آن ها داده، کسانی که با این عقاید و باورها بمیرند:
- إِنَّ الْمُنافِقِينَ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَ لَنْ تَجِدَ لَهُمْ نَصِيراً(نساء/ ۱۴۵)
- انّ اللّهَ جامِعُ المُنافِقینَ و الکافِرینَ فی جَهَنَّمَ جمیعاً ( نساء/ ۱۴۰)
- وَعَدَ اللّهُ المُنافقینَ و المُنافِقاتِ وَ الکُفّارَ نارَ جَهَنَّم خالِدینَ فیها هِیَ حَسبُهُم وَ لَعَنهُم اللّهُ وَ لَهُم عذابٌ مُقیم (توبه/۶۸)
- وَ یُعَذِّب المُنافِقینَ وَ المُنافقاتِ و المُشرِکینَ وَ المُشرِکاتِ الظّانّین بِاللّهِ ظَنَّ السَّوء عَلَیهم دائِرَةُ السّوءِ وَ غَضِبَ اللّهُ عَلیهِم وَ لَعَنَهم واَعَدَّ لَهُم جَهَنَّمَ وَ سَاءَت مَصیراً (فتح/۶)
آیا شایسته نیست خودمان را از هر چیزی که ما را به آتش جهنم و عذاب الله نزدیک می کند دور کنیم و حذر داشته باشیم؟ مخصوصاً از کسانی (مثل همین منافقین و سکولارزده هایی) که الله در مورد آن ها گفته باشد: «سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَیْنِ ثُمَّ یُرَدُّونَ إِلَى عَذَابٍ عَظِیمٍ» (توبه/101)، آن ها را دو بار عذاب می‌دهیم. سپس روانه ی عذاب بزرگی می‌شوند؛ و آن ها را لعنت کرده و مورد غضب خودش قرار داده است. مگر ما هر روز در نمازمان از الله نمی خواهیم ما را از راه «مغضوبین» و «ضالین» دور نگه دارد با آن تعهدی که به او می دهیم؟ قبلاً تعهد می دهیم به«ایاک نعبد و ایاک نستعین» و از او درخواست می کنیم که ما را در مسیر «مغضوبین و ضالین» قرار ندهد. آیا شایسته است در زبان چیزی بگوییم و در عمل چیز دیگری باشیم؟
اگر در زمان رسول الله صلی الله علیه و سلم با شناسائی کسانی چون عبدالله بن ابی، گروهش هم برای مسلمین شناخته می شد و به رسول الله صلی الله علیه و سلم امر می شد که روی جنازه شان نماز نخواند، و روی قبرشان نایستد، و برایشان هم طلب بخشش نکند: «وَلَا تُصَلِّ عَلَى أَحَدٍ مِنْهُمْ مَاتَ أَبَدًا وَلَا تَقُمْ عَلَى قَبْرِهِ» (توبه/۸۴) و حکم خدا می آمد که: «اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لَا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِینَ مَرَّهً فَلَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ» (توبه/۸۰)،برای آنان طلب استغفار بکنی یا نکنی و اگر هم ۷۰ بار استغفار کنی خداوند آن ها را نمی آمرزد، 70 یعنی خیلی زیاد.
این امری به رسول الله صلی الله علیه و سلم بوده، و ما هم اکنون این قدرت تشخیص را نداریم. در نتیجه آنچه برای ما می ماند این است که حواسمان را جمع کنیم، حذر کنیم و بیمناک باشیم از سکولارزده ها، هوشیاری خودمان را از دست ندهیم و کاملاً احتیاط کنیم. ما باید از سکولاریست ها برائت کنیم و از سکولارزده ها هم حذر داشته باشیم. چون هر دو دشمن اند، یکی دشمن آشکار خارجی و دیگری دشمن پنهان داخلی.
- روش پنجم در چگونگی برخورد با دارودسته ی منافقین و سکولارزده ها این است که، رسول الله صلی الله علیه و سلم با پشتوانه ی قدرت حکومتی، مدارا و نادیده گرفتن آزار و زخم زبان های این سکولارزده ها و منافقین را در پیش می گرفت و عذرخواهی آن ها را می پذیرفت و از خیلی چیزها چشم پوشی می کرد، با همان پشتوانه ی قدرت حکومتی.
(ادامه دارد……)