Шайх Абу Хамза хўромий: муқаддамот дарслари / бешинчи дарс:Шаръий душманшиносий (4) шаръий адабиётдаги муртадларни аниқлаш ва муртадларга, уларни жибхасига қандай муносабатда бўлиш.Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохни аудио тасмасидан ёзиб олинган.
(12- қисм)
Аммо мана бу нуқтани,вазифани, биринчи даражали мухим ишни хам биринчи шарти шуки, бизлар аллохни шариатидаги пойдеворни,бошланғич қоидани бир четга суриб қўймаслигимиз ва доно душманлар ва жохил дўстлар томонидан мусулмонлар учун ишлаб чиқилган ва мусулмонларни кейинги даражадаги инхирофий, қийшиқ ишлар билан машғул қилиб қўйган сенорийларга ёпишмаслигимиз керак.
Диққат билан шуни мусулмонларга етказиш лозимки, келажакда фақат аллох томонидан келганига ишонган нарсаларга таслим бўлсинлар, мана бу даъват, вахдат, хамда махрум минтақаларда исломий хукуматни ташкил бўлиши ва мусулмонларни орасидаги ақидавий,рафторий булғанишларни аста-секинлик билан йўқотиш йўлидаги энг катта хизматдир.
Ундан ташқари мусулмон шахс мана бу асосий ва нихоятда мухим нуқтани тушуниб етиши лозим, мусулмон шахс “огохона”, қасддан ва ўзини ихтиёри билан аллохни шариатидаги хукмлари,дастури ва қонунини қайси бирини қабул қилмаслиги ё бир четга суриб қўйишини фарқи йўқ,мухим эмас, бу ерда катта кичик нарса мавжуд эмас, наузу биллах шу нарса мухимки, мана бу ахкомларни бирида аллохни жохил ва ўзини,бошқа махлуқотларни эса олимроқ,оқилроқ, хакимроқ,дилсўзроқ, тадбиркорроқ, фойдалироқ деб билишидир, яъни аллохга шерик қилиш хатто уни хақорат қилиш хисобланади. Мана буни танхо ўзи уни ислом доирасидан чиқариб юборади; агарчи мана бу шариатдаги аллохни дастурларини энг кичиги,арзимагани хақида бўлса хам ё ундан бошқа барча ибодатларни бажарса хам фойдаси йўқ.
Аллох таоло ўзига нисбатан мана бундай хақоратни асло кечирмайди:
«إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا».
Мана шу бир ўриндаги мухолифат ўзини барча ибодатлари,амалларини ботил бўлишига боис бўлади – ўзини мусулмон деб биладиган хар қандай кишини – самарасиз бўлиб қолади, хатто мана бу нотўғри ишни пайғамбар қилганми ё бошқа шахсми фарқи йўқ:
«وَلَقَدْ أُوحِىَ إِلَيْكَ وَإِلَى ٱلَّذِينَ مِن قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلْخَٰسِرِينَ»
Аллох таоло уни мана бу ошкор хақорати сабабли жаханнамга ташлайди. Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мархамат қиладиларки:
“إِنَّ الرَّجلَ لیكَلَّمُ بِالْكَلِمَةِ مِنْ سُخْطِ اللَّهِ لایرَى بِهَا بَأْسًا فیَهْوِی بِهَا فِی نَارِ جَهَنَّمَ سَبْعِینَ خَرِیفًا”.
Мана бу нихоятда хатарли иш бўлиб унда енгилтаклик қилиб бўлмайди. Мана бу заминада кам бахо бериш, енгилтаклик қилиб бўлмайди, бу нарсада хазиллашиб ё хатарга солиб хам бўлмайди, унда қиморга ўхшаш эхтимол билан иштирок этиб уни хаммасини ютқазиб нобуд қила олмайсан.
Мана бу заминада, сахобаларнинг закотни инкор қилувчиларга нисбатан қилган муомалалари бизларга намуна бўла олади. Инкор қилувчилар бошқа ибодатларни бажарганликларига қарамасдан аллохни мана бу битта хукмини инкор қилганликлари сабабли, уларга муртадлардек муомала қилинди, яъни аллохнинг фақат ва фақат танхо бир хукмини инкор қилганликлари ва қабул қилмаганликлари боис, аллохни шариатидаги хамма қонунларни бир четга суриб қўйган ва хатто пайғамбарликни иддаъо қилган кишиларга қилинган муомала уларга хам қилинди. Уларни барчасига бир хил муомала қилинган.
(давоми бор……)