Шайх Абу Хамза хўромий: муқаддамот дарслари / бешинчи дарс:Шаръий душманшиносий (4) шаръий адабиётдаги муртадларни аниқлаш ва муртадларга, уларни жибхасига қандай муносабатда бўлиш.Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохни аудио тасмасидан ёзиб олинган.
(13- қисм)
Демак, аллохни шариатидаги бир хукмни инкор қилишлик, мана бу шариатдаги хамма қонунларни инкор қилиш билан биробардир. Бир ўриндаги аллохни хукмини бошқа ўриндаги хукмлардан фарқи йўқ. Бир ўриндаги аллохни хукмини қабул қилмаганингдан сўнг, уни ўрнига бошқа хукмни қўйгансан, яъни аллох мана бу ўринда хаким,дилсўз, олим ва бизларни хозирги вазиятимиздан огох эмас, балки ўзим ва бошқалар ё фалон кофир секуляр хизб мана шундайдир. Хатто агар садрил исломдаги мана бу ягона хукмни қабул қилсанг-да, аммо уни хозирги замонга муносиб деб кўрмасанг ва уни қабул қилмасанг, хақиқатда аллох таоло наъузу биллах 1400 йил олдин олим,хаким бўлган эди ва уни хукми ўша замонни дардига еган, аммо хозирги пайтда аллох таоло олим,доно,хаким, дилсўз эмас ва уни қонунлари хам хозирги кунни дардига емайди,деган бўласан; ислом динидаги халол ва харом то қиёмат кунигача эмас,балки маълум бир замонгача бўлган эди ва энди тамом бўлган,деган бўласан. Мана бу шубхасиз ошкор куфр бўлади.
Риддада риддайи акбар ё риддайи асғар деган нарса мавжуд эмас,ридда ридда бўлиб қолади. Энди бириники (муғаллиза) қўпол,шиддатли бўлиши ва бошқасиники (мужаррада) ва содда бўлиши мумкин. Биттаси бориб яхудий,насроний ё секулярист бўлади ва хеч ким билан иши бўлмайди ва хеч кимга озор етказмайди; ёки биттаси аллохни халолларини харом қилади ё аллохни харомларидан бирини халол қилиб олади. Ёки бир кишига ўхшаб намозни вожиб эканини инкор қилса ва хеч ким билан иши бўлмаса ва хеч кимга озор-азият етказмаса ,унга мужаррада ё содда деймиз, уни иртидоди соддадир; ёки шахс ошкор кофирлардан бирини жумласига кириши мумкин ва манфий даъват қилишни ва исломга,мусулмонларга қарши рухий жангларни ижод қилишни бошлайди ва мусулмонларга қарши жанг қилади,хамда аллохни шариатидаги қонунларни татбиқ қилинишини олдини олади ва хатто ўзини олиб ташланиши лозим бўлган монеъга айлантириб олади ва “аимматул куфрга” яъни пешвога, имомга, куфрни бошига айланади ёки дафъ қилиниши керак бўладиган “аимматул куфр”ни ушлаб турувчи, сақлаб турувчи асосий тошга ёки соил душманга айланиши мумкин. Хар икки суратда содда ва шиддатли бўлишидан қатъий назар риддани хукми ягонадир, албатта уларга қандай муомала қилиш бўйича ё улар ижод қилган хатарни меъзонига муносиб равишда уларни қандай дафъ қилиш бўйича даражаларга бўлиниши мумкин.
Бу ердаги эътибор берилиши лозим бўлган асосий нуқталардан бири шуки, шахсларнинг огохона,ўзини ихтиёри билан қайтишини, фалон олимнинг ё фалон мазхабнинг шаръий манбаълардан қилган ижтиходидан ё таъвилидан асосий фарқларга эга. Мана бу мазхабларни ва мужтахидларни хар бири,бизлар аллохни шариатидаги қонунларга иймон келтирамиз,дейишади. Зохирда улар қуйидагиларни айтишади; бизлар аллохни шариатидаги қонунларга иймон келтирамиз ва ишонамиз,аммо бизни назаримизда аллох таолони мана бу оятдан бўлган манзури шу, ё росулуллох саллаллоху алайхи васалламни мана бу сўздан манзурлари мана будир, улар оят ва ривоят,росулуллох салаллоху алайхи васалламни хадислари ё тарихий тадбирлар хақида алохида кўз-қараш, таъвил ва тафсирга эгадирлар.
Шубхасиз, мана бу раъйларни бири сахих ва бошқалари сахих эмас, аммо ягона шўро мавжуд бўлмаганлиги боис, вохид уммат хам мавжуд эмас ва мусулмонларга вохид раъайни ироя берадиган вохид ижмоъ хам вужудга келмайди, шу сабабли хам мана бундай фурсат келгунича бу ихтилофлар давом этади, мазхаб ва фирқаларни ижтиходларидаги ислом доирасида мавжуд мана бу ихтилофлар ё уларни таъвилидаги ихтилофлар, фалон оятга ё росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мархамат қилган фалон ривоятга қарши чиқиш эмас, балки бошқаларнинг мана бу оятдан қилган тушунчасига,таъвилига,тафсирига ё ривоятга мухолифат қилишликдир. Демак бу ерда инсоннинг қуръон ва суннатдан қилган ихтиходларига,таъвилотларига мухолифат қилишлик, қуръоннинг ўзига ва росулуллох саллаллоху алайхи васалалламнинг суннатларига қилинган мухолифат маъносида бўлмайди ва бўлмаган хам. Мана бу жуда кўпчилик диққат қилиши лозим бўлган нуқтадир.
Буларни мисоли худди бир хазинани нақшасига эга бўлган бир гурухга ўхшайди, бу ерда хамма мана бу хазинага етиб боришни хохлайди ва уни қўлга киритиш учун тоқатлари етгунича харакат қилишади, аммо уларни хар бири ўзини равиши бўйича мана бу нақшани ўқийди ва уни тафсир қилади, ўзини тушунчасига асосан хазинага етиб бориш учун харакат қилади ва мана бу мақсадга етиб бориш учун бошқалардан фарқли бўлган йўлни танлайди. Ўзи тўғри деб ўйлаган ва нақшадан тушунган йўли бўйича харакат қилишни хохлайди. Бу ерда хилма-хил йўллар вужудга келиши табиий, аммо уларни хаммасини мақсади ягона экани мушаххасдир.
(давоми бор…….)