арсхойи муқаддамотий/ дарси аввал: дин чист? Секуляристхо аз мо чи дини мехоханд?
(2-қисмат)
Дар миёни суъолоти мухталифики дустон матрах карданд, ду суъол муртабит бо хам дар мовриди “дин” ба унвони аввалин дарси муқаддамотийи мо матрах шудаки саъй мешавад ба сурати мухтасар ва сода, ва дар хадди замоники дар ихтиёр дорем тўвзих дода шаванд.
-Еки аз инки: дастахойи аз секуляристхо иддаъо мекунандки бехудо хастанд ва ба дини эътиқод надоранд ва ё гурухи аз секуляристхо мегуяндки фақат худоро қабул доранд аммо динро қабул надоранд ва дастайи аз онхо эълом мекунандки хам худоро қабул доранд хам дини исломро ва хам секулярист хастанд!!! Жараён аз чи қарор аст?
-Суъоли дигар инки: аллох мутаол мефармояд:
وَلا یَزَالُونَ یُقَاتِلُونَکُمْ حَتَّى یَرُدُّوکُمْ عَنْ دِینِکُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا (بقره/۲۱۷)
Ва “пейваста ва хамиша” (мушрикин-ахзоб- секуляристхо) бо шумо хоханд жангид то агар битавонанд шуморо аз динитон муртад кунанд. Аммо бо ин вужуд мебинемки дар европо, амрико, русия, австралия ва хатто исроил ва китай коммунист хам шахс метавонад дини худро хифз кунад ва сохиби он хамма масжид хам шавад. Оё ин ек породокс ва тазод дар қуръон нест?
Зохиран пардохтан ба вожа, мафхум ва маънойи “дин”, метавонад моро дар ёфтани посухи муносиб ба хар ду суъол кўмак кунад. Аммо қабли аз ровшангарий дар мовриди калама ва истелохи “дин”, лозим аст муқаддамотий ба унвони пеш ниёз гуфта шавад, чун бардошт ва таърифи хар идеоложий ва нигариш аз дин бо дигари тафовут дорад. Дуруст мисли худо, мисли зиндагий баъди аз марг, мисли хуб, мисли бад, мисли арзиш, мисли зидди арзиш ва.
Ме наметавонем интизор дошта бошем хамон нигаришики мо нисбат ба аллох дорем ек яхудий, насроний ,будоий, секуляр ва ғейрих дошта бошанд. Ба хамин тартиб мумкин аст хубхо, бадхо, арзишхо ва зидди арзишхо дар нигариши мо чизи бошанд ва дар нигаришхойи дигар ба шевайи дигар. Чун манобеъи мо бо хамдигар фарқ мекунанд ба хамин далил таъорифи мо нез мутафовут хастанд; аммо мебинем авом фарибони хийлагари секуляри дар миёни муслимин,бидуни дар назар гирифтани ин тафовутхо, саъй мекунанд манобеъ ва бовархойи касифи секуляристий ва манобеъи фосиди худроки дар пушти вожахо махфий кунанд ва бо куллий гуйи дар мовриди ин истелохот ва мафохим, мақосиди худро ба шевайи мармузи ба пеш бибаранд.
Ба унвони мисол дар кинори ахзоби секуляр, дорудастайи мунофиқин ё секулярзадахо мегуянд “дин” озод аст, аммо намегуянд манзуришон аз “дин” хамон таъорифи ғарбийхойи секуляр аз дин аст ё таърифи аллох аз “дин” ва боз намегуянд озодийи ин “дин” то кужост? Мо ба ин макрхойи ахзоби секуляр ва дорудастайи мунофиқин ё секулярзадахойи дохилий солхост ошноий дорем. Инхо бо исмхо ва истелохот то расидан ба ахдофишон бози мекунанд. Дар ин сурат, каламот мумкин аст суратхойи мухталифи дошта бошандки адами диққат ба онхо мумкин аст шахсро ба иштибох бикашонад.(идома дорад……)