Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(11- қисмат)
2-мовриди дигарки тавассути иддайи табдил ба “илох” ва худойи дуруғин шуда, қонуни секуляристийи созмони милали муттахид астки онхам худойи аст ва мажмуъайи аз қавонинро тадвин кардаки милал, ахзоб ва гуруххойи мутахосим жихати халли мушкилотишон ба он панох мебаранд, ба хамин шевайики муслимин дар хенгоми мушкилот ва ихтилофотишон ба қонуни шариати аллох ва суннати росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва шўройи улил амри худ панох мебаранд.
Аллох таоло хам мефармоянд:
يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُوْلِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌوَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا (نساء/۵۹)
Эй касоники иймон овардаид! Аз худо (қуръон) ва аз пайғамбар (суннат) итоат кунид, ва аз мутахассисин ва сохибони амри худ фармонбурдорий намойид ва агар дар чизи ихтилоф доштид онро ба худо ( бо арза ба қуръон) ва пайғамбари у ( ружуъ ба суннат) баргардонид агар ба худо ва рузи қиёмат иймон дорид. Ин кор барои шумо бехтар ва хуш фаржомтар аст.
Дар инжо аллох шарт гузошта, агар ба худо ва рузи ростохез иймон дорид. Ин бароитон бехтар аст. Агар ба чизхойи дигар иймон дорид мисли тоғутхойи секуляр ва яхудий ва ғейрих ин дигар хисобиш жудост. Чун аллох таоло фармуда:
وَمَاكَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَامُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَن يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُّبِينًا (احزاب/۳۶)
-Хеч мард ва зани мўъмин, дар корики худо ва пайғамбариш доварий карда бошанд ( ва онро муқаррар намуда бошанд ва таъйин карда бошанд) ихтиёри аз худ дар он надоранд ( ва иродайи ишон бояд тобеъи иродайи аллох ва росулиш бошад). Хар каси хам аз дастури худо ва пайғамбариш сарпичий кунад, гирифтори гумрохий ва саргардоний комилан ошкори мешавад.
-Ва дар жойи дигари мефармояд:
فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَايَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا (نساء/۶۵)
-Аммо, на! Ба парвардигорит сўгандки онон мўъмин ба шумор намеоянд ва танхо замони мўъмин ба хисоб меояндки туро дар ихтилофот ва даргирийхойи худ ба доварий биталабанд ва ба дунболи ин доварий хеч малоли дар дили худ аз доварики ту кардайи надошта бошанд ва комилан таслими (қазовати ту) бошанд. Комилан таслими қазовати худо ва росулиш бояд бошид.
(идома дорад……)