Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(21- қисмат)
2-Мовриди дигарики дар миёни муслимин тавассути ахзоби секуляри дохилий ва дорудастайи мунофиқини бумий ё секулярзадахо табдил ба жибт ва “илох” шуданд марзхойи астки тавассути сойкис ва пику таррохий шуданд ва парчамхойики бар ин сарзаминхо тахмил шудандки; бониёни жиноят ва тақсими сарзаминхойи муслимин ва хатто ақвоми ек мантақайи мушаххас шуданд. Ақвоми чун курдхо, тожикхо, балучхо ва ……жолиб аст бидонидки намоди аксари парчамхойи ин кишвархо хам нишон аз новъи тутампарастийи жохилият аст. Еки буз ва еки иқоб гузоштанд хамон чизхойики ба унвони тутам мепарастидандки дар жохилияти худишон ба он эхтиром мегузоштанд. Мисли намодики курдхойи секуляри эрон ва ироқ ва ……аломат ва намоди шайтонпарастхойи язидийки бар сардари лолиш истефода мекунандро расман намоди парчами худишон карданд ва ин расман намоди шайтонпарастий аст. Хамон шиклироки ба шикли хуршид дароварданд дақиқан бар сардари лолиш қарор дорадки қиблайи шайтонпарастхойи язидий аст ва хам акнун, муслимини бечора хамонро дар хонаш нигах медорад ва гохи ба он таъзим мекунад ва эхтиром мегузорад ва онро ба унвони намоди хамнажодхо ва ватани худиш ба жойи аллох пазирофта аст.
Мовриди дигар табдил намудани авлиёйи аллох ва солихин ба жибт ва “илох” мебошад. Дар холики инхо аз чанин “илох”созий бехабар буда ва рози ба он нестанд. Мисли Ийсо ибни Марям ва соири пайғамбарон алайхимуссалом ва бисёри аз обидин ва авлиёйи солихи аллох. Инхо ба чанин “илох”созий рози нестанд ва дар рузи қиёмат хам аз чанин касони бароат мекунанд. Аммо касони дар хамин дунё онхоро табдил ба худо ва илох карданд.
2-Хизб ва маромномайи хизбики тавассути иддайи табдил ба илох ва худойи дуруғин шуда аст инхам еки аз “илох”хойи навзухури сарзаминхойи исломий аст, хизбики ба жойи аллох, шариат ва қонун ва барномайи вижа, онхам бар халофи қонуни шариати аллох, барои худиш невишта ва мардумро ба суйи хизб ва маромномайи худ даъват мекунанд. Мардумони хамки ин бахш аз қавонинишро ба жойи қавонини аллох пазирофтанд, ба хамин андоза аз қавонини аллох худишонро дур карданд, ва бидуни таважжух ба қонуни шариати аллох банда ва абди хизб ва маромномайи хизбий шуданд ва дар рохи хизб ва қавонини куфрий ва секуляристийи он хозир хастанд мушкилоти зиёдийро тахаммул кунанд ва хатто худишонро дар рохи хизб хам бидиханд.
Барои мо оддий шудаки хийли аз атрофиёни мо ба хотири фалон хизби секуляр аз мо, аз хохар ва бародаришон ва қовм ва хеши худишон хам мегузоранд, фард аз аллох ва қуръон ва суннати сахих ва росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва онхамма аимма ва бузургони солих ва ахли фиқх ба нафъи еки аз ахзоби дини секуляризм мегузорад пас гузашт аз мо оддист.
(идома дорад…..)