Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум :Душманшуносийи шаръий (1) куллийёт дар мовриди анализи жомеъайи куффор
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий
(13- қисмат)
Аллохи мутаол қудрати ташхиси касоники бо куффор хастанд аммо мумкин аст мусалмон шаванд , ё ононики дар миёни мусалмонон хастанд аммо мумкин аст мунофиқ бошандро ба инсон надода ,танхо метавонад мисли росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дуо кунад ва умидвор бошад фалон шахс кофарики дорои сифати никуйи аст мусалмон шавад .Дар натижа ва тибқи зохир ,мо танхо ду гурухро мешносем : 1 – мусалмон .2 – кофар . Ва гурухи севуми вужуд надорад.
Бале ,инсонхойи вужуд дорандки ” ба сурати мужмал ” ба тоғут иймон оварданд ва хозир нестанд аз қавонини аллохки аз коноли охарин пайғамбариш фристода шуда итоат кунанд ва мажмуъайи ошифта ва нохамгун дар ақоид ва хатто рафторхойи шахсийро ташкил медихандки ; мо тибқи зохир ,онхоро жузви куффор хисоб мекунем.
Холо ,мумкин аст касони аз хамин жомеъайи куффор хам вужуд дошта бошандки баъзи аз вижагихойи дини ислом дар мубориза бо тоғутхоро ижро кунанд ,ё мумкин аст аз миёни хазорон мовридики дар қонуни шариати аллох жо мегиранд ,ва ё урфхойики дар назари ислом мутлубият доранд ,мисли зери бори зур нарафтан ,хақталабий ,тавозеъ ,ғейрат ва шахомат ,дилсузий ,новъи дусти ,эхтиром ба волидейн ,хифзи силайи рахм ,дифоъ аз мазлумин ва мавориди инчанинро риоят кунанд ва ба унвони хуб миёни бадхо шинохта шуда бошанд,аммо дар хар сурат жузви куффор хисоб мешаванд.
Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мефармояд :
:«تَجِدُونَ النَّاسَ مَعَادِنَ خِيَارُهُمْ فِي الْجَاهِلِيَّةِ خِيَارُهُمْ فِي الْإِسْلَامِ إِذَا فَقِهُوا، وَتَجِدُونَ خَيْرَ النَّاسِ فِي هَذَا الشَّأْنِ أَشَدَّهُمْ لَهُ كَرَاهِيَةً، وَتَجِدُونَ شَرَّ النَّاسِ ذَا الْوَجْهَيْنِ الَّذِي يَأْتِي هَؤُلَاءِ بِوَجْهٍ وَيَأْتِي هَؤُلَاءِ بِوَجْهٍ».[1]
Хамон касики дар замони жохилият бехтарин буд ( аз назари ахлоқ ва дигар авсофи писандида ) дар ислом хам бехтар аст.Инхо бар асари жахолат ва тақлид ,”ба сурати мужмал ” зимни адами эътиқод ба дини ислом ,ба сурати мужмал ба тоғут иймон оварданд .Монанди Абул Бахтарий дар асри росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ё тамоми сахобайи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар замони жохилият,ғейри аз Али ибн Аби Толиб карамуллохи важхах . Дар ин сурат ва дар ин гирудор на пейрвони дини ислом ва на пейравони куффор мажмуъайи ек дастиро ташкил намедиханд. Хамчунинки мумкин аст ек мусалмон дар иймон ба аллох дар даражоти мухталифи қарор бигирад,ва хатто муртакиби аъмоли шавадки сифати мушрикин аст.Ва холати табиий он чанин будки аз онхо пархез кунад ,аммо пархез намекунад ва худишро олуда мекунад.Ек ғейри мусалмон хам мумкин аст ба далили инки тоғутхо бисёр мутаъаддид ва мухталиф хастанд ,ба ек тоғути иймон оварда бошадки аз тоғутхойи дигар бадтар ё бехтар бошад, ё жихати тақвияти тоғутики ба он иймон оварда аз баъзи аз қавонини шариати аллох ва суннатхойи ла ятағайяри аллох суд жуста бошад ,ё инки ба воситайи фитрати хақ талабики дар хар инсони қарор дорад ба арзишхойи никуйи ораста шуда бошад ,хаммаги ин маворид ба мо мегуяндки афроди мовжуд дар жомеъайи куффор хам ек даста нестанд тамоми инхо ин нуқтаро ба мо мегуянд : тамоми касоники дар жомеъайи куффор хастанд ек даста нестанд.
(идома дорад……)
[1]– المعجم الأوسط، باب الألف/ صحيح البخاري؛ المناقب/ صحيح مسلم؛ فضائل الصحابة/مسند الإمام أحمد/باقی مسند المكثرين