Шайх Абу Хамза хўромий: муқаддамот дарслари / бешинчи дарс:Шаръий душманшиносий (4) шаръий адабиётдаги муртадларни аниқлаш ва муртадларга, уларни жибхасига қандай муносабатда бўлиш
Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохни аудио тасмасидан ёзиб олинган.
(73- қисм)
Аллох таоло бошқа бир жойда мархамат қиладики:
“وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُمْ مِنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ وَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ” (بقره/191)،
Уларни (сизлар билан уруш олиб бораётганларни ) топган жойингизда ўлдирингиз ва сизларни (қувиб) чиқарган жой ( яъни макка)дан уларни хам қувиб чиқарингиз! (Одамларни) алдаб, фитнага солиш ўлдиришдан ёмонроқдир.
Бу ердаги фитнадан мақсад, диндан қўлини тортишлик ва куфрни қабул қилишликдир. Яъни куфрни қабул қилинади ва динни тўрт мафхумидан қўлни тортилади. Чунки олдин хам айтиб ўтканимиздек, мушриклар ва секуляр кофирлар росулуллох саллаллоху алайхи васаллам умумий ахлоқлар хақида сухбат қилган аввалги уч йил мобайнида, бутлар ва бошқа хусусий, шахсий нарсалар хақида гапирсалар хам хеч кимни иши бўлган эмас. Чунки улардан олдин ханифлар хам шундай гапларни айтган эдилар ва уларни хукумат системасида улар мавжуд бўлишган. Аммо бизларни динни тўрт мафхумидан қайтармоқчи бўлаётганларни манзури нима? Ана ўша динни тўрт мафхумидир.
Бу ерда шуни айтса бўладики, агар бир қишлоқ ё шахардаги ахолисининг мусулмон холларида ўлдирилиши ва хаммасини нобуд бўлишлари,муртад ё кофирни махсусан муртад кофирни ўзларига хоким қилишларидан кўра яхшироқ ва осонроқ бўлади, мана бу кофир ё муртад хоким аллохни шариатига хилоф равишда ва куфр қонунларига асосан уларни устида хукмронлик қилади ва ўзини куфр қонунларини мажбурлаб уларни устида юргизади ва ижро қилдиради, улар хам аллохни шариатидаги қонунларга хилоф равишда мана бу куфр қонунларига амал қилишга мажбур бўлишади. Яъни агар инсонни ухдуд асхобларидек ислом ва тавхидда,динда ўлиши, динни тўртталик мафхумидан қўлини тортишлигидан ва залил холда хаёт кечиришидан ва қиёматда қуйидаги сўзларни айтишидан минг марта яхшироқдир:
“نَحنُ کُنَّا مُستَضعَفِینَ فِی الأرضِ”،
“бизлара ерда заиф кишилардан бўлган эдик” дейди ва хижрат қилмайди.
9-Муртадлар билан сулх паймони тузиш хам рахбарият тўғри деб ташхис берадиган ва мусулмонлар камроқ қудрат эга бўладиган бўлса ,ўша пайтдаги мавжуд вазиятда муртадларни шаррини дафъ қилишга қодир бўлишмаса ёки фақат рахбарият ташхис беришга қодир бўлган маслахатга эга бўлса мумкин бўлади.
10-Агар муртад иртидод яъни диндан қайтган пайтида қотиллик ё ўғирлик ё зинога ўхшаш жиноятларни ёки бузғунчилик,зарар, зиён келтирган бўлса ва бундан сўнг тавба қилган бўлса энг тўғри раъай шуки, хамма нарсани товонини тўлаши керак. Агарчи баъзи бир уламолар тавба ўтган гунохларни поклайди десалар хам ёки исломий амир ва хоким баъзи бир далилларга кўра муртадларни тарғиб қилиш учун ва тавба қилиб куфрдан қўлларини тортишлари учун келтирилган хисоратни тўлаши хам мумкин, хар холда тавба қилган муртад билан қандай муносабатда бўлишлик рахбариятни ва мусулмонлар амирини қарорига боғлиқ.
11-Умумий уламолар муртад киши қўлга тушган пайтида ундан тавба қилишни талаб қилишлик вожиб дейишади ва баъзилар эса уни суннат дейишади. Агарчи мана бу муртад хар қандай холатда қўлга тушгач ўлдирилса хам ( чунки жанг пайти бўлган ва қўлга тушган), аммо ундан тавба қилишни талаб қилиш ва у бу дунёдан иймон билан кетиши муносиброқ иш хисобланади.
12-Агар бир мусулмон киши муртад шахсни қаршисида жиноят қилган бўлса, ундан қасос олинмайди, балки мухтасар суратда танбех қилинади, албатта бу хам мусулмонларни амирини ё қўмондонни назарига боғлиқ.
13-Агар муртад ўлдирилган бўлса уни қони бекорга хадар бўлади, уни хонадонидагилар ёки тоифаси хам уни қасоси,диясини талаб қилишга хаққи йўқ. Мана бу хам бизларни афғонистондаги ё ироқдаги биродарларимизнинг кўпи хато қилаётган ўринлардан бири хисобланади, баъзилар жохилиятни таъассубини махкам ушлаб олишади ва шундай жиноятлар қилишадики, аллох сақласин бир кофирни деб қўлларини мусулмонни қонига белашади, натижада барча амаллари ботил бўлиб бу дунёдан куфр билан ўтиб кетишади. Демак, агар муртад ўлдириладиган бўлса уни қони бекордан- бекорга хадар бўлиб кетади,уни тоифасидан,хонадонидан бўлган кишилар уни қасосини,диясини талаб қилишга хаққи йўқ.
14-Агар бирор ким муртадни молини бехуда сарфлаган бўлса, сарфланган миқдордаги молни мусулмонларни байтул молига қайтаради, чунки байтул мол бундай молларни эгаси хисобланади. Хозирда исломий хукумат мавжуд бўлмаган диёрларда бундай вазифаларни бажарадиган мусулмонларнинг жамоатлари хам бўлмайдиган бўлса,мана бу холатда, мени фикримча агар шахс муртаднинг молини миқдорига баробар молни садақа қилиб берса, уни қилган иши иншааллох тўғри бўлади.
15-Муртад шахс асир тушган пайтида ё уни иртидоди ошкор ва мушаххас бўлса ва каналлардан ўтказилгач уни муртад экани мушаххас бўлса, уни зиндонга ташлаб қул хам қилинмайди ва ундан йилига жизя хам қабул қилинмайди. Балки ё тавба қилади ва яна қайтадан мусулмон бўлади ёки қодир бўлган холатда мусулмонларни қудратига муносиб равишда ва жамиятдаги рахбариятни ташхисига кўра ўлдирилади. Бу ерда қуйидаги хукм бўйича
«تُقَاتِلُونَهُمْ أَوْ يُسْلِمُونَ»
қоидасига биноан уларга нисбатан муомала қилинади. Секуляристларга ёки ана ўша мушрикларга ўхшаб муомала қилинади; ё ўлдирилади ёки мусулмон бўлади.
16-Агар муртадлар мумтанаъа тоифасидан бўлса, яъни муртадлар харбий қудратга эга бўлган гурухдан иборат бўлишса ва ташкиллашган гурух бўлса, хизб ё жамоат суратидаги гурух харбий қудратга хам эга бўлса ва аллохни шариатидаги қонунлардан бош тортадиган бўлса, бу нарса уни устида аллохни шариатидаги қонунлар татбиқ қилинишига монеъ бўлади, мана буларни хукми бошқа муртадлар билан фарқ қилади.
(давоми бор……)