Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум.Душманшиносийи шаръий (3) шиносойи ижмолий ва равиши бархурд бо куффори пинхони дохилий ё мунофиқин ва секулярзодахо
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(38- қисмат)
Аммо дар аваз ,хаминхо дар додани фатво ба кушти ва куштори муслимин ва ижоди тафрақа бейни муслимин лахзаи дуранг намекунанд .Чизики ба куффор хидмат мекунад лахзаи дар он дуранг намекунанд .Аз мусалмонкуши ва тафарруқ бейни мусалмонон хам хушхол мешаванд ,чиро ? Чун ,ин боиси хушхол шудани куффор мешавад . Дар аваз ,ин корхоишонро хам ба новъи дифоъ аз ислом ва дифоъ аз арзишхойи ислом медонанд .Фурсатталаб хастанд ,фақат кофий аст бибинадки мухотоби у кист?Агар муслиминанд дар расонахо тури бо онхо сухбат мекунандки ингор олимтар аз инхо вужуд надорад ва дилсузтар аз инхо барои динишон вужуд надорад ,ва замоники фатвохойишонро дар дифоъ аз куффори ишғолгари хорижий бахусус ба рахбари амрико ва муттахидини он мебинем ,мебинемки амалан тамоми иқдомоти инхо дар хидмат ба куффори ишғолгари хорижий ва тоғутхои махаллий аст.
36 – дар замони кушта шудани муслимин бо ба кор бурдани “аммо ва агар ” ба жанги равоний алайхи муслимин ва айбжуйи аз қазо ва қадари аллох мераванд :
«الَّذِينَ قَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ وَقَعَدُوالَوْ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُوا قُلْ فَادْرَءُوا عَنْ أَنفُسِكُمُ الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ» (آل عمران/168)،
Онон касони хастандки нишастанд ва ( аз жанг кинорагири карданд ва нисбат ) ба бародарони худ гуфтанд : агар аз мо итоат мекарданд ( ва харфи моро мешаниданд) кушта намешуданд.Бигу : пас ,маргро аз худ дур кунид агар рост мегуйид .Бале ,инхо мегуянд агар инхо харфи моро гуш медоданд кушта намешуданд ,агар инхо интури мекарданд интури мешуд ,агар инхо ,агар ва агар ва аммо ва агар .
Инхо ба қазо ва қадари илохи рози нестанд ва хар иттифоқи дар зиндаги биёфтад ,мегуянд агар чанин мекардам ,чанин мешуд ва хамиша дар афсус ва дилтанги ва жанги аъсоб бо худишон хастанд , ва хамиша жанги аъсобро ба муслимин хам мунтақил мекунанд.
Дар жанги ухуд ва дар хини жанг ,ек севум аз артеши муслиминро берун мекашанд ,баъадки дучори чанин хиёнати ошкори мешаванд баъди аз жанг хам бо ” аммо ва агар ” ва ғейрих алайхи рахбарият ва мужохидин ,жанги равоний рох меандозанд. Агар инхо дар артеши кишвархойи секуляри жахон бошандки он артеш шикаст хам бухурад чи бархурди бо ин гурухи хоин хоханд дошт ? Бовар кунидки , агар дар он замон имкони додгохи сахроий ва низомий набошад баъди аз жанг ,он хам баъди аз шикаст ,бо чанин хоинини чунон бархурди хашини мекунандки дарси ибрати барои дигарон шавад ва пушиши хам барои шикастишон дар жанг бошад . Чун ,инхо ба истелох ” амнияти миллий ” ро ба хатар андохтанд ва ба миллат хиёнат карданд ва дар шикасти худихо ва пирузий тарафи муқобил ,шарики душман хастанд . Аммо ,мебинем хамин мунофиқин ва секулярзадахо пас аз анжоми чанин хиёнати бузурги боз бо аммо ва агар ба жанги равоний бо муслимин мепардозанд.
37 – чунончи ба хар далили ба хамрохи муслимин мажбур шаванд ба жанг биёянд ғейри аз фасод ,фитнажуйи ва жосусий кори дигари анжом намедиханд :
«لَوْ خَرَجُوا فِيكُمْ مَا زَادُوكُمْ إِلَّا خَبَالًا وَلَأَوْضَعُوا خِلَالَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَفِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ» (توبه/۴۷)،
Агар онон хамрохи шумо ( барои жиход ) берун меомаданд ,чизи жуз шар ва фасод бар шумо намеафзуданд ва ба суръат дар миёни шумо харакат мекарданд ( шойиот ,афкоришон ва худишон ) ва машғули ошуфта кардан ,гулзадан ва баргардонданитон аз дин мешуданд ( баргардондани шумо аз жиход ва амрики иродаи онро кардаид шуморо дилсард мекарданд ) .Дар миёнитон хам касони хастандки сухани ишонро бишнаванд
«وَفِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ»
( ва даъвати тафрақа омиз ва фитна барангизи ишонро бипазиранд ) худованд ситамгаронро хуб мешносад .
(идома дорад…….)