(26- қисмат)
Хам акнун,ду табақа дар хифзи ин вазъ талош мекунанд ва саъй мекунанд ин вазъро ба хамин шеваики хаст нигах доранд ,хоста ё нохоста . Еки тоғутхо ,хукуматхои тоғутий ,уламои фосид ,мунофиқин ва секулярзадахои хастандки дар чанин системхои хамчун микрубхои хатарнок ба хаёти худишон идома медиханд, ва харгуна такопу ,илми тўвхидий ва бедорийро ба зарари худишон мебинанд, ва бо ба жараён андохтан анвоъи жангхои равоний ва таблиғий ,тўлиди анвоъи шубухот , ва ба рох андохтан анвоъи тахдидот , он хам чи тахдидхои : тахдид ба зиндон ,шиканжа ,табъид ва хатто эъдом саъй доранд аз ин жахолат ва вазъи мовжуд мухофизат кунанд, ва каси журъат надошта бошад аз ин вазъи мовжуд ,худишонро берун бикашад. Журъати хуруж ва эътироз ба худиш надихад, журъати на гуфтан надошта бошад.
Дастаи дигар хам муслимини хастандки нохоста аз ин вазъи мовжуд мухофизат мекунанд. Ин даста аз муслимин барои тағйири вазъи мовжуд ва бедор кардани муслимин дар холи талошанд, аммо чун шевахои шаръий бедоргириро балад нестанд, бо хушунати бежойики нисбат ба ахли қиблаи жохил аз худ нишон медиханд, боз чунон фазоийро инхо қадами ба самти жилов бардорад. Чун ин дустони мо хамон лахза даст ба такфир мешаванд, ва дар воқеъ хукми қатли инхо ва хатто аждоди мурдаи инхоро хам содир мекунанд.
Дар воқеъ ,самара ва натижаи хар ду гурух ,яъни дорудастаи тоғутхо ва мухолифини жохилийки алайхи тоғутхо хастанд, боз барои муслимин дар ин замина еки аст.Ижоди тарс ва вахшат ,жиловгири кардан аз харакат ба жилов ва бедор шудани муслимини дар банди тоғутхо , ва ба хамин содаги ва нохоста аммо хамоханг , хар ек ба шеваи худишон монеъи дар баробари харакати аз жахл ба илми муслимин мешаванд ва ижоза намедиханд муслимин ақоидишонро яқиний ба даст биёваранд ва онхоро ба самт ва суйи зон ва гумон ва тақлид дар ақоид мекашонанд.
Шакки нест,хамчунонки баъзи аз муслимин ба бемори мунофиқин олуда мешаванд ва ислом ба хотири хамин муслимини олуда мунофиқинро жузви муслимин хисоб мекунад, ба хамин шева иддаи аз муслимин мумкин аст ба далоили ,муртакиби қовли ё амали шавандки мухтасси куффор аст, дар ин сурат чи бояд кард ?
Инро хам медонемки хар мусалмони то ба синни таклиф мерасад ва таклифи бар у вожиб мешавад ба тадриж ва ба сурати тахқиқий бояд ақоидишро ёд бигирад ва ба пеш биравад ва ин пешрафт аз жахл ба огохи, аз жахолат ба ислом наметавонад ирсий ва тақлидий бошад. Чун ,агар ирсий буд дигар харакати вужуд надорад ва шахси мисли қад ,ранги пуст ва соири вижагихои нажодий онро аз шиками модариш бо худ ба дунёйи кунуний меоварад. Аммо ,хамма медонемки ингуна нест . Пас ,назди бисёри аз уламо масалаи баргашт ва иртидод барои каси матрах астки ба жилов харакат карда бошад ва ба сурати тахқиқий исломро пазирофта бошад на ба сурати ирсий ва тақлидий . Инжо ,додани хукм аз пичидаги хосси бархурдор астки шояд хеч амри то ин андоза пичида ва сарневиштсоз набошад.
Чун ,хамма инро медонемки хийли аз муслимин исломишонро ба сурати ирсий ва тақлидий дарёфт карданд ва бисёри аз авқот шахс чизхоиро ба номи ислом ба хурдиш додандки ислом нест, ё мухлути аз ислом ва садхо хурафойи дигараст, холо ,оё бояд ин маризхо ва фуқароро кушт ва хукми маргишонро содир кард ва онхоро такфир кард ?Ё бемористонхойи барои дармон , ва роххойи барои рафъи фақр ва бечорагий онхо вужуд дорад?
Ижоза дихид бо хам жилов биравем ва жавобро бо хам ба даст биёварем:
Медонем пас аз омадани охарин фристода ва нузули қуръон , мо хаммаи ғейри мусалмонро жузви жомеъайи куффор хисоб мекунем, холо ек кофари ахли китоб ё ек кофари шибхи ахли китоб ё ек кофари мушрик, ва омадани росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва қуръон барои онхо иқомайи хужжат махсуб мешавад, ва бидуни риояти шурути такфир ,мавонеъи такфир ва дигар марохил ,инхоро жузви хамон дастаи аз куффор қарор медихемки дар он хастанд ва онхоро кофар медонем ва мегуем жомеъайи куффор .Қуръон мегуяд куффор ,жохил хастанд ва жахл доранд аммо ,жахлишон монеъ аз он намешавадки ба онхо нагуем кофар.
Дар итлоқи каламаи кофар бар онхо фарқи миёни уламо ва муқаллидини онхо вужуд надорад. Хамма жузви ек мажмуъа аз куффор хастандки худишонро бо он мешносонанд, ва ба истелох мегуем жомеъайи куфр ё жомеъайи куффор. Масалан еки мегуяд ман насроний хастам , ё еки мегуяд ман яхудий хастам ,ё еки мегуяд ман секулярист хастам ; дар ин сурат ,мо олим ва муқаллидишонро жузви хамон дастайи аз куффор хисоб мекунемки худишон мегуянд мо жузви хамонхо хастем
«شَهِدُوا عَلَی أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ کَانُوا کَافِرِینَ»
Ва мо хам тибқи шаходати худишон ,хеч узри барои хеч кудом аз онон қоил нестем. Чун аслан намедонем кудом еки аз инхо кофари аслий аст ва кудом еки муқаллид ва дорудастаи онхо хастанд,кудом еки хастандки аслан иймон намеоваранд ва кудом еки аз онхо хастандки мумкин аст иймон биёварад. Пас ,тибқи шаходати худишон
«شَهِدُوا عَلَی أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ کَانُوا کَافِرِینَ»
Ва мо хам ,узри барои хеч кудом аз онон қоил нестем.
Инки чиро куффор узр надоранд ва жойгохи ахли фитра дар дунё ва қиёмат чигуна аст дар китоби ” узр ба жахл ” ба он пардохтем ва дустоники тамоюл ба муталаъайи бештар доранд метавонанд ба ин китоб мурожаъа кунанд.
Аммо , касики ба сурати “мужмал” ва ” куллий” исломро пазирофта ва вориди доирайи муслимин шуда ва ле ба далоили дучори иштибохоти дар хар амри марбут ба ислом мешавад,чанин мусалмони аз имтиёзоти хосси бархурдор аст ва бояд пас аз исботи журм дар мархалаи севум ва чохорум ,шурути такфир ва мавонеъи такфирро дар мовриди ин шахс риоят кард , ва бояд ба шеваи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам барояш иқомаи хужжати набавий шавад, яъни далили сахих ба ровшани ,ошкоро ва бидуни ибхом ба у бирасад. Мухим ,расонадани далил ва хужжат ба забони астки он шахс мутаважжих мешавад ва метавонад ташхис дихадки чи мегуйи. Холо ,ин далил ва хужжат кей мерасад хам мухим аст, мумкин аст каси ба махзи иштибох ,зуд иштибохиш аз тарафи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ё находхойи муртабит бо хукумати исломий рафъ шавад, ва мумкин аст ба далили набуди хукумати исломий ва находхойи тахти пушиши он ва набуди уламои раббоний ин далил хийли дир ба у бирасад ё хатто мумкин аст чанин мусалмони бо чанин иштибохот ва хатохойи хам бимирад. Ин шахс боз хам мусалмон аст, бо инки хатои у хар чи мехоста бошад
(идома дорад……..)