Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(27-қисмат) .
Диққат кунид дустон ,муслимини асри росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам бо гирифтани куллиёти дин , ва таслим шудан дар баробари куллиёти дин ,ба сурати тадрижий бо масоили жузъий ақидий ва ахкоми марбут ба он ошно мешуданд, хатто дар ин замина дучори иштибохоти фохиший хам мешудандки тавассути росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва пас аз он тавассути хукумати исломий ва шўрои хоким бар он ислох мешуданд. Пас, вужуди хато ва иштибох дар ақида ва соири маворид то замоники барои шахс ошкор ва маълум ва комилан ровшан нашуда бошад амри ижтиноб нопазир аст. Яъни дар хар масалаи мусалмон мумкин аст дучори хато ва инхироф шавад, бахусус дар масалаи ақидаки тақлидий нест ва шахс худиш бояд тахқиқ кунад ва ба сурати тахқиқий ба он бирасад.
Пас,инки тасаввур кунид росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хар каси мусалмон мешудро менишонад ва хаммаи зер ва бамхои ақидаро ба у омузиш медод тасаввури иштибохи аст. Балки ,асхоб ба сурати тадрижий ба ин огохихо мерасиданд, хатто фарқ намекунадки дар чи заминаи бошад.
Дар ин сурат,узр ба жахл барои мусалмон дар тамоми умури ибодий у аъам аз масоили ақида ,тўвхид ва ширк ва ё масоили ахкоми фиқхий собит ва ворид аст ва иштибох ва жахл барои мусалмон боз,иштибох ва жахл буда ва кори ба бузург ва кучак надорад.
Нуктаи дигарики бояд садхо бор такрор шавад то ба сурати фархангий дар биёяд ва ба он диққат шавад ин астки , бо шак ва шубха наметавон касиро кофар донист ва хадро бар шахс ижро кард ва касики мусалмон буданиш бо яқин собит шуда ,яъни ту мутмаъинники ин шахс мусалмон аст; дар ин сурат ,бо шак ва шубха ва эхтимол наметавони номи мусалмониро аз у бигири ва уро жузви кофар қарор дихи.
«مَن دخلَ في الإسلام بيَقين فلا يُخرَج مِنه إلا بيقين» یا «مَنْ ثَبَتَ لَهُ عَقْد الْإِسْلَام بِيَقِينٍ لَمْ يَخْرُج مِنْهُ إِلَّا بِيَقِينٍ».
Яъни танхо бо далил ва яқин метавони шахсро аз ислом хориж куни ,яқин хийли мухим аст. Хамчунонки бо далил ва яқин ислом ва мусалмон шудани кофар хам собит мешавад.
Бояд барои хориж кардани мусалмон аз доираи ислом ибтидо далил ва яқин дошта боши ва сипас ба дунболи чанин яқини уро ихрож куни , ва барои инки ек кофарро хам вориди доираи ислом куни боз бояд далил ва яқин дошта боши. Ин иштибохи астки дар рафтори хийли аз дустон мушохида мешавадки ибтидо ба шахс мегуянд кофар аст баъад дунболи далил барои кофар буданиш мегарданд.
Ин иштибох астки ибтидо ба шахс кофар бигуйи мусалмон аст баъад дунболи далил барояш бигарди, ё ба шахси мусалмон бигуйи кофар аст баъад дунболи далил барояш бигарди. Такфир кардани мусалмон яъни куштани мусалмон .
.«إِذَا قَالَ الرَّجُلُ لِأَخِيهِ يَا كَافِرُ فهو کقتله»
Оё ин маъқул астки аввал бо шак ва шубха ва эхтимол мусалмониро бикуши баъад дунболи далил бигардики оё ин шахсики ман куштам воқеан мужрим буда ё на? Мустахаққи куштан ва эъдом буда ё на ? Ин кори ек инсони нормол нест.
Кори инсони нормол ин астки ибтидо далоил ва баййинотро барраси кунад, ва баъди аз исботи яқиний журм ,хукмро собит намояд ва баъад хукмро содир кунад, ва дар охарин мархала ,суроғи ижрои хукм аз конолхои марбут ба ижрои хукм биравад.
(идома дорад……….)