Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(31- қисмат)
Дар ин хадис,сахоби гиронқадр росулуллох саллаллоху алайхи васаллам қасди куштани худишро надошт ва росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ровшан кардки чун амалиш аз руйи иштибох ва хато буда мовриди афв қарор мегирад.
Ё дар жойи дигар росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мефармояд: худованд нисбат ба тўвбаи бандаш хенгомики ба суйи у бармегардад шодтар аз хар кудом аз шумост. Хенгомики дар ек биёбон дур аз ободий шахси аз шумо василайи саворияшроки хомили таом ва хўрокиш нез буда гум мекунад ва онгохки аз ёфтаниш маъюс мешавад. Шахс зери сояйи дарахт дироз мекашад то истирохат кунад, дар хамин хол паришони,ба ногох савори худишро бар болини худ меёбад онгох афсаришро мегирад ва аз шиддати хушхоли мегуяд :
قَالَ مِنْ شِدَّةِ الْفَرَحِ اللَّهُمَّ أَنْتَ عَبْدِی وَأَنَا رَبُّکَ أَخْطَأَ مِنْ شِدَّةِ الْفَرَحِ،
Ин шахс аз шиддати хушхоли мегуяд: парвардигоро! Ту банда ва ман парвардигори ту хастам. Ин шахс ба хотири нихояти хушхоли дучори хато ва иштибох шуд.
Хеч шакки вужуд надорадки агар каси худовандро ба унвони банда мовриди хитоб қарор дихад дучори куфри ошкори шуда аст, қатъан дучори куфри ошкори шуда ва чунончи каси огохона ва амдий чанин кориро анжом дихад боиси хуружи аз доираи ислом мешавад, аммо вақтики ба ин шева шахс аз руйи хато ва иштибох сухан гуфт ба хотири хатояш маъзур мешавад, ва хукм бар у содир намешавад.
Албатта ,бардоштани гунох ва сахтгири бар шахси хатокор ё фаромушкор ба маъни адами ижрои ахком дар журмхои мушаххас ва таъйин шудаи дар шариат бар у нест. Чун ,дар масалаи хато ва фаромуши баъзи аз ахком хастандки дар сурати хато хам бояд ижро шаванд, махсусан агар ба хаққи бандагони аллох рабти дошта бошад. Монанди қатли ғейри амдки шахс касиро ба сурати ғейри амд бикушад, дар баробари он бояд дия ва каффора иштибохишро бидихад. Ё монанди касики вузу гирифтанро фаромуш мекунад ва бидуни вузу намозишро мехонад аммо баъди аз намоз ёдиш меояд. Дар ин сурат,бояд намозишро дубора бихонад, ё касики вақти ек фарз тамом мешавад ва фаромуш мекунад намоз бихонад, баъди аз инки ёдиш меояд дубора бояд онро бихонад.Дар инжо ,гунох ба иймониш садама назада ва хамин фаромуши ва хато монеъи мешавандки ба иймониш садамаи ворид нашавад, аммо садамаики зада бояд жуброн кунад. Дар хар сурат, умури ғейри амдий мисли фаромуш ва хато монеъи такфири шахси мусалмон мешаванд.
Мовриди дигарики метавонад ба унвони монеъи такфир ва еки аз мавонеъи такфир амал кунад икрох ва ижбор аст:
Дар холати икрох ,шахс кориро аз руйи ижбор анжом медихад ва агар ин ижбор набошад, ин шахс ин корро анжом намедихад. Мисли замоники секуляристхои қурайш Аммор ибни Ёсир розиаллоху анхуморо мажбур ба гуфторхои кардандки аз дил ба он эътиқод надошт ва аллохи мутаол дар мовриди у ва афродики шабихи у дар доми чанин куффори қарор мегиранд мефармояд :
«مَن کَفَرَ بِاللّهِ مِن بَعْدِ إیمَانِهِ إِلاَّ مَنْ أُکْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالإِیمَانِ وَلَکِن مَّن شَرَحَ بِالْکُفْرِ صَدْراً فَعَلَیْهِمْ غَضَبٌ مِّنَ اللّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ» (نحل/۱۰۶)،
Касоники пас аз иймон оварданишон кофар мешаванд – ба жуз ононки ( тахти фишор ва ижбор ) водор ба изхори куфр мегарданд ва дар хамон хол дилхоишон собит бар иймон аст – оре! Чанин касоники сийнаи худро барои пазириши мужаддади куфр гушод мекунанд ( ва ба дилхохи худ дубора куфрро мепазиранд ) , чашми тунд ва тизи худо ( дар дунё ) гарибонгиришон мешавад, ва ( дар охират ,кейфар ва ) азоби бузурги доранд. Дар инжо, шахс мажбур ва мукрах аз азоб дар дунё ва дар қиёмат истиснои шуда аст.
«إِلاَّمَنْ أُکْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالإِیمَانِ»،
Ба жуз касоники водор ба куфр мешаванд ва дар хамон хол дилхоишон бар иймон собит аст.
Инки ек мусалмон то чи хад метавонад дар баробари икрох ва ижбори куффор муқовамат кунад, бастаги ба иймони шахс дорад ва наметавон хад ва марзи барояш таъйин кард. Сумайя розиаллоху анхо дар баробари дархости куффор вусъати дошт ва хозир нашуд хатто ба қиймати жониш хамки шуда забон ба куфргуйи боз кунад ва бар руйи тоғути замон туф андохт. Аммо ,писариш Аммор ,суханони куфромизиро аз руйи ижбор гуфт. Пас ,наметавон барои ашхос таъйини таклиф кард, ин ба мезони иймон ва вусъати ашхос бастаги дорад. Аммо , уламои ислом мавориди чун қатл ва зиноро аз ин қоида мустасно карданд ва бар ин боваранд дар хар сурати мусалмон наметавонад ин ду журмро анжом дихад хатто агар ба қиймати жониш хам тамом шавад.
Монеъи дигар такфир таъвил астки ба унвони охарин мархала дар равиши бархурд бо шахси муттахам ба журми иртидод қабли аз судури хукми иртидод бояд мовриди баррасий дақиқий қарор бигирад ва дар ин мархала хам шахсики мехохад хукмро содир кунад бояд ба яқини комил бирасад.
(идома дорад…….)