Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(34-қисмат)
Бале,иддаи аз муслимин бо истинод ба оёт ва ривоёт ва невиштахои торихий ,чанон умур бар онхо муштабих шудаки мутахассисини муслимин хам дар он монданд ва дучори иштибох шуданд. Ин вазиъат то замони ташкили шўройи улил амри вохиди муслиминки уммати вохид ва ижмоъи вохид ташкил мешавад идома пейдо мекунад, ва то он замон каси хақ надорад худишро мутлақ бидонад ва дигаронро ба далили таъвил ва ижтиходи шаръийшон аз манобеъи шаръий такфир кунад.Ин холати изтирорий астки аксари муслимин дар он офтоданд.Сабр кардан бар ин холати изтирори мисли сабр кардан бар хурдани гушти мурдор ва хийли сангин аст, аммо чораи нест ва то замони ташкили маржаъи расидаги кунандаки хамон ва шўрои мовжуд дар хукумати исломий бошад, бояд сабр кард. Дар айни харакат ,бояд сабр кард, дар айни мубораза бояд сабр кард.
Дустони геромий ,замоники росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мефармояд: ” уммати ман ба хафтод ва се фирқа пароканда мешаванд ” далолат бар ин дорадки хаммаи ин фирқахо аз дин хориж нестанд; чун росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хаммаи инхоро уммати худ дониста ,хаммаро уммати худ дониста ва далолат бар ин астки таъвил кунанда аз дин хориж намешавад агарчи дар таъвили худ дучори иштибох хам шавад.
Ибни Таймия рохимахуллох мегуяд: “ва хаминтур дигар хафтод ва ду фирқа ,касони аз онхоки мунофиқанд дар ботин кофаранд, ва онки мунофиқ нест балки дар дил ба аллох ва пайғамбариш мўъмин аст дар ботин кофар нест ; хар чанд дар таъвил дучори иштибох шавад,холо ин иштибох хар чи бошад…….ва касики бигуяд ин хафтод ва ду фирқа хаммаги кофар ва хориж аз миллатанд; бо китоб ва суннат ва ижмоъи сахоба – ризвонуллохи алайхим – ва балки ижмоъи аиммаи арбаъа ва дигар имомон мухолифат карда аст, зеро хеч ек аз онон хаммаи хафтод ва ду фирқаро кофар надонистанд ва балки худи онхо бар асоси бархи ақоид екдигарро такфир мекунанд. Инхо худишонро такфир мекунанд ва гарна хеч кудом аз аимма онхоро такфир накарданд. Хеч кудом аз ин гуруххо хатто хамин гуруххоики худишонро такфир мекунанд.”
Пас хатто мунофиқики тибқи хамин сухани ибни Таймия дар дарун кофар аст ё касики мунофиқ нест, дар дилиш ба худо иймон дорад ва ле таъвили иштибох мекунад ибни Таймия мегуяд : холо ,ин иштибохи у дар таъвил хар чи бошад каси бигуяд инхо кофар хастанд ва хориж аз миллатанд бо китоб ,суннат ва ижмоъи сахоба – ризвонуллохи алайхим – ва балки ижмоъи аиммаи арбаъа ва дигар имомон мухолифат карда аст; ин чизи астки ибни Таймия рохимахуллох дар мовриди касони мегуядки таъвил карданд. Хар чанд гуруххойики худишон дар бейни худишон таъвил карданд,хамдигарро такфир мекунанд мушкили худишон ва иштибохи худишон аст. Ин манхажи худишон аст ва ин такфир кардан мухолифи қуръон аст, ин мухолифи суннат ва ижмоъи сахоба аст, ин мухолифи ижмоъи аиммаи арбаъа ва дигар имомони ин уммат буда аст.
Намунахойи зиёдий дар ин замина дар торихи ислом ёфт мешавадки каси гуруххои чун хаворижки таъвил карданд, ва мўътазилайики пайғамбар саллаллоху алайхи васалламро такзиб накарданд аммо бо бидъати худ рохро гум карданд ва дар гумони худ хиёл мекунанд бархаққанд, ва хамма ,гуруххои инчуниниро ахли таъвил донистанд ва каси онхоро такфир накарда аст. Ба хамин далил, сахоба розиаллоху анхум дар инки хавориж жузви саргардонон ва мориқ хастанд муттафиқ буданд, чунонки дар ин бора аходиси сахихи ворид шуда аст. Ва хамчунин бар ин амр иттифоқ кардандки онон аз ислом хориж нашуданд, бо инки хуни мусалмононро халол карданд ва бисёри аз умури шаръийро мункар шуданд, аммо таъвили онхо монеъ аз такфиришон шуд.
Мо ин маворидро такрор мекунем умидворемки такрори инхо нафъи дошта бошад барои дустоники дар ин иштибохот офтоданд. Дар ин замина ,мо ижтиходоти садхо имоми бузургворро дар миёни фирақи мансуб ба ахли суннат ва соири фирақи, дар тули торих ва дар хамин чанд қарни гузашта доремки дар масири хато ва иштибох офтодандки хаммаи инхо , намунахои бориз таъвилоти иштибох аз манобеъи шаръий хастанд. Хамин алъон хам дар чигунаги жиход бо ишғолгарони секуляри хорижий ва новкарони махаллий онхо ва тоғутхои махаллий ижтиходоти мухталифий вужуд дорад бояд ба дур аз танг назарий ва бо нигариш ва саъйи содри исломий ба инхо нигох шавад ва бо инхо бархурд шавад.
Қаблан арз кардем ихтилоф, суннат ва муқтазийи хикмати илохий астки аллохи мутаол дар мовриди он мефармояд:
«وَلَوْ شَاء رَبُّکَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّهً وَاحِدَهً وَلاَ یَزَالُونَ مُخْتَلِفِینَ* إِلاَّ مَن رَّحِمَ رَبُّکَ وَلِذَلِکَ خَلَقَهُمْ وَتَمَّتْ کَلِمَهُ رَبِّکَ لأَمْلأنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّهِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ»(هود/١١٨)،
Агар парвардигорит мехост мардумонро ( хамчун фариштагон) уммати вохидий мекард, ва ле онхо хамиша мухталиф хоханд монд. Магар касоники худо бадишон рахм карда бошад ва худованд баро хамин ишонро офарида аст, ва сухани парвардигори ту бар ин рафта астки жаханнамро аз жумлаги жинхо ва инсонхо пур мекунам. Панох мебарам ба худо аз оташи жаханнам.
(идома дорад……..)