Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(35-қисмат)
Пас замоники аллох таоло мегуяд
«وَلاَ یَزَالُونَ مُخْتَلِفِینَ»
Ва хаммаи инсонхоро уммати вохидий накарда метавонем бигуем ихтилоф ,чизи астки наметавон аз он фарор кард ва муслимин ,замоники аз ин ихтилоф дар холати калониш абур мекунанд соири инсонхо наметавонанд ва дар миёни хаммаи инсонхо боз ихтилоф хаст ва наметавон фарор кард аммо ,замоники муслимин аз ин ихтилофи бузург ( куфр ва иймон ) абур мекунанд ва аз тариқи шўрои вохид ,уммати вохидро ташкил медиханд ва
:كُنتُمْ خَیْرَأُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ
Мешаванд, дар ин жо уммати мешаванд. Дар даруни ин шўро умматиро ташкил медиханд аммо , дар миёни хамин уммат хам орои мухталиф вужуд хоханд дошт.
Дар ин сурат,дар довлати исломий ва шўрои хоким бар он ва умматики аз ин шўро тўлид шуда ,ихтилоф на танхо зарурат ,балки ба далили зинда нигахдоштани фиқх ва тавассуъайи он ,рахмат хам ба хисоб меояд, ва имкон надорад ин уммат хам дидгоххои мухталиф ва нигаришхои мухталиф ва новини нисбат ба масоили қобили ижтиходи руз надошта бошанд. Бо ин вужуд ,танхо абзорики онхоро жамъ мекунад шўрои улил амр тахти пушиши хукумати исломий аст.Иддаойи ғейри аз ин барои иттиходи оройи мухталиф ,бо суннати илохий ва абзорхоики дар ихтиёри мо қарор дорад муғойир аст, агар каси иддаойи ғейри ин дошта бошад иштибох мекунад ва қатъан хар ончи бо суннати аллох ва қавонини он дар тазод бошад махкум ба шикаст мебошад. Танхо рох шўрост, шўро дар хар сатхики ташкил шуда бошад.
Дар ин сурат, замоники аллохи мутаол пас аз зикри достони пайғамбарони гузашта мефармояд:
:«إِنَ هَذِهِ أُمَّتكُمْ أُمَّة وَاحِدَة وَأَنَا رَبّكُمْ فَاعْبُدُونِ» (انبیاء/۹۲)،
Ин уммати шумо уммати ягонайи буда ва ман парвардигори хаммаи шумо хастам, пас танхо маро парастиш кунид. Ва ё замоники мефармояд:
«وَإِنَّ هَذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّکُمْ فَاتَّقُونِ» (مؤمنون/۵۲)،
Ин уммати шумо уммати ягонайи буда ва ман парвардигори хаммаи шумо хастам, пас танхо аз ман тақво дошта бошид ва аз ман битарсид.
Дар инжо,аллох таоло возих ва ровшан бо зикри ин мисолхо ба мо мерасонадки танхо рохи табдил шудан ба уммати вохида,ибодати аллохи мутаол аз коноли шариати охарин фристодаи устки, ин фристода хам бо пейравий аз шариат ва бо баёни дастури аллох ,шўройи улил амр тахти пушиши довлати исломийро ягона абзор ва зомини хифзи ин уммати вохида маърифий мекунад:
:«الَّذينَ اسْتَجابُوا لِرَبِّهِمْ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَمْرُهُمْ شُوري بَيْنَهُمْ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ» (شوری/38).
Бале,қабли аз инхидоми шўрои улил амр,ихтилоф танаввуъ буд на тазод, ва танаввуъ хамиша масдари сирват ва баракат буда ва хаст, ва замоники ихтилофоти муслимин масири иштибохиро тей мекард дар хамон доираи нисён ,хато ва фаромуши боқий мемонад , ва бо мурожаъа ба шўройи муслимин ,инхидом рафъ мешуд; ба гунаики уммул мўъминин Оиша розиаллоху анхо дарбораи бархи аз сахобаки бо онон дар оройи ихтилоф дошт, фармуд :у дуруғ нагуфта аст ,мумкин аст фаромуш карда ё иштибох мекунад, ё матлабро иштибохи мутаважжих шуда аст. Дар чанин жомеъайи ,баъзи аз афрод дар масоили қобили ижтиход , дар холи мутафовут ба назар мерасандки аз жихати эътиқоди ба хукм ва сурати масала бо дигарон ихтилофи надоранд балки ,танхо фарқишон бо дигарон дар шевайи баёни он ва арза кардани он аст. Инхо дар шевайи баён ва арза кардани хукм бо дигарон ихтилоф доранд на дар эътиқод ба хукм ва сурати масала.
Албатта ,қаблан хам чандин бор арз кардемки таъвили иштибох нисбат ба нусуси шаръий дар асри росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва сахоба хам рух дода, хатто таъвили дар хадди тахлил ва тахримки Қуддома розиаллоху анху ва хамрохониш муртакиби он шуданд. Аммо ,бо вужуди хукумати исломий ва шўройи сахоба,то замоники ” хужжати набавий ” бар шахс иқома нашуда буд ва аз коноли шаръий он жахлиш рафъ нашуда ва аз онхо талаби тўвба нашуда буд, Қуддома розиаллоху анху ва хамрохониш ба воситаи таъвили иштибох аз оёт ва манобеъи шаръий такфир нашуданд.
Дар мовриди хамин намунайики мо борхо ва борхо дар мовриди хавориж борхо ва борхо онро баён мекунем дар алмуғни мехонемки : ” агар шахс,куштани бегунохон ва гирифтани амволишонро бидуни хечгуна шубха ва таъвили жоиз бидонад кофар мешавад, ва ле агар чун хавориж барои анжоми он таъвил дошта бошанд бештар фуқахо онхоро хар чанд рехтани хуни мусалмонон ва гирифтани амволишонро мубох дониста ва онхоро ба қасди наздики ба худо анжом доданд, такфир накарданд”. Ва идома мегуяд : ” аз жумла мавориди шинохта шуда дар мазхаби хавориж ,такфир бисёри аз сахоба,тобеъин ва хамчунин хун ва молишонро халол ва куштани онхоро василаи тақарруб ба худо қарор дода буданд, ва ле алорағми хаммаи ин масоил ,фуқахо ба хотири таъвилотишон хукм ба куфри онхо содир накарданд.”
Нигох кунид дустон ,мегуяд хавориж бисёри аз сахобаро такфир карданд,бисёри аз тобеъинро такфир карданд, хуни моли онхоро халол карданд, куштани онхоро василаи тақарруб ба худо медонистанд. Хиёл мекарданд агар инхо имоми Али розиаллоху анхуро бикушанд ба худо наздиктар мешаванд. Инхо куштани имоми Алироки ашарайи мубашшира буда, он жойгохи бузургиро дар шариати аллох дошта, боз мебинем куштани чанин шахсиро боиси тақарруби худишон ба аллох медонистанд ва бо ин вужуд ,каси онхоро такфир накард. Чиро? Чун таъвил карданд.
Пас,диққат кунид дустон,бузургворони мо касоники асхоб ва тобеъиниро такфир карданд каси онхоро ба журми такфири асхоб ва тобеъин такфир накарда аст. Инхо дар хаққи худишон зулм карданд ту хақ надори ба худит зулм куни. Чун агар ту хам онхоро такфир куни чизи мешави мисли онхо,золими мешави мисли онхо. Барои хамин, сохибу алмуғни мегуяд : хеч касики асхоб ва тобеъинро такфир карданд ва хун ва молишонро халол донистанд барои инки ба худо наздик шаванд ва ба худо тақарруб пейдо кунанд хеч каси онхоро такфир накарда аст.
(идома дорад……..)