Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(25- қисмат)
Ақида ,асосийтарин масалаи зиндаги инсон астки инсон ба сурати тадрижий , ва пушти сар гузоштани мавонеъ, ва иртикоби хатохои мухталиф аз холати жахл ба холати илм иртиқо пейдо мекунад. Аллох таоло замоники амр мекунад:
«فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» (قتال/۱۹)،
Бидуни шак инро ба мо мерасонадки жахли вужуд дорадки бояд бо илм бардошта шавад, он хам дар чи чизи?
«لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ»، «فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ»
Дар тўвхид, дар асоси дин ва табиий астки дар ин масир харакати тадрижий аз жахл ба илмки , аз баччаги шуруъ мешавад ва тақлиди хам дар он жоиз нест, мумкин аст шахс дучори анвоъи иштибохот ва хатто гунохони ғейри амдий хам шавад.
Жахл ,дар хар сурати “фақр ” ва монеъи дар баробари рушд ва такомули инсон буда ва хаст, ва маншаъи бисёри за ноханжорихо ва рафторхои мужримона будаки боиси масмумияти зиндаги даруний ва боиси олудаги зиндаги ижтимоий инсонхо шуда аст. Табиий астки инсон бо чанин фақри хам аз дарун,зиндаги вай масмум мешавад ва хам зиндаги ижтимоий ва равобити ижтимоий у хам хамин гуна мешавад. Инсонхо чигуна рафтор мекунанд хамон тури хам фикр мекунанд, дарунишон хам хамин аст. Аъмолишон ,бозтоби дарунишон аст.
Табиий астки ислом дар ин замина бетафовут нест, барои хамин рохкорхо ва дастуротиро барои чигунагийи бархурд бо ин муъзал ироа дода аст. Ба хамин далил ,танхо замони аз ашхос ,амали солихро мехохадки ба онхо илм ва огохи дода ва гуфта бошад ин хуб ва ин бад аст. Инроки ба шумо гуфтам хуб аст анжом дихид ва инки гуфтам бад аст дигар онро анжом нади.
То ек инсони ғейри мукаллафро ба ин даража мерасонадки мутаважжих шавад чи чизи хуб ва чи чизи бад аст,дубора ек насли дигари ғойри мукаллаф ва жохил тўлид шудандки инхо хам бояд ,бо сурати тадрижий ва мустақил худишон ақоиди худро бигиранд ва ба сурати тадрижий аз жахл ба суйи илм харакат кунанд, ва хаддиақалиш ин астки инхо исломи хукмий ва исломи куллий ва мужмалро ёд гирифтанд,боз дар масири тахкими ин исломи хукмий хам дучори анвоъи иштибохот ,озмойиш ва хато шаванд то ба илми бештари даст пейдо кунанд ва ба яқиники аллох таоло аз муслимин хоста бирасанд. Ин халқаи даруний ,хамиша дар холи жараён аст ва тамом шудани нест. Чун инсонхо хамма дар ек син нестанд, хар сония ва хар дақиқа еки мукаллаф мешавад ва еки мутаваллид мегардад. Шумо то ба синни таклиф мерасид ин прусаи харакат аз жахл ба суйи илмро тей мекунид, баъад фарзандони шумо ин масирро тей мекунанд ва баъад фарзандони фарзандони шумо ва то қиёмат ин раванд идома дорад, ба хамин далил то қиёмат хам даъват идома дорад.
Ин намоди зинда будани жомеъайи муслимин аст. Ин такопу ва талош ,мухилли назми ижтимоий муслимин нест ,балки хаётбахш ба оби астки рукуд ва сукун дар он боиси гандидаги ва иғтишоши ижтимоий мешавад. Жомеъайи зинда ,жомеъайи астки бидуни тарс битавонад ақоиди худишро ба суйи такомул ба пеш бибарад, ва чунончи шахс дар ин масир хам дучори иштибохоти шуд жомеъа аз у химоят кунад ва аз у химоят шуда ва рохнамоий шавад ва иштибохотиш рафъ гардад ; ва ин яъни таъмини амният дар прусаи омузиш ,ёдгири ва касби яқин дар масалаи ақида ва соири ахкоми дигар.
Агар хукумати исломий бошадки чанон амниятиро таъмин кунадки шахс бидуни тарс ба масириш идома дихад ва мутмаъин бошад агар иштибох кард касони хастандки дилсузона ба у кўмак мекунанд ва ба у тўвхин намекунанд ва дар идомаи рох ба у кўмак мекунанд ва бо нишон додани иштибохиш уро ташвиқ менамоянд, жомеъа руз ба руз дар холи пешрафт аст, ва руз ба руз инсонхои мўъмин собит қадами пештари дар ин жомеъа тўлид мешаванд.
Аммо ,агар чанин фазойи фарохам набошад ва муслимин ба хотири иштибохотишон такфир шаванд ( яъни дар воқеъ кушта шаванд ) онвақт тарс бар шахс хоким мешавад ва журъат намекунад ба пеш биравад, чун метарсад дучори иштибох шавад ва баъад уро бикушанд. Барои хамин ,ислом ва ақида аз холати тахқиқий ва илмий ,табдил мешавад ба исломий ирсий ва тақлидий ва жахл хам харгиз аз бейн намеравад, чиро ? Чун зон ва гумон хоким аст на яқин :
:«إَنَّ الظَّنَّ لاَ یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئاً».
Чизики қарнхост дар сарзаминхои мусалмоннишин шохиди он хастем. Холо шумо бифармойид чи касони хастандки ба ин вазъ рози буда ва аз чанин вазъи химоят мекунанд? Ва идомаи ин вазъ ба нафъи кист?
(идома дорад…….)