Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(53- қисмат)
Бале,
«الَّذِينَ آمَنُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ»
Бале,бояд ингуна гуфта шавад
«فَقَاتِلُواأَوْلِيَاءَ الشَّيْطَانِ».
Ба хамин далил ва далоили дигар ,тамоми секуляристхойи сарзаминхои мусалмоннишин дар ин дунё,ба хотири валоъ ва дусти ва сарпарастишон ,эъломи валойики ба қавонини секуляристи мухолифи шариати аллох карданд,ва жангидан дар сафи куффори секуляри хорижий хукмишон мисли хукми хамон куффори ошкор аст, ва аз ислом ба сафи хамон куффори ошкор баргаштанд ва дар рохиш межанган ду хун медиханд. Ин баргашт амалий ин афрод аз сафи муслимин ба сафи куффор ,иртидоди возих ва ошкори онхост, хатто агар ду ахволи шахсий хам пораи аз ибодати исломийро анжом диханд мисли пейравони пайғамбарони дуруғин садрил исломки ба аксарияти қотиъ шариати ислом пойбанд буданд.
Пас,жараёни иртидоди умумийки қовмхои чун курдхо бо он даст ва панжа нарм мекунанд чизи жадиди набуда ва нест, аммо агар қудрати исломий дар баробари инхо ба вужуд наёяд мумкин аст хамон балойики бар сари муслимини Андалус омад бар сари ин миллат хам биёяд. Хамчунонки қаблан омада буд. Магар мо тажрубаи алавиёни Дерсим ва изадихойи Санжор ва алиюллохихойи атрофи Долохуро надоштемки ибтидо ғуллот онхоро бо шуорхойи мазхабий фариб доданд ва бо ворид кардани ақоиди маздакиён ,монавиён,метероистхо ва амсолихим ва хатто яхудият ,насроният ва ғейрих маъжуний барои ин курдхо дуруст карданд. Алъон шохиди насли аз инхо хастемки аслан худишонро мусалмон намедонанд ва бо ин шулми шурбоики аз ақоиди мухталиф бароишон аз қарни хафтум ба баъад дуруст карданд ва қизилбошхо ба он созмон доданд дар чунон таваххуми офтодандки хиёл мекунанд ақоидишон марбут чанд хазор сол пеш аст. Мисли инки еки алъон биёяд ва бигуяд пешинаи коммунистхойи кумала дар курдистон ба қабли аз суқрот бармегардад ё хаддиақал ба дўврони қабли аз пайғамбар бармегардадки аллох таоло дар мовриди иддаи аз дахрихо ва ба истелох коммунистхо мегуяд:
:«وَ قَالُوا مَاهِیَ إِلا حَیَاتُنَا الدُّنْیَا نَمُوت وَ نحْیَا وَ مَا یهْلِکُنَا إِلا الدَّهْرُ وَ مَا لهَم بِذَلِک مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلا یَظنُّونَ» (جاثیه/24)،
Мункарони аллох ва рузи қиёмат мегуянд: хаёти жуз хамин зиндаги дунёйики дар он ба сар мебарем дар кор нест. Гурухи аз мо мемиранд ва гурухи жойи ишонро мегиранд, ва жуз табиат ва рузгор ,чизи моро халок намесозад! Онон чанин суханиро аз руйи яқин ва огохи ва илм намегуянд, балки танхо гумон мебаранд ва тахмин мезананд.
Хам акнун хам ,секуляристхо дар расонахоишон чанин иштирокотиро аз миёни соири бовархои бостоний ва милали мухталифики вужуд дорад аз лабалойи китобхоишон берун мекашанд, ғуллотки омаданд ақоиди мухталифи маздакийхо ,монавихо ,митероистхоки ақоидишон вужуд доштанд, насронийхоки буданд, яхудийхо ва мажуски буданд,соибинки дар мантақаи Хузистон ва атрофи он буданд ва зиндаги карданд. Тамоми ин маъжунро дар хамин чанд қарни гузашта дуруст карданд барои хамин ғаллот ,мардуми бечораики дар Дерсим ва Санжор ва бахшхои аз хуромоноти мо дуруст карданд, алъон дар китобхоишон вужуд дорад, дар саранжом нигох кунид вужуд дорад ва мусхафи раш нигох кун вужуд дорад. Саранжом хам ба забони хуромий аст. Инхо аз лобалойи китобхойишон хамин ақоидки баъзихо марбут ба хазор сол пеш аст ва ба қабли аз ислом хам бармегардад берун мекашанд ва расман онхоро дини жадиди нишон медиханд, ва бо зури аслаха аз чанин гумонхо ва зонхои бепоя ва асоси дифоъ хам мекунанд, дар холики хамма медонем умри ин гуруххо бо торихи гуруххои ғуллот фирақи мунтасиб ба ташайюъ ва тасаввуф гира хурда аст.
Умри инхо зиёд нест мумкин аст ақоиди марбут ба қарнхои пеш дошта бошанд. Хамин алъон ,коммунистхо ва мотериалистроки дар он мантақа мумкин вужуд дошта бошанд ва аз ақвоми мо хам бошад ва ақоиди ин шахс мумкин аст марбут ба димитрис бошад, марбут ба қабли аз милоди насрониятки аз он сухбат мекунанд, марбут ба хазорон сол пеш бошад. Ин намерасонадки қовм ва хеши мо худиш ба тури нажодий аз хазор сол пеш хамин динро дошта балки ,худиш астки хамин динро дорад. Падар ,падарбузург ,қовм ва хешхои у чизи дигари буданд.
Ғуллоти изадий,алиюллохий ва алавийхо падаришон ва аждодишон чизи дигари буданд баъад ба ин маъжун табдил шуданд. Ғуллот инхоро ба чанин табдил карданд ва иртидоди умумийро дар бахшхои ба вужуд оварданд. Хам акнун хам бо зури аслаха ва қудрати таблиғий ва қудрати расонаики онхо доранд ин таваххумотро ба хурди мардум медиханд ва хатто онхоро асил хам маърифий мекунанд. Чиро? Чун баъзи аз ақоидишон бармегардад ба хамон монавихо ,маздакийхо ,зардуштгари, митероист ,яхудият ,насроният ва ……….ва инхо қабли аз ислом буданд. Жиноят ва дуруғи махзро нигох кунид. Хамин астки хеч кудом аз онхо наметавонанд онро собит кунанд ба хотири хамин астки аллох таоло мегуяд:
وما لهم بذلک من علم إن هم الا یظنون»
Хеч илми надоранд чун илм бояд тажруба шавад,яъни бояд яқини бошад. Инхо хеч илми надоранд. Хаммаш зон ва гумон ва эхтимол аст ва аз хамин зон ва гумон ва эхтимол ва дуруғ хам бо зури аслаха ва шабакахои мохвораийшон дифоъ мекунанд.
(идома дорад……..)