Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(82- қисмат)
Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам дар мовриди шахси тўвба кунанда мефармояд:
«التائِبُ مِنَ الذَّنب كَمَن لَاذَنبَ لَه»،
Тўвба кунанда аз гунох хамонанди каси астки хеч гунохи надорад. Аллох таоло дар мовриди чанин ашхоси мефармояд:
«إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَیُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ» (بقره/222)،
Аллох тўвбакорон ва покизагонро дуст медорад. У тўвба карда ва худро аз куфриёт,ширкиёт ,жахл ва таъвилоти ғалат пок карда аллох мегуяд:
«إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَیُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ»،
Аллох тўвбакорон ва покизагонро дуст дорад. Ба хамон шеваики мефармояд:
«إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ»(صف/4)،
Хамоно худованд касониро дуст дорадки дар рохи у муттахидан қитол мекунанд, чанон бо хам муттахид хастанд ингор гуйи банойи бисёр мустахкам сурби хастанд. Пас, аллох хамчунонки мужохидин ва муқотилинро дуст дорад таввабинро хам дуст дорад.
Хуб,ту аз кужо медоники ин мусалмони фариб хурда ,жохил ва хатокорики фариби золиминро хурда ва холоки хақиқатро ба воситаи ту ва аз коноли ту фахмида ва тўвба карда гунохониш бахшида нашуданд? Ва аз кужо медоники аз касони нестки аллох дустишон дорад? Ту харгиз намедони. Пас, ба доди бародари мусалмонит бирас, ва ахкоми таввабинро дар мовриди у пиёда кун, ва уро дармон кун, ва уро ба хамон сафи вохиди даъват кунки аллох дустишон дорад
«إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ»،
Ва мутмаин бош аллох касонироки бо дустониш вориди жанг шаванд ва ё онхоро ба қатл бирасонанд дуст надорад; балки ,аллох бо онхо эълони жанг хам мекунад:
«إِنَّ اللهَ تَعَالَى قَالَ: مَنْ عَادَى لِي وَلِيًّا فَقَدْ آذَنْتُهُ بِالْحَرْبِ، وَمَا تَقَرَّبَ إِلَيَّ عَبْدِي بِشَيْءٍ أَحَبَّ إِلَيَّ مِمَّا افْتَرَضْتُهُ عَلَيْهِ، وَلاَ يَزَالُ عَبْدِي يَتَقَرَّبُ إِلَيَّ بِالنَّوَافِلِ حَتَّى أُحِبَّهُ؛ فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ كُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِي يَسْمَعُ بِهِ، وَبَصَرَهُ الَّذِي يُبْصِرُ بِهِ، وَيَدَهُ الَّتِي يَبْطِشُ بِهَا، وَرِجْلَهُ الَّتِي يَمْشِي بِهَا، وَلَئِنْ سَأَلَنِي لأُعْطِيَنَّهُ، وَلَئِنْ اسْتَعَاذَنِي لأُعِيذَنَّهُ»،
Касики бо еки аз дустони ман душмани кунад ман бо у эълони жанг мекунам.
مَنْ عَادَى لِي وَلِيًّا فَقَدْ آذَنْتُهُ بِالْحَرْبِ،
Касики бо еки аз дустони ман душмани кунад ман бо у эълони жанг мекунам. Ва бандаи мўъмин бо хеч чиз махбуби назди ман бехтар аз фароиз бо ман наздик намешавад, ва у бо анжоми навофил (ибодатхои ғейри вожиб ) ба ман наздик мешавад то инки ман уро дуст бидорам, хенгомики ман уро дуст дорам ,ман гуши у мешавамки бо он мешнавад, ва чашми у мешавамки бо он мебинад, ва дастиш мешавамки бо он мегирад, ва похош мешавамки бо он рох меравад, ва агар чизи аз ман бихохад ба у медихам, ва агар панох бихохад панохиш медихам.
Хуб,холо яқин дорики ин шахс мисли Хотиб розиаллоху анху қасди иртидод надошта ва таслими кулли шариати аллох аст аммо , ба далоили комилан ғалат ва вохи дар баробари ту қарор гирифта , ва яқин хам дорики алъон тўвба карда ва яқин хам дорики аллох таоло таввабинро дуст дорад
«إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ»
Ва яқин хам дорики аллох таоло касоники дар рохиш қитол мекунандро хам дуст дорад
«إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ»
Ва яқин хам дорики агар бо еки аз дустони аллох душмани куни аллох бо ту эълони жанг мекунад
«مَنْ عَادَى لِي وَلِيًّا فَقَدْ آذَنْتُهُ بِالْحَرْبِ»
Аммо ,шак дорики ин шахси мусалмон дар мовриди тўвбаш рост мегуяд ё дуруғ? Аммо,хамма медонем шахсики бо яқин вориди ислом шуда бо шак ва шубха аз он хориж намешавад. Пас, ин шахсро бояд машмули таввабин ,мужохидин ва мухиббини аллох фарз куни,
نَحْسِبُهُ، وَاللَّهُ حَسِيبُهُ وَلاَ نُزَكِّي عَلَى اللَّهِ أَحَدًا.
Хуб, холо агар журъат дори бо хамин шак ва гумонхоит бо аллох эълони жанг кун.
(идома дорад………)