Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(86-қисмат)
Дар хар сурат,мушаххас ва возих астки меъёри машруъ ва ғейри машруъ дар ақоиди мухталиф бо хам мутафовутанд, ва илова бар ин баъзи умур хастандки дифоъ аз онхо барои хукуматхо машруъ мешавад ва мумкин аст харгуна иқдоми фардий мунжар ба бахам хурдани назми умумий ва ижоди харж ва марж шавад ва холати номашруъ ба худ бигирад чи дар сатхи жомеъа бошад, чи дар равобит бо соири жавомеъ бошад.
Дар хар сурат,шахс дар дифоъи машруъ ,аз хаққи дифоъ мекунадки ин хақ дар фитрати у вужуд дорад ва гох ғаризий аст ; ва илова бар ин, дар умурики ғаризий ва маштарак бейни инсонхо нестанд хақхои вужуд дорандки бар асоси ақоиди инсонхо таъриф мешаванд ва ин хақро қонун ва бовархои он кишвар ,бовархои он шахс ба шахс медихад ва ин шахс замоники аз ин хаққиш дифоъ кард тахти химояти он қонун қарор мегирад. Дар ин сурат, дифоъ еки аз абзорхо ва васоили хифзи хақ аст. Еки аз абзорхо ва васоили хифзи хақ ,дифоъи машруъ аст.
Холо ,дар мавориди шароити пеш меоядки хукумати исломий ва рахбарияти он тахти шароити хосси ва вижа , заминахоиро фарохам мекунадки гуруххо холо дар қолиби хелф ва синдико бошанд ё қабоил ё ашхос ба сурати инфиродий бошанд,шароитиро фарохам кардаки инхо битавонанд дар мовзуъи бо мавориди таъриф шуда ва мушаххас ба дифоъ аз дин ,жон ,номус ,обру ,моли худ ва наздикониш ва дигар афроди жомеъайи муслимин бипардозад.
Хукумат дар ингуна маворид дар воқеъ ,бахши аз қудрати худро ба ин гуруххо ва афрод медихад ва дар ин маворид тўвзиъи қудрат мекунад. Ё мавориди пеш биёядки имкони ёри гирифтан аз нийрухои хукумати исломий бидуни фовти вақт имкониш набошад ва шароити пеш биёядки шахси машмул дифоъи машруъ шавад. Ё аслан чанин хукумати хам вужуд надошта бошад ва шахс ба хукми зарурат ” аззарурот табихул махзурот ” бидуни зери по гузоштан соири мухаррамот ва чизхои харом шуда мажбур ба дифоъ бар асоси қонуни шариати аллох аз дин ,жон ,номус ,мол ,сарзамин , ва дорул исломий шавадки хукумати исломий нестки аз он дифоъ кунад ; дар тамоми ин маворид ,харгуна дифоъи холати машруъият ба худ мегирадки , илова бар онки шахс аз мужозот ва хисоротики ба бор оварда муъоф мешавад балки дар хийли аз маворид мустахаққи жоиза ва подош хам мегардад. Бахусус подоши ухравий чун ек вазифа ва таклифро анжом дода аст.
Албатта ,тўвзиъи қудрат,сирфан марбут ба хукумати исломий нест. Хамин алъон нигох кунид дар кишвархои мисли Амрико вақтики ба дигарон ижозаи хамли аслаха медиханд ба онхо омузиш доданки чигуна аз он истефода кунанд. Дар воқеъ,қудратиро ба шахс сипорданд. Вақти аслаха ба у доданд яъни қудрат дасти уст. Яъни хукумат ба у қудрат дода ва тўвзиъи қудрат карда аст. Шароит ва чохорчубхоиро муқаррар кардаки дар зимни ин чохорчубхо ва доро будани ин шароит ,фард метавонад аз он истефода намояд. Замони хамки дар он шароит ва чохорчуб ,аз ин қудрат истефода кард он хукумат , уро агар хисороти ворид карда буд ё журмиро муртакиб шуда ё ба истелох касиро кушта ва захмий карда буд дигар мужозот намекунад ва аз у хисороти намегиранд.
Масалан дар мавориди хастки хукумати исломий дар сарзаминхойи вужуд надорадки тўвзиъи қудратро анжом дихад. Дар ин сурат ,шахс ба сурати худжуш ва инфиродий ва бар асоси ижтиход ва таъвили худ иқдом ба дифоъи машруъ мекунад ва ба тадриж ба самти жамоат ,шўрои жамоатхо ва дар нихоят ба қудрати хукуматий даст пейдо мекунад. Вақтики ба ин мархала мерасад,қудрати хукуматийро ба даст меоваранд, хукумати исломий тахти шароитики худиш ташхис дода,иқдом ба тўвзиъи қудрат мекунадки ин тўвзиъи қудрат хам мухтасси худиш мебошад. Масалан ижрои худуди қатл,дузди ,шаробхури,ихтилос ва амсолихим ва бахусус ижрои хадди риддаки дар мавориди ташхис ва қазоват дар мовриди он аз хаммаи худуд ,пичидатар ва ниёз ба муқаддамот,шурут ва мавонеъи хосси худиш аст аз ихтиёроти хукумат мебошад.
Холо ,хукумати исломий дар мавориди хосси ва вижа ,заминасозихои карда ва огохихои лозимро ба хамма дода ва мисли хуршид дар осмони соф барои хос ва ом мушаххас кардаки масалан агар касиро дидидки дорад мусаллахона ба фалон мадраса хамла мекунад шумо ижоза дорид уро бикушид, монеъи у шавид хатто агар ба қимати кушта шудани у тамом шавад ; ё агар секуляри кофар ё муртади мусаллахи аз хизби коргарони ужалон ё кумалахо ё демократхо ва соири секуляристхои мусаллахро дидид метавонид уро бикушид ,ё бигуйид феълан мо ба хотири манофеъи бузургтари кори ба инхо надорем шумо хам феълан кори ба кори онхо надошта бошид. Ё бигуйид агар касиро дидидки қуръониро жойи гузошта ва дорад ба он тирандози мекунад шумо хақ дорид дар дифоъ аз динитон уро бикушид ва ин хаққи машруъи шумост.
Дар тамоми ин маворид ва мавориди мушобех ,хукумати исломий барои инки монеъи суъистефодаи дорудастайи мунофиқин ,секулярзадахо ва муслимини заифул иймон шавад ва ижоза надихад каси суъистефода кунад ва хар каси бо иқдоми ба бахонаи дифоъи машруъ ё ижройи фалон хад худиш ба ек мужрим табдил шавад ва муртакиби зиёда руйи гардад, хукумати исломий анжоми ин аъмолро тобеъ шароити хосси карда, ва агар шахс ин шурутро риоят накунад ва ё натавонад бо қороин ,далоил ва мустанадоти зохирий ва ошкори шаръий кори худишро ба равиши шаръий тўвжих кунад ва шахс натавонад машруъияти коришро бо гузарондани марохили пичида ва тахассуси додгохи исломий собит намояд, хамин кориш боис мешавад ба унвони ек мужрим бо у бархурд шавад ва бояд посухгуйи кориш бошад ва масъулияти кори худро бипазирад.
(идома дорад………)