Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(95- қисмат)
Ин қавоид куллан дар мовриди сарзаминхои астки хукумати исломий ва рахбари хукумати исломий вужуд дорад аммо, дар сарзаминхоики хукумати исломий ба шикли шўрои он ва ё хатто барасоси еки аз мазохиби исломий ва хатто мартабайи нозил ва изтирорий онхам вужуд надорад ва муслимин аз чанин довлат ва рахбарияти махрум хастанд, ба хукми зарурат ва ба нисбати тавоноий ва санжидани масолих ва мафосиди қазия, афрод ва жомоатхои шариатгаро ба сурати доираи ин холаъро пур мекунанд то инки ба тадриж аз хамин тариқ ва ба хусус аз тариқи вахдат,дубора ба неъмат ва шукухи қудрати хукумати исломий даст пейдо кунандки манбаъи хейроти астки хеч абзори дунёвий бо он қобили муқояса набуда ва нест.
Посух ба суъолоти дарси шиносоий муртаддин ва равиши бархурд бо муртадддин ва жибхайи муртаддин.
Дар масирики будем дустон суъолотиро матрах кардандки суъоли дустони дигар хам буда ва он инки холо далили ин хамма сахтгири дар мовриди муртаддин чи метавон бошад?
Ба сурати мухтасар метавон гуфтки, ин вокуниши муслимин дар жиловгири кардан аз чанин гунохи ижтимоий дақиқан самараи харфхо ва аъмоли худи шахс аст, ва чизи тахмилий аз муслимин бар онхо ё зулм бар онхо нест балки , натижаи аъмоли худишон аст. Албатта,хикматхои ғейри қобили инкор ва паёмхои возих ва ошкори хам дар ижрои ин дастури аллох нахофта астки наметавон онро инкор кард. Хам барои худи муслимин паёмхои дар бардорад ва хам барои ғейри муслиминки тасмим мегиранд ворид ва дохили ислом шаванд. Аз самароти ижрои ин қонун ин астки :
Аз қонуни шариати аллох ва жойгохи онки, дар жойгохи қонуни асосий жомеъа қарор гирифта, мухофизат мешавад ва ижоза намешавадки қонуни асосий жомеъайи муслимин дасти кам гирифта шавад ва харж ва марж ба вужуд биёяд.
Жанги равоний душман барои зарба задан ва ошуфтаги дар амнияти иймоний жомеъа хунсо мешавад ; қаблан дар ин замина сухбат карда будем ва асари равоний мужозоти мужримин,фазои солимиро барои умуми муслимин фарохам мекунад. Амнияти иймоний жомеъа зарба ворид кунад ва бояд хунсо шавад.
Сангинийи хукми иртидод,рохи таблиғ ва тарвижи иртидодро мебандад, хамонтурики сангини хукми қатл,дузди ва ғейрих рохи иртикоб ба ин жароимро мебандад.
Муслимин нишон медихандки мухофизат аз иймон ва саломати ақидатий ва равоний муслимин бароишон аз ахамияти болойи бархурдор аст ва рухияйи иймоний ва саломати ақидатий ва равоний жомеъа аз ахамияти бисёр болойи бархурдор мебошад ва бароишон мухим аст.
Замоники шахс тасмим мегирад кори кунадки дар ақоид ва иймони муслимин тазалзул,сусти ,дудили,шак ва тардид ба вужуд биёварад дар воқеъ,тасмим гирифтаки пояйи аслий мовжудияти муслимин ва пояхойи низом ва хукумати исломийро мутазалзил кунад. Ин кори муртаддин боиси зарба задан ва тазъифи рухияйи иймоний жомеъа мешавад ва боиси қонунгуризий ва заиф шудани ирода ва иймони муслимин мегардад. Афроди жомеъа хақ доранд ва инро хаққи худишон медонандки фазойи умуми жомеъа, мухити солим ва бидуни таниши дохилий ва омин бароишон бошад, то дар панохи чанин амният ва саломати битавонанд ба парвариши худишон,фарзандишон ва насли ояндашон бо хиёли рохат бипардозанд. Хифзи рухияйи иймоний жомеъа, асос ва пояйи мухофизат аз афроди жомеъа аст ва илова бар он, қавийтарин васила жихати муқобила бо жанги нарм ва жанги гарми душманон қонуни шариати аллох мебошад. Пас, хам хифзи рухияйи иймоний жомеъа ва хам абзори барои муқобила бо жанги нарм ва гарми душманон қонуни шариати аллох мешавад.
Миллатики иймонишро аз даст медиханд қабли аз ворид шудан хар душмани ба сарзаминишон шикаст хурданд. Ин матолибироки хидматитон арз мекунам чакида ва жўвхарайи торих аст ва воқеиятхойи астки наметавон онро инкор намуд. Миллатики иймонишро аз даст медихад қабли аз ворид шудани хар душмани ба сарзаминишон шикаст хурданд ; аммо ,агар иймонишонро аз даст надиханд харгиз шикаст намехуранд ва дар нихоят ,хатто агар қарнхо хам тул бикашад душманро шикаст медиханд. Пас,хифзи рухияйи иймони жомеъа ва мухофизат аз чанин сармоя ва қудрати хаққи афроди жомеъа ва хаққи наслхои оянда астки насли кунуний хам бояд аз чанин рухияйи иймони музофизат кунад ва бояд бо касоники ба чанин сармоя ва қудрати садама мезананд бархурдор шавад. Ижройи ин хад ва хукм боис мешавадки душманон дар ахдофи худишон ноком бимонанд.
Морсел Бувазор – устоди хуқуқи донишгохи женов – мегуяд: ” иллати сахтгирий ислом дарбораи муртад шояд бидон жихат бошадки дар низоми хукумати ва системи идорий жавомеъи исломий ,иймон ба худо сирфан жанбаи эътиқодий ва даруни қалбий надорад балки , жузви бандхои пейвастаги уммат ва пояхои хукумати исломий аст, ба турики бо фиқдони он қавом ва давоми жомеъайи исломий муталоший мешавад ва монанди қатл ё фитна ва фасод астки наметавонад қобили тахаммул бошад”.
(идома дорад……..)