Дарси панжум муқаддамотий / душманшиносийи шаръий (5) даража бандийи шаръийи душманон.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий
(17- қисмат)
Масалан ек яхудий ё насроний ё мажус ё собеий метавонанд худишонро хам пеймон, зиммий ва мустаъминин қарор бидиханд ё дар холи жанги мусаллахона бо муслимин. Албатта мушрикин ва секуляристхо хам мумкин аст дар марохили ба ташхиси рахбарияти хукумати исломий жузви хам пеймонхо қарор бигиранд ва увлавияти жанги муслимин набошанд. Мисли қабилайи Хузоъа ва ғейрихки муттахид ва хам пеймони росулуллох саллаллоху алайхи васаллам будан бар алайхи хукумати марказий секуляристхои жазиратул араб яъни қурайш. Дар ин сурат ғейри аз секуляристхо, худи душманон хастандки таъйин мекунанд муслимин читури бо онхо бархурд кунанд ва амали муслимин вокуниши ба дархост ва амали онхост.
Ё мисолики дар мовриди салафиюни тўлиди дастгохи оли саъуд таъсироти манфийи он дар Афғонистон ва соири сарзаминхойи мусалмоннишин овардем бояд то кунун мутаважжих шуда бошемки яхуд ва секуляристхо хаминтури сокит намешавандки муслимин бо хиёли рохат мисли насли аввали сахоба хар чи дилишон хост бар саришон дар биёваранд ва муслимин ба онхамма қудрат ва убухат ва бузурги бирасанд, барои хамин вориди хийла ва макр мешаванд ва мехоханд муслиминро гич кунанд ва муслиминро ба жангхои инхирофий бикашонанд.
Қоидайи куллий жанг хам хамин аст: “ алхарбу худъатун” яъни жанг фариб аст. Нуъайм ибни Масъуд бо ижозайи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам тавонист бо жанги равонийи худиш дар ғазвайи ахзоб, хам иттиходи миёни сипохи муттахиди секуляристхои қурайшро бахам бизанадки муташаккил аз қурайш ва ғатфон ва ғейрих буданд, ва хам тавонист иттиходи ин секуляристхоро бо яхуд бахам бизанад. Ин кори хийли бузурги буд ва росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ба ин сахобайи геромий таррох ва мужрийи сенориойи жанги равоний ва жанги сард дар миёни душманони муттахид фармуда будки:
«إِنَّمَا أَنْتَ رَجُلٌ وَاحِدٌ، فَخَذِّلْ عَنَّا مَا اسْتَطَعْتَ، فَإِنَّ الْحَرْبَ خُدْعَةٌ».
“ ту ек марди танхои, харчи дар тавон дорид ба суди мо азми душманро суст кунки; жанг саросари нейранг аст!” ва ба у ижоза дод харчи мехохад бигуяд хатто барои шикасти азм ва иродайи душманони муттахид метавонад дуруғ хам бигуяд.
Нуъайм ибни Масъуд розиаллоху анху бо муваффақият ин сенорио ва жанги нарм ва равонийро ба пеш бурд то инки ба хадафи худиш расид, ва у хам ижоди тафарруқ дар миёни душманон буд. Тафарруқики ба унвони омили аслийи шикаст дар миёни хар қовми аст. Бале, у муваффақ шуд тафарруқро дар миёни инхо ба вужуд биёварад ва вахдатишонро аз бейн бибарад ва бо аз бейн рафтани вахдат, душманон қудратишон хам аз бейн рафт, ва ба ин шева азм ва иродайи душманони ахли қибла суст шуд ва шикаст хурданд.
Хуб худъах ек аслаха астки муслимин дар жанги равоний ва жанги нарм ва сардишон бар алайхи душманони мусаллахишон ба кор бурданд, ва табиий астки интизор дошта бошемки душманони мо хам аз хамин аслаха бар алайхи мо истефода кунанд. Чун чанин аслахайи шамшир ва калашникоф ва норинжак ва амсолихим дар ихтиёри хамма хаст ва намешавад гуфтки фақат мо дорем ва душманонимон надоранд. Чиро доранд ва балки бо анвоъи хутуватиш шайтон хам онро парвариш доданд. Барои хамин астки душманон хам бекор намешинанд ва саъй мекунанд бо тавассул ба хазорон макр ва фариб ва дуруғ ва хийла ва хутуватиш шайтон хамин балоро бар сари муслимин дар биёваранд. Чун росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ба сурати мухтасар ва кутох жангро интури таъриф карда аст: “ алхарбу худъатун” яъни жанг фариб аст. Ин яъни, бояд мунтазири макр ва фариби душманони бошемки дар мовқеиятхои ғейри жанги хам аз хеч макр ва фариб ва хиёнат ва дуруғи дариғ намекунанд, холо чи расид ба замони жангки худи жанг бар асоси макр ва фариб таъриф шуда аст. Холо чи расид ба ин замоники дар жанги мусаллахона бошем.
Дар ин сурат хамчунонки бояд дар баробари гулулахои душман рохи чора пейдо кард ва омузишхои лозим ва пешгирихои лозимро барои мухофизат аз жисми сарбозон ва мужохидин анжом дод, ба хамин шева, ва балки хассостар, бояд дар баробари макр ва фариб ва жанги нарм ва сард ва хутуватиш шайтони душманон омузишхои лозим ва пешгирихои лозимро барои мухофизат аз иймон,ва мухофизат аз ирода ва вахдати суфуф ва пархез аз тафарруқ анжом дод.
Арз кардемки: вужуди куффори ахли китоб ва шибхи ахли китоб ва бахусус вужуди мунофиқин ва секулярзадахо дар миёни муслимин хукми коргоххои омузишийро дорандки ин фурсатро ба муслимин медихандки дар фазойи боз ва созмондехи шуда иймонишро дар баробари анвоъи шубхот обдида ва қавий кунад. Мусалмон вақтики ғалати онхоро мебинад ва дурусти худишро ламс мекунад яқин ва иймониш бештар мешавад.
Аз миёни душманони ахли қибла куффори пинхони дохилий ё мунофиқин ё секулярзадахоки дар даражайи чохори душманони мо қарор гирифтанд бузургтарин абзоришон ин буда астки худишонро шабихи муслимин дар биёваранд, ва саъй кунанд ахдофи худишонро пушти шуорхойи исломий, ва дар қолиби исломий ва диний ба пеш бибаранд то ба ахдофишон мерасанд, ва барои хамин бештар жангхои худишонро ба номи дин ва хатто дифоъ аз дин ба пеш бурданд. Тамоми ин хийлахо барои радгумкуни буда астки иддайи зиёди аз муслимин хам то кунун фирибишонро хурданд.
(идома дорад………)