Дарси панжум муқаддамотий / душманшиносийи шаръий (5) даража бандийи шаръийи душманон.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий
(25-қисмат)
Дар соири манотиқи Эрон,хамчун Хамадон, Дарбанд, ва Форс ва Шопур ва Жибол хамки имруза ба он мегуянд Курдистон, сардорон ва нийрухойи низомий ба муслимин пейвастанд ва бо онон хамкори карданд. Барои хамин астки мебинемки теъдоди нийрухойи муслимин пас аз наварди қодисия ба сурати ажиби чанд баробар мешаванд. Қабл аз хаммайи инхо Жобон алкурдий розиаллоху анху ба хамрохи чанд нафари дигар аз тарафи миллати худишон барои тахқиқ дар мовриди дини ислом ва ончи аз адолати он шанида буданд хидмати росулуллох саллаллоху алайхи васаллам расида буданд ва мусалмон шуда буданд.
Бале, мусалмонон агар масири сахихи таъмини
«أَطْعَمَهُمْ مِنْجُوعٍوَآَمَنَهُمْ مِنْخَوْفٍ»
ро барои фарохам кардани заминахойи
«فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ »
Биравад ва бар асоси стротежикхо ва душманшиносий шаръий ва даража банди шаръий душманон ба пеш биравад, ва аз хутуватиш шайтон ва тўвтиъа ва фарибкорихойи яхуд ва секуляристхо ва муртаддини махаллий дури кунад, қатъан метавонад дар масири хидмат ба дини аллох ва бандагони аллох ба пеш биравад ва аллох таоло хам нусратро барояш мефрестад.
Муслимин дар масир рафтанд ва тавонистанд хатто яхуд ва баъзи аз мушрикин ва насронийхо ва мажус ва собеинро бо худишон хамрох кунанд ва ба он иззат ва фатх ва пийрузи ва хилофат дар замини даст пейдо кунандки аллох ваъдашро ба онон дода буд, аммо имруза кор ба жойи расида астки муслимин наметавонанд худишонро бо хам муттахид кунанд ва рохкори барои иттиход надоранд.
Мо алъон даххо гурухи салафий дарборий ва хукуматий ва китобхонаий дорем, ва дар баробар, даххо гурухи салафий жиходий хам доремки хамма бо хам даргиранд, холо чи расид ба соири гуруххо ва тафосирики хам худишон бо худишон даргиранд ва хам ба даргирий бо соири гуруххо ва тафосири исломий машғул хастанд ва душманони аслийро рахо карданд. Бидуни кучактарин шакки ин нишонайи беморий ва инхирофи ошкор аз манхажи муборизотий қонуни шариати аллох махсуб мешавад ва инон шойистаги хилофат бар заминро надоранд. Инсонхойи мутафарриқ ва заиф ва беубухат ва залил шойистаги хар чизиро доранд ғейри аз хилофат ва дар даст гирифтани қудрати ижроий ва хукуматий жомеъа:
وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُم فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ (نور/55)
Худованд ба касони аз шумоки иймон оварданд ва корхойи шойиста анжом доданд, ваъда медихадки ононро қатъан жойгузини дар замин хохад кард хамонгунаки пешиниёнро жойгузини қабли аз худ карда аст.[1]
Муслимин бояд аз худ бипурсандки чиро бояд то ин андоза бо танаффури ғалат ва жахолатишон умри тоғутхо ва куффори хоким бар муслиминро тулонийтар кунанд? Бале, ваъдайи хилофат моли касони астки дар заминайи касби қудрати хукуматий аъмоли солихи анжом диханд. Аз аъмоли носолих дури кунанд, ва ибтидоийтарин амали солих дар замина пархез аз тафарруқ ва харакати дар масири вахдат аст ва бадтарин амали носолих хам тафарруқ ва бархам задани даража банди душманон ва ба коргири танаффур ва дур андохтани адолат астки боис мешавад танаффур хоким бар аъмоли муслимин бишавад ва муслимин дучори аъмоли шавандки натижаш заиф ва сусти ва беубухати аст.
Аллох таоло ваъда хилофатро ба инхо надода аст, замоники муслимин мехоханд аз худишон бипурсанд чиро бояд муртаддини муттахиди хизби коргарони ужалон бар онхо пийруз шаванд? Чиро бояд яхуд бар онхо пийруз шавад? Чиро бояд секуляристхо бар онхо пийруз шаванд? Бояд жавобишро инжо пейдо кунем. Чиро онхо хилофатро ба даст намеоваранд дар холики аллох таоло фармуда астки қатъан онхоро жойгузин дар замин мекунад
«لَیَسْتَخْلِفَنَّهُم فی الارض»
Бояд бипурсандки чи амали носолихи анжом доданд? Чун аллох таоло фармуда аст:
وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ
Бибинанд дар замина касби қудрати хукуматий, дар заминайи хилофат дар замин аъмоли носолихи худишонро нигох кунанд, ва аз худишон бипурсанд чиро мо на? Чиро муслимин на? Чиро насиби муслимин залилий мешавад? Залилий азоб аст тафарруқ азоб аст ва аллох таоло азобро барои бандагони солихиш намехохад. Худитон хастидки бар худитон ин азобро нозил мекунид, худитонки азобро мехохид тафарруқ мояйи азоб аст, ва вахдат мояйи қудрат, убухат ва шукух аст.
Ек нуктайи асосийки дар бахси вахдат ва ба коргирий бештарин нийрухойи мумкин матрах мешавад, масалайи ба коргирийи таввабин астки қаблан муртад буданд. Дар ин замина муслимин илова бар насронийхо ва соирин , метавонанд бо муртаддиники тўвба карданд хам муттахид бишаванд аммо хамчун мунофиқин ва секулярзадахо набояд ба онон рахбарият ва мақом ва масъулияти бузурги дода шавад. Абу Бакр Сиддиқ розиаллоху анху дар жангхойи маъруф ба ридда ва хамчунин дар жараёни футухот аз муртаддини тўвбакор истефода накард, аммо Умар ибни Хаттоб розиаллоху анху аз муртаддиники тўвба карданд ва ислох шуданд дар жангхо истефода кард; ва ле ба онхо масъулият вогузор намекард. Ва ижоза намедод бар гурухи ексад нафара амир ва фармонда шаванд.
(идома дорад……..)
[1] قطعا، لام آمده است لَیَسْتَخْلِفَنَّهُم