Дарси панжум муқаддамотий / душманшиносийи шаръий (5) даража бандийи шаръийи душманон.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий
(26- қисмат)
Инхам ба ин далил астки муртад қабли аз иртидод жузви дорудастаи мунофиқин буда аст ва дар он замон қабли аз иртидод хам ба у масъулият ва мақоми мухимми дода намешавад, холоки муртад шуда ва дубора ба хар далили аз иртидодиш тўвба карда ва дубора ба миёни муслимин баргашта боз ба далили хассосияти жойгохи иморат ва фармондехи ва масъулиятхойи ижтимоий муслимин , боз эхтимоли мафосиди рафторий ва ақидатий онхо вужуд дорад, ва инки мумкин аст барои касби пост ва мақом ва рахбарий тўвба карда бошад дар ин сурат бояд мисли дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо бо онхо муомала шавад ва аз онон дар ин мақомхо ва масъулиятхойи хассос “ хазар” бишавад.
Вужуди ек секулярзада дар иморат ва пости мудирият ва фармондехи боиси наздик шудани мунофиқин ба онхо ва дур шудани мўъминини воқеий мешавад, ва ба тадриж хидоят ва рахбарияти он мажмуъа ба дасти мунофиқин меофтад ва жохилият бар он бахш аз жомеъайи муслимин ва мажмуъайи исломий хокимият пейдо мекунад.
Адами ба коргирий инон дар масъулиятхойи хассоси жомеъа чи замоники дар дорудастайи мунофиқин буданд ва чи замоники баъди аз иртидоди дубора тўвба карданд барои мухофизат аз жомеъа ва мўъминин воқеий аст. Ижозайи ширкати ин таввабин дар жиход фурсати талоий ва арзишманди барои онхо астки иймони худишонро тақвият кунанд, ва олудагихойи нифоқ ва сифати палиди мунофиқинро аз худишон пок кунанд, чун жиход еки аз озмойишгоххо ва жохойи астки нопокихоро хийли рохаттар аз жохойи дигар метавонад пок кунад ва инхо метавонанд бо пок кардани худишон ва бо исботи тўвба ва иймони хақиқий худ жойгохи бехтари дар миёни муслимин пейдо кунанд ва мисли мўъминини воқеий бимиранд.
Қоидайи асосий ин астки муслимин бояд хушёр бошанд ва зийракона аз тазодхойи даруни суфуфи душмани мухожими мусаллах барои тафрақа афкани бейни онхо ва тажзияйи онхо истефода кунанд, бояд ононро даста банди кунанд ва бо ек чашм ба онон нигох накунанд ва хатарноктарин душманонро комилан мунфарид кунанд, ва бо бехтаринхойи онхо бар нуқоти муштарак ва манофеъи муштараки чун
«أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآَمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ»
Муттахид шаванд ва ба коришон гиранд; аммо дар баробар бояд асбоб ва шароитро барои хифзи вахдат ва истихкоми нийрухойи мужохид ва хамдард фарохам кунанд.
Мо дар ин сатх аз дониши инқилобий ва жиходи исломий, хашм ва нафратимонро парварда ва хифз мекунем то замоники шамшири муттакий ба қудрати вахдатимон тиз ва барандатар бишавад, то он замон бо сабри хадафманд дар айни амал, хар захри кушандаро мечашем то натижа они бошадки моро русафид даргохи аллох кунад, ва мутаносиб бо замони ва макон боиси пушаймонимон нашавад, ва нафрати наслхойи баъдийро бароимон ба хамрох наёварад, ва болотар аз хамма матлуби аллох жалла жалалах ва дар хидмати қонуни шариати аллох ва бандагони аллох бошад.
Ахамияти пойбанд будан ба иттиход бар алайхи душмани шумора еки тамоми шариатхойи осмоний ва тамоми ахли қибла яъни иттиход ва пеймони мубориза ва жиход бо дини секуляризм ва секуляристхойи жахоний ва махаллий.
Шакки нестки акнун ниёз рузи мо ва ниёзи рузи тамоми фирақи исломий ва хаммайи шариатхойи насх шудайи осмоний ин астки бар алайхи душмани муштарак ва даража еки хаммайи мо бо хам пеймони бибандем. Дар хенгоми зарурат ва набуди заминахойи иттиходи фарогир ва мунсажим хаддиақалиш ин астки пеймонхойи махаллийи мо ба хусус миёни муслимин бар алайхи дини секуляризм ва мазохиби мухталифи он дархадди халфул фузули қабл ва баъди аз баъсати росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бошад:
Медонемки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар манзили Абдуллох ибни Жудъан дар пеймони дар дифоъ аз мазлумин ширкат кардки ба он мегуфтанд халфул фузул, чизи шабихи сандико ва синфи имрузий аммо бо қудрати ижроий. Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам фармуд агар ба рузгори исломий маро ба чанин пеймони даъват мекарданд чанин даъватиро қабул мекардам.
Навайи ишон Хусайн ибни Али розиаллоху анхума хам идома дихандайи хамин манхаж ва масир буд. Замоники Валид ибни Утба ибни Аби Суфён фармондори Муовия дар Мадина ба далили қудрати фармонравойиш мехост хаққи аз Хусайро бухурад ва зургуйи мекард, Хусайн ба у гуфт: сўганд ба худо ё хаққамро медихи ва дороимро ба ман бармегардони ё инки дар масжиди росулуллох саллаллоху алайхи васаллам шамшир мекашам ва хаммаро ба “ пеймони фозилон” даъват мекунам. Абдуллох ибни Зубайр розиаллоху анхума хамонжо буд ва гуфт: агар манро даъват кунад ман даъватишро қабул мекунам ва дар кинориш хастам то ба хосташ барасад ё дар ин рох бимирам. Чанд сахоби дигар хам хаминро гуфтанд ва Валид аз тарс таслим шуд ва хаққи Хусайнро дод.
(идома дорад……..)