Шаръий душманшиносий (5) душманларни даражаларга ажратиш.
Муқаддамот дарслари / бешинчи дарс:
Шаръий душманшиносий (5) душманларни даражаларга ажратиш.
Шайх Абу Хамза хўромийнинг аудио тасмасидан ёзиб олинган.
(24- қисм)
Мусулмонлар ўзларига савол бериб сўрашлари лозимки, нима учун улар шу даражадаги нотўғри нафратлари ва жахолатлари билан динларига ва ўзларига ва фарзандларини келажагига зулм қилишлари ёки солих бўлмаган нотўғри амаллари билан мусулмонларни устида тоғутларни ва кофир хокимларни умрини узоқроққа чўзишлари керак? Ха, хилофатни ваъдаси хукумат қудратини касб қилиш борасида солих амалларни қилган кишиларга насиб қилади. Улар солих бўлмаган амаллардан четланишлари лозим, мана бу борадаги солих амалларни энг биринчиси тафарруқдан пархез қилиш ва вахдат йўлида харакат қилишдур, солих бўлмаган амалларни энг баттари хам тафарруқ ва душманларни даражаларга ажратишни бузишдан, нафратни ишга солиш ва адолатни бир четга улоқтиришдан иборат бўлиб, булар нафратнинг мусулмонларни амалларига хоким бўлишига сабаб бўлади ,оқибатда мусулмонлар заифликни,сустликни,убухатсизликни олиб келадиган амалларга дучор бўлишади.
Аллох таоло мана бундай кишиларга хилофатни ваъдасини берган эмас, мусулмонлар ўзларидан қуйидаги саволларни сўрашлари мумкин, нима учун муттахид муртадлар яъни ужалонни ишчилар хизби уларни устидан ғалаба қозониши керак? Нима учун яхудийлар уларни устидан ғолиб бўлиши керак? Нима учун секуляристлар уларни устидан ғалаба қозонишлари керак? Бу саволларни жавобини мана бу ердан топамиз. Нима учун улар хилофатни қўлга кирита олишмайди, ахир аллох таоло албатта уларни ер юзида ўринбосар қиламиз деб мархамат қилган,
«لَیَسْتَخْلِفَنَّهُم فی الارض»
улар аввал ўзларидан солих бўлмаган қандай амални қилдик,деб сўрашлари лозим? Чунки аллох таоло мархамат қилганки:
وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ .
Улар хукумат қудратини касб қилиш ё ер юзидаги хилофат ва солих бўлмаган амалларига диққат билан эътибор беришсин, нима учун бизларга насиб бўлмаяпти? Нима учун мусулмонлар бундай бўлишмаяпти? Нима учун мусулмонларга залиллик насиб бўляпти? Залиллик хам азоб, тафарруқ хам азоб, аллох таоло солих бандаларига азобни хохламайди. Ўзингиз ўзингиз учун бу азобни нозил қилгансизлар, ўзингиз азобни хохлагансиз, тафарруқ азобни манбаъси, вахдат қудратни манбаъси ва убухат шон-шарафни манбаъси хисобланади.
Вахдат бахси бўйича асосий бир нуқта мавжуд бўлиб, у имкони бўлганча кўпроқ кучларни ишга солишдан иборат, бунга олдин муртад бўлиб сўнгра тавба қилганни ишга солиш масаласи хам қўшилади. Бу борада мусулмонлар насронийларга ва бошқаларга қўшимча равишда, тавба қилган муртадлар билан хам муттахид бўла олишади,лекин худди мунофиқ ва секулярзадаларга ўхшаб уларга рахбарликни ё катта мақомларни ё масулиятни берилмайди. Абу Бакр Сиддиқ розиаллоху анху машхур ридда жангларида,фатхларда тавба қилган муртадлардан фойдаланмаган, аммо Умар розиаллоху анху тавба қилган ва ислох бўлган муртадлардан жангларда фойдаланган; лекин уларга масулиятли ишларни топширган эмас. Уларни юз нафарлик гурухларга амир ё қўмондон бўлишларига рухсат бермаган. [1]
Бунга сабаб шуки, муртадлар иртидоддан олдин мунофиқлар тўдасига шомил бўлишган ва ўша замонда хам иртидоддан олдин хам уларга масулиятли ишлар, мухим мақомларни берилмасди, энди эса муртад бўлиб яна қайтадан хар қандай далилга кўра иртидодидан тавба қилгач ва яна мусулмонларга ўртасига қайтиб келгач, амирлик ва қўмондонлик ва мусулмонларни жамиятидаги масулиятли ишларнинг жойгохидаги нозиклик,сезгирлик сабабли, улар томонидан ақидавий ва рафторий фасодларни эхтимоли бор, улар мақомни ё рахбарликни ё бир ўринни касб қилиш учун тавба қилган бўлишлари мумкин, бундай холатда улар билан худди мунофиқлар ва секулярзадаларга муомала қилинганидек муомала қилиниши керак ва мана бу мақомларда,масулятли ишларда улардан эхтиёт бўлиш лозим.
Иморатда ва бошқарув мақомида , қўмондонликда секулярзадаларни мавжуд бўлиши, уларга мунофиқларнинг яқинлашишига ва мўъминларни эса узоқлашишларига боис бўлади,аста-секинлик билан ўша бўлимни рахбарлиги,хидояти мунофиқларни қўлига ўтиб кетади ва натижада мусулмонларни жамиятидаги ўша бўлимга жохилият хукмрон бўлиб олади.
Улардан жамиятдаги нозик,сезгир масулиятли ишларда фойдаланмаслик , хох улар мунофиқлар тўдасида бўладими, хох иртидоддан сўнг тавба қилган пайтларида бўладими, аслида бу ердаги мақсад жамиятдаги хақиқий мўъминларни мухофизат қилишдир. Мана бу тавба қилувчиларга жиходда иштирок этишга рухсат берилиши хам улар учун қадр- қимматли, олтинга тенг фурсат хисобланиб, улар иймонларини қувватлантириш имконига эга бўлишади ва ўзларидан нифоқ ва мунофиқларни палид сифатларини поклай олишади, чунки жиход бир имтихон майдони бўлиб бошқа жойларга қараганда нопокликларни жуда осонлик билан поклаш имконига эга. Улар ўзларини поклаш ва тавбаларини, хақиқий иймонларини исботлаш орқали мусулмонларни орасида янада яхшироқ жойгохни қўлга киритишади ва хақиқий мўъминлардек ўлим топишади.
Бу ердаги асосий қоида шуки, мусулмонлар хушёр бўлишлари керак ва қуролланган хужумчи душманнинг ичидаги зиддиятлардан уларни ўртасига тафрақа ташлаш ва уларни бўлакларга бўлиш учун зийраклик билан фойдаланиш керак, уларни дасталарга ажратиш лозим ва уларни хаммасига бир хил кўз-қараш билан қарамаслик ва энг хатарли душманни бутунлай ажратиб қўйиш керак, уларни энг яхшилари билан эса “атъамахум минжуъ ва аманахум минховф”га ўхшаш муштарак манфаъатлар ва муштарак нуқталарга кўра муттахид бўлиш ва улардан фойдаланиш керак; аммо буни баробарида вахдатни сақлаб қолиш ва мужохидларни кучини мустахкамлаш учун шароитни, асбобларни мухайё қилишлари керак.
(давоми бор…….)
[1]تاریخ الاسلامی (10/375)