Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(14- қисмат)
Аммо медонем ин хам боз ба маънийи тухий шудан аз мафохим ва ахдоф ва мақосиди хилофат набуд, балки дар низоми шохигари бани Умайя ва бани Аббос ва Усмонийхо хам ин ахдоф дар шикли заифтар ва ноқистари дунбол мешуданд, ва тамоми талоши инхо хам дар масири пиёда кардани қавонини шариат буд аммо бар асоси тафсир ва мазхаби хосси на бар асоси раъйи уммати вохид ва жамоати вохидики ижмоъи вохидиро ироя бидихад, чун уммати вохид ва жамоати вохид нобуд шуда буд ва пас аз фовти сахоба ва тобеъин ба жойиш умматхойи мутаъаддид ва жамоатхойи мутаъаддиди ба вужуд омаданд ва шўрои улил амри набудки инхоро дўври хам жамъ кунад. Дар ин сурат ин низомхойи шохигари мисли умавиён ва аббосиён ва усмонийхоро мешавад таркиби аз низоми хилофат ва шохигари донистки ба сабки худишон ва ба нисбатхойи мухталифи ахдоф ва мақосиди исломийро дунбол мекарданд.
Ба дунболи ин сабкхойи хукумати екпорча ва таркибий мо шохиди хурда шохони будаем ва алъон хам дар қолиби шох ва раисжумхур ва ғейрих хастемки хадафишон танхо шохигари ва хукмроний худишон буда аст на ахдоф ва мақосиди ислом, ва аксаран исломро хам қурбонийи шохигари ва хукмроний ва мақосид ва ахдофи дунёвий худишон карданд, ва аз ислом ба унвони ек абзор истефода карданд, ва ба кулли пас мондахойи низоми хилофат ва мафохим ва ахдоф ва мақосиди шариат кинор находа шуд ва хаммаги қурбоний қудратталабий ва жохталабий хокимон шуд.
Хилофати Хасан ибни Али розиаллоху анхума хамчун хукумати исломий росулуллох саллаллоху алайхи васаллам еки аз бузургтарин неъматхойи будки аллох ба муслимин бахшида буд, иллати асосийки Хасан ибни Али розиаллоху анхумаро аз руйи ночори мажбур ба вогузори қудрат ба Муовия ва тағйири ин неъмат ва аз даст рафтани ин неъмат дар миёни муслимин кардро бояд ба тағйироти рабт додки муслимин дар худишон ба вужуд оварда буданд чун :
ذَلِکَ بِأَنَّ اللّهَ لَمْ یَکُ مُغَیِّراً نِّعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَى قَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنفُسِهِمْ وَأَنَّ اللّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ (انفال/53)
Ин бидон хотир астки худованд хеч неъматироки ба гурухи дода аст тағйир намедихад магар инки онон холи худро тағйир диханд ( ва дигар шойистаги неъмати худоро надошта бошанд ва балки сазовори ниқмат гарданд) ва бегумон худованд шинавойи ( ақвол ва ) огох ( аз афъоли мардумон) аст.
Бале, ин интиқоли қудрат, ба тадриж ин интиқол аз комил ба ноқис ва сипас ноқистарро танхо дар Хасан ибни Али розиаллоху анхума ва Муовия набинид, инро дар костихо, маъойиб ва тағйироти бибинидки дар мардум ижод шуда, ва чанон халифайиро ба чанон кори водор ва мажбур мекунад, ва дар нихоят хамин тағйирот ва маъойиб мардумро ба тарафи хокимияти шохон ва золимин мекашонад:
وَکَذَلِکَ نُوَلِّی بَعْضَ الظَّالِمِینَ بَعْضاً بِمَا کَانُواْ یَکْسِبُونَ (انعام/129)
Ва хамонгуна бархи аз ситамгаронро хамниши бархи дигар мегардонем, ва ин ба хотири аъмоли астки анжом медоданд.
Медонемки аллох таоло бо жамоати вохид аст ва тафарруқ хам аз сифоти мушрикин аст, он абзорики метавонад баъди аз дўврони нубувват ва баъди аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ба сурати комил аз жамоати муслимин мухофизат кунад хилафату ала манхажин нубувват аст, дар ғиёби ин ва дар холати изтирорий хукумати бадили исломий бехтарин гузина аст, ва дар ғиёби ин бадили изтирорий хам муслимин дар мовқеъиятхойи хассоси қарор мегирандки танхо мажлиси шўройи мужохидин онхостки метавонад ба сурати заифтари аз ин жамоати вохид нигахдори кунад. Алъон саййидина Хасан дар бейни бевафоийи атрофиён, тафарруқ ва харж ва марж, қахти ва гурснаги, хатари мунофиқини дохилий ва куффори ошкори дохилий ва хорижий, ва дар кул хатари инхидоми муслимин ва ширки тафарруқ ва хифзи хукумати худиш бо чанон хукумати бадили исломий қарор дорад.
Ширки тафарруқ ва он офатхойи дигарики саййидина Хасан розиаллоху анху бо он даргир буданд куллан боиси нобудийи муслимин мешавад, мисли он чизики мо дар андалус бо собиқайи 781 сол хукумати муслимин мушохидаш кардем, холо чи расид ба нобудийи уммат ва жамоат, аммо хукумати бадили исломий метавонад хаддиақал мовжудияти ислом ва ек жамоати заифиро хифз кунад, ва вақойеъи торихий хам собит карданд хақ бо ишон буд. Албатта шароит хам тури шуда астки бештар аз ин аз дастиш барнамеояд ва тибқи ояи:
: فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ (تغابن /16)
Ва фармудаи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам:
مَا نَهَيْتُكُمْ عَنْهُ فَاجْتَنِبُوهُ وَمَا أَمَرْتُكُمْ بِهِ فَافْعَلُوا مِنْهُ مَا اسْتَطَعْتُمْ[1]
Аз тафарруқики тавоноий ва абзорхойи нобудишро надорад пархез мекунад, ва аз амрики дар мовриди хукуматдори хаст ба андозайи тавониш ба пеш меравад, ва аз ду зарар ахаффуз зарарайнро интихоб мекунад.
(идома дорад……….)
[1] بخاری، مسلم و ترمذی