Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(39- қисмат)
Арз кардамки аз нишонахо ва вижагихойи боризи хилафату ала минхажин нубувват еки низорати хаммагонийи мардум бар хоким ва находхойи хукумати буд ва дигари рукн ва қуввайи ба номи шўро.
Бо аз бейн рафтани хукумати исломий ала минхажин нубувват аввалин чизики аз бейн рафт назорати мардумий буд, ва ин хам табиий аст. Чун замоники шохигарийи хушунатгаро – мулкан аззан – ва мустабид – мулкан жабрийян – хоким мешавад, мардум журъати нақд кардан ва раъйи мухолифро надорад, магар истисноъоти хосси набошадки инхо хам аксаран ба махдудият ва жанги равоний ва хатто зиндон ва саркуб ва дар мавориди жанги мусаллахона кашида шуда аст. Ба дунболи он худ ба худ шўройи улил амр ва ба истелохи оммайи мардуми шўройи муваххиди ахли хал ва ақди кулли муслимин хам нобуд шуд. Бо инхидоми шўройи улил амри вохиди муслиминки уммати вохидиро ташкил дода буд севумин чизики аз бейн рафт хамин уммати вохид буд ва даххо ва балки садхо уммати риз ва дурушт аз он ба вужуд омаданд ва хануз дар холи таксир хастанд.
Бо аз бейн рафтани уммати вохид хамки ижмоъи вохиди аз он берун меомад чохорумин мовридики аз бейн рафт ижмоъйи вохид муслимин буд ва бо аз бейн рафтани ин ижмоъйи вохид садхо ва балки хазорон мухталифи дарун гурухи ва дарун мазхабий ва махаллий ва бумий жойи ижмоъйи вохиди кулли муслиминро гирифт.
Ижмоъйи вохид зомини тўлид ва хифзи жамоати вохиди муслимин буд. Барои хамин росулуллох саллаллоху алайхи васаллам муслиминро ба пейвастан ба жамоат сифориш мекарданд ва аз харгуна дури аз жамоат ва ижоди тафарруқ нахий мекарданд.
عَلَيْكُمْ بِالْجَمَاعَةِ وَإِيَّاكُمْ وَالْفُرْقَةَ فَإِنَّ الشَّيْطَانَ مَعَ الْوَاحِدِ وَهُوَ مِنْ الِاثْنَيْنِ أَبْعَدُ، مَنْ أَرَادَ بُحْبُوحَةَ الْجَنَّةِ فَلْيَلْزَمْ الْجَمَاعَةَ.[1]
Бар шумо пейвастан ба жамоат лозим ва зарурист, ва бархазар бошид аз жудойики, шайтон ба хамрохи ек нафар танхо аст ва аз ду нафар дуртар аст, харки хостори васати бехишт аст хатман пойбанди жамоат бошад.
Ва дар жойи дигари ба сирохат баён мекунадки:
الْجَمَاعَةُ رَحْمَةٌ، وَالْفُرْقَةُعَذَابٌ “[2]
Жамоат рахмат ва тафрақа азоб аст. Ин хам тафсир ва ровшангари дар мовриди оёти астки ба вахдат дастур медиханд ва бахусус замоники аллох таоло тафарруқро азоби дар хадди азобхойи осмоний ва зилзила маърифий мекунад:
قُلْ هُوَ الْقَادِرُعَلَى أَن یَبْعَثَ عَلَیْکُمْ عَذَاباً مِّن فَوْقِکُمْ أَوْ مِن تَحْتِ أَرْجُلِکُمْ أَوْ یَلْبِسَکُمْ شِیَعاً وَیُذِیقَ بَعْضَکُم بَأْسَ بَعْضٍ انظُرْ کَیْفَ نُصَرِّفُ الآیَاتِ لَعَلَّهُمْ یَفْقَهُونَ (انعام/65)
Бигу: худо метавонадки азоби бузурги аз болойи саритон ва ё аз зери похойитон бар шумо бигуморад ва даста даста ва пароканда гардад ва бархи аз шуморо ба жони бархи дигар андозад ва гирифтори хамдигар созад. Бинагарки чигуна оётро баён ва ровшан мегардонем то балки бифахманд.
Воқеан барои касики заррайи ахли фахм бошад бояд бидонадки азоби тафарруқ бидуни шак аз азобхойики аз болойи сар ва зери похойи мо нозил мешаванд бисёр хатарноктар, доманадортар, шадидтар,мухаррибтар ва вахшатноктар буда астки хам акнун хам аз болойи сар мисли бомборонхойи атомий ва шимиёвий ва урониумий ва бомбхойи чанд тоний ва хушаий ва ғейрих шабихи азобхойи осмоний мисли соиқа ва ғейрих ва аз зери по бо анвоъи мингузорихо шабихи азоби зилзила амал мекунанд. Илова бар ин азоби тафарруқики интури муслиминро залил ва беубухат карда астки хар кофари ин журъатро ба худиш медихад даст ба хар жинояти бизанад ба ин шикл азобхойи осмоний ва заминийро дар худиш жамъ карда аст ва мумкин аст солхо ва хатто қарнхо тул бикашад ва наслхойи мутаъаддидиро ба коми нобудий бикашонад; дар холики ек соиқа ё ек борони шадид ё ек зилзила танхо дар ек замони хосси афрод ва ё насли хоссиро нобуд мекунад ва ба наслхойи баъдий мунтақил намешавад.
Хуб , холо замоники бо нобуди шўройи вохид ижмоъйи вохид аз бейн рафт ба сурати жабрий жамоати вохид хам аз бейн рафт ва ба жойи он садхо жамоати кучак ва бузург тўлид шуданд.
Мушаххас астки ришайи инхидоми жамоати вохид ба инхидоми ижмоъйи вохид бармегардад, ва ришайи нобудий ижмоъйи вохид ба нобудийи уммати вохид бармегардад, ва ришайи инхидоми уммати вохид хам ба инхидоми шўройи улил амри вохид бармегардад, ва боз ришайи инхидоми шўройи улил амри вохид хам ба инхидоми хукумати исломий ала минхажин нубувват бармегардад.
(идома дорад……..)
[1] الترمذي، ابن ماجه، أحمد
[2] أخرجه أحمد ( 4 / 278 ) و هو و ابنه عبد الله في ” الزوائد ” ( 4 / 375 (و القضاعي ( 3 / 1) الألباني في “السلسلة الصحيحة” 2 / 276 :