Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(40- қисмат)
Дар ин сурат возих ва ровшан астки инхидоми хукумати исломий ала минхажин нубувват ва шўройи улил амри вохиди муслимин иллати асосий ва омили инхамма тафарруқ, залилий, ақаб мондаги, даржозани, ва рукуди моддий ва маънавийи умуми муслимин ва ривожи анвоъйи мафосиди ақидатий – ахлоқий ва рафторий миёни муслимин буд:
لتُنْقَضَنَّ عُرَى الْإِسْلَامِ، عُرْوَةً عُرْوَةً، فَكُلَّمَا انْتَقَضَتْ عُرْوَةٌ، تَشَبَّثَ النَّاسُ بِالَّتِي تَلِيهَا، وَأَوَّلُهُنّ نَقْضًا الْحُكْمُ، وَآخِرُهُنَّ الصَّلَاةُ..
Дастгирахойи ислом ек ба ек шикаста мешавад, харгох ек дастгира нобуд шавад мардум ба ончи наздики он аст чанг мезананд, аввали онхо шикастани хукм аст( хукм бар асоси минхажин нубувватро рахо мекунанд) ва охари онхо намоз аст ( намозро тарк мекунанд).
Возих ва ровшан хам хастки танхо бо бозгашти мужаддади чанин хукумати исломий ала минхажин нубувват ва находхойи вобаста ба он астки дубора уммати вохид ва жамоати вохид ташкил мешавад ва муслимин аз дасти инхамма мафосид нажот пейдо мекунанд ва дар хамон масирики аллох бароишон таъйин карда буд меофтад ва машмули сифати:
كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنّاسِ
мешаванд.
Бидуни дар даст доштани қудрати хукумати исломий ва находхойи тахти пушиши он садхо сол дарси ахлоқ ва тазкия додан ва парвариши мардум ва ғейрихки дар масири дастёбий ба қудрати хукумати исломий набошад, таъсироти асосий хоста шуда дар шариатро надорад. Инро мо қарнхост тажруба кардаем ва ниёзий ба тажрубайи мужаддад надорем, ва бояд ба ин даража аз фахм расида бошемки бо онки ахли суннах вужуд дорад – ва тақрибан хаммайи фирақи ахли қибларо дар бармегирад – аммо бидуни шўройи вохид ва уммати вохид ва ижмоъйи вохид, жамоати вохиди дар кор нест ва ахлул жамоат вужуд доранд на ахлул жамоах.
Шўройи вохидаки ба жойи тафосир ва таъвилоти мухталиф ва ахзоб ва гуруххойи мухталиф ва мутафарриқ ийфойи нақш мекунад ва қудрати тасмимгири ва ирояйи раъйи вохид ба тамоми муслиминро ба ухда мегирад.
Шўро дар сатхики ташкил бишавад нишон диханда ва баёнгари иродайи тамоми муслимини астки ононро тахти пушиши худиш қарор дода аст, ва дигар ахзоб ва тафосир ва таъвилоти мухталиф харфи аввалро намезананд, ва ба тадриж жойгохи худишонро ба шўро медиханд, ва шўройи улил амр дар мовриди масоили қобили ижтиход, ихтиходи вохиди худишро ироя медихад, ва ижмоъйи вохидиш ва раъйи вохидиш дар радифи қуръон ва суннати сахих қарор мегирад:
: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا (نساء/59).
Итоат аз аллох яъни гирифтани хукм аз қуръон ва итоат аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам яъни гирифтани хукм аз суннати сахих ва итоат аз улил амр яъни гирифтани хукм аз ижмоъи вохиди шўройи улил амр. Ба ин шикл итоат аз ижмоъи вохиди шўройи улил амр дар радифи итоат аз аллох ва росул қарор мегирад ва вожиб мешавад. Чун кейфияти татбиқ ва ижройи хукми аллох ва росулиш, мутаносиб бо вазъи мовжуди жахоний ва мантақаий ва дохилий ва ниёзхойи рузи муслимин, аз коноли хамин шўройи вохид ва аз тариқи ижмоъи вохидиш ба шевайи муносиб ва созгор бо шароити хосси баён мешавад.
Дар инжостки ин хукми вохид ноши аз ижмоъи вохид барои хаммайи муслимин итмоми хужжат мешавад, ва хаммайи муслимин бо бахрагири ва истефодайи аз ек раъйи вохид аз тафарруқ ва чанд дастаги нажот пейдо мекунанд, ва дубора уммати вохид ва жамоати вохиди шикл мегирадки аллох таоло дар мовридишон мефармояд:
کُنتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ (ال عمران /110)
Ва он вақт астки ин уммати вохид намуна ва улгуйи мешавад барои соири мардум:
: وَکَذَلِکَ جَعَلْنَاکُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِّتَکُونُواْ شُهَدَاء عَلَى النَّاسِ وَیَکُونَ الرَّسُولُ عَلَیْکُمْ شَهِیداً(بقره /143)
Уммати вохидики ваъдахойи аллохро машмули худиш мекунад:
وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُم فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَى لَهُمْ وَلَیُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً (نور/55)
Худованд ба касони аз шумоки иймон оварданд ва корхойи шойиста анжом доданд, ваъда медихадки ононро қатъан жойгузини ( пешиниён, ва вориси фармондехи ва хукумати ишон) дар замин хохад кард хамонгунаки пешиниёнро жойгузини қабли аз худ карда аст. Хамчунин дини ишонроки барои онон мепасандад, хатман ( дар замин) побаржо ва барқарор хохад сохт, ва нез ховф ва харроси ононро ба амният ва оромиш мубаддал месозад.
(идома дорад……..)