Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир  хўромий.

(44- қисмат)

Нобуд шудани хукумати шўро ва руйи кор омадани хукумати салтанатий умматун вахидах ва жамоати вохидро монанди галла гургзадайи кардки ба анвоъ ва ашколи гуногуни тафарруқ гирифтор шуд. Хар чанд дар тули чохордах қарни торихи ислом, мужохидони бузург кушидандки дўврони хукуматхойи ғейри исломий ва бадили изтирорий исломро хотима бидиханд ва хукумати исломий ала минхажин нубувватро дубора таъсис кунанд. Хар чанд талоши ин родмардон мужиб шуда астки билахара харакати озодхохи исломий батури куллий мутаваққиф нашавад, аммо мутаъассифона то кунун, баилали мухталиф аммо мушаххас ва ровшан аксарияти қотиъи ин қиёмхо ба натижайи комил нарасида аст, ва се чохор мовриди хамки дар қарни ахир дидаем бадилхойи изтирорий хукумати исломий ала минхажин нубувват буданд. Бале натижайи хатмий ва амалий вужуди салтанат ва диктотури мунжар ба тўлиди ижтиходоти мутафарриқ ва тақсими уммат ба фирқахойи мазхабий ва инхидоми шўро ба табаъи он инхидоми вахдат дар жомеъа шуд.

Бародарон ва хохарони мо ба хуби бояд диққат дошта бошандки танхо уммат ва жамоати вохид астки бар масири залолат ва саргардони харакат намекунад, ва аллох таоло хам танхо бо жамоати астки аз ин уммат ба вужуд омада аст. Холо мухим нест ин уммати бошад муташаккил аз миллионхо ва балки миллиярдхо нафар ё ин уммат танхо ек нафар бошад мисли саййидина Иброхимки танхо мўъмини он бурхайи замони буд:

إِنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِلَّهِ حَنِيفًا وَلَمْ يَكُ مِنَ الْمُشْرِكِينَ» (نحل/120)

Иброхим уммати буд мутиъ ва хақгероий ва у аз зумраи мушрикин набуда аст.

Дар мовқеиятхойи чун саййидина Иброхим астки гуфтайи ибни Масъуд ёдимон меояд:

«الْجَمَاعَةُ مَا وَافَقَ طَاعَةَ اللَّهِ وَإِنْ كُنْتَ وَحْدَكَ»  ё « الْجَمَاعَةُ مَا وَافَقَ الحق و لو كُنْتَ وَحْدَكَ»[1]

Жамоат он астки мувофиқи хақ бошад, агар чи танхо худит боши.

Дар инжо мухим ин астки аз “ мажмуъи тамоми мўъминини он замон” бояд “ уммат” вужуд дошта бошадки аз он “ жамоати “ вохид ба вужуд меояд ва аллох аз ин жамоат химоят мекунад. Дар хеч жойи шариат аз умматхо ва жамоатхойи мухталиф ва мутафарриқ сухбат нашуда аст ва аллох таоло дар хеч жо ғейри аз тахдид, ваъдайи хейри ба инсонхойи мутафарриқ надода аст.

Бале уммат астки харгиз саргардон намешавад ва бар гумрохий ва масири золлинки мунофиқин ва секулярзадахо хастанд харакат намекунад. Яъни замоники шумо ибтидоъ дар намозитон таъаххуди

« إِیَّاکَ نَعْبُدُ وإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ ‏»

ро медихид ва баъди аз ин таъаххуд дархоститонро матрах мекунид ва мегуйид:

 «اِهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیمَ»

яъни манро ба рохи

« الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ »

Яъни рохи умматики ба жамоат мунтахий мешавад рохнамоий ва хидоят кунад. На рохи куффор

«غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ»

Ва на рохи мунофиқин ва секулярзадахо

«وَلاَ الضَّالِّینَ»

ки ба саргардоний ва сардаргумий мунтахий мешавад. Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мефармояд:

-1 إِنَّ اللَّهَ لَا يَجْمَعُ أُمَّتِيأَوْ قَالَ: أُمَّةَ مُحَمَّدٍعَلَى ضَلَالَةٍ، وَيَدُ اللَّهِ مَعَ الجَمَاعَةِ، وَمَنْ شَذَّ شَذَّ إِلَى النَّارِ[2]

Хамоно худованд уммати маро – ё фармуд: уммати Мухаммадро – бар гумрохий жамъ намегардонад. Дасти худо хамрохи жамоат аст ва хар каси мунфарид шавад, ва касики аз жамоат кинорагири кунад, дар оташи жаханнам ворид мешавад: хамин ривоят бо алфози чун

«لَا يَجْمَعُ اللَّهُ أُمَّتِي عَلَى الضَّلَالَةِ أَبَدًا» ва  «مَا كَانَ اللَّهُ لِيَجْمَعَ هَذِهِ الأُمَّةَ عَلَى الضَّلالَةِ أَبَدًا وَيَدُ اللَّهِ عَلَى الجماعة» ва: «لَنْ تَجْتَمِعَ أُمَّتِي عَلَى الضَّلَالَةِ أَبَدًا، فَعَلَيْكُمْ بِالْجَمَاعَةِ فَإِنَّ يَدَ اللهِ عَلَى الْجَمَاعَةِ[3]

Аз ибни Умар ва дигарон ривоят шуда аст.

1-    سَأَلْتُ رَبِّي عَزَّ وَجَلَّ أَرْبَعًا فَأَعْطَانِي ثَلَاثًا وَمَنَعَنِي وَاحِدَةً: سَأَلْتُ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ أَنْ لَا يَجْمَعَ أُمَّتِي عَلَى ضَلَالَةٍ فَأَعْطَانِيهَا، وَسَأَلْتُ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ أَنْ لَا يُظْهِرَ عَلَيْهِمْ عَدُوًّا مِنْ غَيْرِهِمْ، وَسَأَلْتُ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ أَنْ لَا يُهْلِكَهُمْ بِالسِّنِينَ كَمَا أَهْلَكَ الْأُمَمَ قَبْلَهُمْ فَأَعْطَانِيهَا، وَسَأَلْتُ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ أَنْ لَا يَلْبِسَهُمْ شِيَعًا وَيُذِيقَ بَعْضَهُمْ بَأْسَ بَعْضٍ فَمَنَعَنِيهَا “[4]
2-    إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ وَعَدَنِي فِي أُمَّتِي وَأَجَارَهُمْ مِنْ ثَلَاثٍ: لَا يَعُمُّهُمْ بِسَنَةٍ، وَلَا يَسْتَأْصِلُهُمْ عَدُوٌّ، وَلَا يَجْمَعُهُمْ عَلَى ضَلَالَةٍ “[5]“”
3-    عَنْ كَعْبِ بْنِ عَاصِمٍ قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: “إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى قَدْ أَجَارَ لِي عَلَى أُمَّتِي مِنْ ثَلاثٍ لا يَجُوعُوا وَلا يَجْتَمِعُوا عَلَى ضَلالَةٍ وَلا يستباح بيضة المسلمين

Дар тамоми ин ривоятхо росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мефармояд: аллох таоло бо онки замонат накарда астки “ умматам” мутафарриқ нашаванд аммо замонат ва ваъдайи се чизро дар мовриди “ умматам” ба ман дода аст, еки инки “ умматам” бар гумрохи хамраъй намешаванд, дувум инки “ умматам” гурсна намемонанд ва севуми инки душман бар “ умматам” чира намешавад. Бале “ уммат” астки бар гумрохи ва залолат ва саргардони екраъй ва мужтамаъ намешаванд, агар “ уммат” набуд чи? Инхамма саргардоний ва гумрохийи фирақ ва тафосир ва гуруххойи мухталифро магар дар торих надидем? Ё хамин алъон хам намебинем?

(идома дорад……..)


[1] به روایت ابن عساكر با سند صحيح از ابن مسعود

[2] أخرج الترمذي في جامعه عن ابن عمر رضي ا الله عنهما . رقم الحديث 2167/ وللحديث شواهد عند الحاكم (1/115-116) و عند ابن أبي عاصم في كتابه السنة(85,84,83,82,80) وذكره ابن ماجة في سننه من حديث أنس (3950) وذكره السيوطي في الجامع الصغير (1818)وقال حديث حسن وصححه الشيخ الألباني في الجامع الصغير (1844) وللحديث شاهد عند الامام أحمد في المسند (5/145)وفي سنن الدارمي(1/29) وعند أبي داود 4/452 وانظر كذلك مجمع الزوائد للهيثمي 1/177 باب في الاجماعقال أبو محمد بن حزم في الاحكام4/131 وقد روي أنه قال:(لاتجتمع أمتي على ضلالة )وهذاو ان لم يصح لفظه ولا سنده فمعناه صحيح

[3] في المعجم الكبير للطبراني (٢١٧١، ٣٤٤٠، ١٣٦٢٣): صححه الشيخ الألباني بهذا اللفظ في ظلال الجنة (٨٠).

[4] في مسند الإمام أحمد (٢٧٢٢٤  ( عَنْ أَبِي بَصْرَةَ الْغِفَارِيِّ صَاحِبِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ

[5] سنن الدارمي (٥٥(

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *