Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(52- қисмат)
Инхо харгиз наметавонанд дар мовқеъиятхойи зарурий ва лозим аз нирухойи соири шўрохойики онхо хам ба шикли мазохиби мустақил ва модерни дар омаданд ва хар кудом ба сурати мутафарриқ масири худишонро тей мекунанд истефода кунанд ва аз онхо кўмак бигиранд. Ин хамон замоники астки ин шўрохойи ноболиғ ба такомил нарасида сиқт мешаванд, ва дар баробари жохилияти мовжуд ва тоғутхойи хоким мажбур ба додани чанон имтиёзоти мешавандки чизи ғейри аз таслим шудани онон ба жохилият ва тоғут маъни намедихад. Ин хамон марг ва инхирофи инкор нопазир ва ошкор ин шўрохойи ноболиғ астки аз ек тараф боиси талаф шудани он хамма аъзойи мутаъаххид ва фидокор мешаванд, ва аз суйи дигар бо таслим шудан ба тоғутхо, дар рохи вахдати фарогири муслимин ва ташкили шўройи бузургтар ва дар нихоят шўройи улил амрики амр ва даъвати аллох таоло аст, ба сурати монеъ ва сад дар меоянд. Тамоми ин мусибатхо ба далили табаъияти онхо аз хавойи нафс ё қалб шуруъ шуда астки онхоро ба ин мархала расонда аст.
Бунёнгузорони аксари ин шўрохойи кучаки сиқт шудаки алъон ба сурати мазохиби модерн ва созмон ёфта даромаданд хадафишон бозкардани рохи шаръий барои бозгашти мўъминин аз кура роххо ва берохойи тафарруқ, басуйи жода аслий уммати вохида ва ижмоъи вохида ва жамоати вохид аз тариқи иртиқоъи вахдат бо соири муслимин дар шўрохойи бузургтар, ва хидоят ва озод шудан аз жубиёрхойи мутафарриқ, ва вуруд ба дарёйи вохиди ислом буд; аммо муридхоишон танхо ба далили хавойи нафс ва олуда шудан ба дарсадхойи аз такаббур ва адами таважжух ба ихтори аллох таоло:
«وَ لا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلى أَلَّا تَعْدِلُوا»
Сар аз жойи дигари даровардандки дар мавориди шарришон аз мазохиби суннатий барои иттиходи муслимин бисёри бештар буда аст.
Дар инжо ончики иддаи аз бародарони мусалмони мо дар вазъи изтирорий мовжуди қабли аз ташкили ижмоъи вохид ва жамоати вохид ба он диққат намекунанд масалайи вахдати иймон ва саф аст на вахдати раъй, мо метавонем то расидан ба ижмоъи вохид ва жамоати вохид , шўроий бошем аз фирақ ва тафосири мухталифики муштаракан бо раъйи шўройики дар хар сатхи ба вужуд овардем ба жиходимон то расидан ба хукумати исломий ала минхажин нубувват ва ташкили шўройи улил амри вохид ва ташкили уммати вохид ва ижмоъи вохид ва жамоати вохид идома бидихемки хужжати мутлақ аст барои хамма.
Ин шўрохо хам набояд мисли жамоатхо ва хизбхо дар мархалайи қабли аз ташкили шўройи жамоатхо аз сейри такомули худишон мутаваққиф бишаванд ва гох табдил бишаванд ба чизи шабихи ек мазхаб, балки бояд хадаф, ташкили шўройи улил амри жахоний бошад, ва то расидан ба ин хадаф бояд шўрохойи бузургтари ташкил додки дар ин шўрохо гуруххо ва жамоатхо хаққи сарпичи аз раъйи шўроро надоранд, ва бояд куллияйи фаолиятхо бар асоси раъйи аксарияти шўро бошад ва харгуна такрави мамнуъ бошад.
Дар вазъи мовжуд ва бо вужуди инхамма тафсир, таъвил, фирқа, хизб ва гурухи мухталиф, тамоми муслимин бояд ёд бигиремки мо “ махак” нестем барои арзёбий муслимини мухолифимон, то мувофиқи мо хуб бошад ва мухолифи мо бад, хаммайи мо дар баробари хамдигар хужжатхойи нисбий хастем ва танхо шўройи вохид ва ижмоъи вохиди он астки хужжати мутлақ барои манотиқи тахти мудириятиш аст. Ин хам танхо барои манотиқи тахти мудирияти худиш хужжат аст, на барои манотиқи дигарки дар мудирияти ин шўройи вохид ва ижмоъи вохид нестанд. Танхо замоники шўройи улил амри жахоний бо раъйи вохид ва ижмоъи вохидишки шикл гирифт он вақт астки барои тамоми муслимини дунё хужжати мутлақ мешавад.
Бисёри аз бародарони номезон ва номутаодили мо маъмулан ба бахонахойи чун пок набудани манхажи зер мажмуъахойи шўро, ва хатто пок набудани ва олуда будани баъзи аз аъзойи шўро ба беморихойи мухтасси мунофиқин ва секулярзадахо олуда шуда ва боиси иншиъоб ва тафарруқ мешаванд. Ин бародарон наметавонанд дар пок будани манхажи рахбарият бо пок будани зер дастон ва хатто аъзойи шўро фарқ бигузоранд, ва интизор доранд хамма мисли рахбарият бошанд.
(идома дорад……..)