- اینکه ما به کفار یهودی بگوئیم مشرک یا به کفار نصرانی بگوئیم مشرک آنها را خشمگین می کند و این اجرای دستور خداست و اجرای دستور خدا هم عبادت است. آیا گفتن یهودی مشرک و نصرانی مشرک است عبادت نیست؟
ج: عده ای صرفاً جهت خشمگین کردن کفار دست به تولید ترکیبات غیر شرعی و حتی اقدام به وارونه گوئی و فحاشی جهت ترور شخصیتی آنها می زنند، با این استدلال که خشمگین کردن کفار عبادت است. بله، الله تعالی فرموده است: لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ (فتح/29) تا کفار را به سبب آنها خشمگین کند. اما اگر تنها به بررسی کامل و دقیق این آیه هم اکتفا کنیم به نکات مهم و دقیقی در علت خشمگین کردن کفار پی می بریم که الله تعالی می فرماید: مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ ۚ وَالَّذِينَ مَعَهُ: محمد فرستاده خدا است ، و کسانی که با او هستند :
- أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ: در برابر کافران تند و سرسخت هستند
- رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ ۖ: نسبت به یکدیگر مهربان و دلسوزند.
- تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا : ایشان را در حال رکوع و سجود می‌بینی .
- يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا ۖ: آنان همواره فضل خدا و رضای او را می‌طلبند.
- سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ ۚ: نشانه ایشان بر اثر سجده در پیشانیهایشان نمایان است
ذَٰلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ ۚ : این، توصیف آنان در تورات است،
وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنجِيلِ: و اما توصیف ایشان در انجیل چنین است که :
كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَىٰ عَلَىٰ سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ (همانند کشتزاری هستند که جوانه‌های (خوشه‌های) خود را بیرون زده ، و آنها را نیرو داده و سخت نموده و بر ساقه‌های خویش راست ایستاده باشد، بگونه‌ای که زارعین را به شگفت می‌آورد. (مؤمنان نیز همین گونه‌اند و الله تعالی این پیشرفت و قوّت و قدرت را نصیب مؤمنان می‌کند)) لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ ۗ (تا کافران را به سبب آنان خشمگین کند.)
وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُم مَّغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا (فتح/29) خداوند به کسانی از ایشان (مسلمین همراه رسول الله) که ایمان بیاورند و کارهای شایسته بکنند آمرزش و پاداش بزرگی را وعده می‌دهد.
امام بغوی رحمه الله در تفسیر این آیه می‌گوید: الله، صحابه را زیاد کرده و قدرت بخشیده تا موجب خشم کافران باشند.[1]
همچنین الله تعالی می فرماید: لَا يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَطَئُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَيْلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ ۚ (توبه/120) و گامی به جلو برنمی‌دارند که موجب خشم کافران شود، و به دشمنان دستبردی نمی‌زنند (و ضرب و قتل و جرحی نمی‌چشانند و اسیر و غنیمتی نمی‌گیرند) مگر این که به‌خاطرش عمل صالحی برایشان نوشته می‌شود.
علاوه بر این در کتب سیره آمده که رسول الله صلی الله علیه وسلم، در واقعه‌ی حدیبیه، شتری که از ابوجهل به غنیمت گرفته بودند را قربانی کردند، چون عدم نگهداری شتر قیمتی و مشهور شخصی و کشتن آن همچون یک شتر عادی، در واقع توهین به آن شخص بود. ابن قیم رحمه الله با استناد به این واقعه می گوید: از جمله نکاتی که از قصه‌ی حدیبیه برداشت می‌شود، این است که خشمگین‌کردن دشمنان خداوند، مستحب است.[2] همچنین می گوید: هرکس الله را با خشمگین‌ساختن دشمن او عبادت کند، سهم زیادی از مقام صدیقیّت برده است.[3]
واضح است که منظور شریعت الله و برداشتی که اهل علم از خشمگین کردن کفار ارائه داده اند کارهائی چون دشنام دادن و بد دهنی کردن و امثال اینها نیست، بلکه مختص کردنِ عبادت خاص و عام در معنی جامع و شرعی آن برای الله تعالی آنها را خشمگین می کند؛ دیدن نماز، روزه، حج، جهاد و اقامه‌ی شریعت الله و ترقی و پیشرفت دارالاسلام و مسائلی از این دست آنها را خشمگین می‌کند و تحمل دیدن رشد و ترقی مومنین را ندارند به همین دلیل با جنگ روانی و مسلحانه این خشم خود را علنی می کنند و سعی می کنند مانع این رشد و ترقی مومنین و بخصوص دارالاسلام آنها شوند که داریم می بینیم .
[1] بغوی، تفسیر ، (7/327)/ أي إنما كثرهم وقواهم ليكونوا غيظا للكافرين
[2] ابن قیم ، زاد المعاد (3/268)/ ومنها استحباب مغايظة أعداء الله
[3] ابن قیم، مدارج السالکین (1/241) / فمن تعبد الله بمراغمة عدوه، فقد أخذ من الصديقية بسهم وافر