(1)Кофир ва мунофиқлар.
Шу сабабли хам имоми Табарий рохимахуллох ибни Аббос розиаллоху анхудан қуйидаги оятни тафсирида
«يا أَيُّهَا النَّبِيُّ جاهِدِ الْکُفَّارَ وَ الْمُنافِقينَ وَ اغْلُظْ عَلَيْهِمْ …»
ривоят қилиб айтишича:
فَأَمَرَهُ اللَّهُ بِجِهَادِ الْكُفَّارِ بِالسَّيْفِ وَالْمُنَافِقِينَ بِاللِّسَانِ، وَأَذْهَبَ الرِّفْقَ عَنْهُمْ؛
Аллох пайғамбарига кофирларга қарши қилич билан ва мунофиқларга қарши эса тил, баён қилиш воситасида жиход қилишга, хамда уларга нисбатан юмшоқлик, мехрибонликни ишлатмасликга буйруқ берди, ёки айтдики:
الْكُفَّار بِالْقِتَالِ، وَالْمُنَافِقِينَ : أَنْ تَغْلُظ عَلَيْهِمْ بِالْكَلَامِ.
Кофирлар билан уруш,жанг қилинсин ва мунофиқларга қўпол , қаттиқ сўзлар воситаси билан муомала қилиниши лозим. Хасан ибни Али розиаллоху анхудан ривоят қилинишича:
جَاهِدِ الْكُفَّارَ بِالسَّيْفِ، وَالْمُنَافِقِينَ بِالْحُدُودِ، أَقِمْ عَلَيْهِمْ حُدُودَ اللَّهِ.[1]
Мунофиқларни гурух-тўдасига қарши рухий жанглардаги қуръонни ана ўшанча оятларидан ташқари, росулуллох саллаллоху алайхи васалламнинг зирорни бузаётган пайтларидаги қаттиқлик, қатъият ва қўполликларини кўрмадикми? Бу ерда ўртани фирқалаб бўлиб ташловчилар, исломий жамиятда партия тузувчиларга нисбатан аллох таолонинг худудларини ижро қилинган эди.
Мана булардан ташқари ички яширин кофирлар хам худдиинки ипак қуртига ўхшаб ўзини атрофига булғанган мусулмонларни жуда кўпини жамлаб олади ва ўзларини уларнинг орасида яшириб қўйишади. Гуёки биз уларнинг бир тўдага аралашган холатдаги кўринишинигина кўра оламиз ва уларни ажратиб олишга қодир эмасмиз. Улар бутун тарих давомида мўъминларни энг яқин душманлари, фитнагар ва зарар етказувчилар бўлишган,аммо шунга қарамасдан улар дунёда кофирлардан эмас, балки мусулмонлар жумласидан деб хисобланишади,албатта биз улардан эхтиёт бўлишимиз лозим.
هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ ۖ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ (منافقون/4)
Улар душмандирлар. Бас,улардан эхтиёт бўлинг! Уларни аллох лаънатлагай! Қандай адашмоқдалар- а!
[1] الطبری، محمد بن جریر؛ جامع البیان فی تأویل آیِ القرآن، دارالمعرفة، بیروت – لبنان ج10 ص183.