کافر و منافقلر. (1)
شُو سَبَبلی هَم اِمامِی طبَرِی رحمه الله ابن عباس رَضِیَ الله عنه دَن قوُیِیده گی آیَتنی تفسِیریده
«يا أَيُّهَا النَّبِيُّ جاهِدِ الْکُفَّارَ وَ الْمُنافِقينَ وَ اغْلُظْ عَلَيْهِمْ …»
رِوایَت قیلیب اَیتیشیچه:
فَأَمَرَهُ اللَّهُ بِجِهَادِ الْكُفَّارِ بِالسَّيْفِ وَالْمُنَافِقِينَ بِاللِّسَانِ، وَأَذْهَبَ الرِّفْقَ عَنْهُمْ؛
الله پَیغَمبَریگه کافِرلرگه قرشی قِیلیچ بیلن و مُنافقلرگه قرشی اِیسَه تیل، بَیان قیلیش وَسِیطه سِیدَه جِهاد قیلیشگه ، هَمده اوُلرگه نِسبَتاً یُومشاقلیک، مِهربانلیکنی اِیشله تمَسلیکگه بُویرُوق بِیردی، یاکی اَیته دیکی:
الْكُفَّار بِالْقِتَالِ، وَالْمُنَافِقِينَ : أَنْ تَغْلُظ عَلَيْهِمْ بِالْكَلَامِ.
کافرلر بیلن اوُروُش،جَنگ قیلینسِین و مُنافقلرگه قوُپال، قتّیق سُوزلر وَاسِیطه سی بیلن مُعامَله قیلینیشی لازم. حسن ابن علی رضی الله عَنه دَن رِوایَت قیلینیشیچه:
جَاهِدِ الْكُفَّارَ بِالسَّيْفِ، وَالْمُنَافِقِينَ بِالْحُدُودِ، أَقِمْ عَلَيْهِمْ حُدُودَ اللَّهِ.[1]
مُنافقلرنی گورُوه- توُدَه سیگه قرشی رُوحِی جَنگلرده گی قرآنّی اَنه اوُشَنچه آیَتلریدَن تشقه ری، رسول الله صلی الله علیه وسلمنینگ ضِرارنی بُوزَیاتگن پَیتلریده گی قتّیقلیک، قطعِیَت و قوُپالّیکلرینی کوُرمَدیکمی؟ بُو ییرده اوُرته نی فِرقه لب بُولیب ته شلاوچی لر، اِسلامِی جَمیعَتده پَرتِییه توُزُوچیلرگه نِسبَتاً الله تعالینینگ حُدُودلرینی اِجرا قیلینگن اِیدی.
مَنه بُولردَن ته شقری اِیچکی یَشِیرین کافرلر هَم حُودّیینکی اِیپَک قوُرتیگه اوُحشَب اوزینی اَطرافیگه بُولغَنگن مُسُلمانلرنی جُوده کوُپینی جَملب آله دی و اوزلرینی اولرنینگ آرَسیده یَشیریب قوُییشه دی. گویاکی بیز اوُلرنینگ بیر توُده گه اَرلشگن حالتده گی کوُرینیشینیگینه کوُره آله میز و اولرنی اَجرتیب آلیشگه قادِر اِیمَسمِیز. اولر بُوتوُن تاریخ دَوامِیده مُؤمِنلرنی اِینگ یَقین دُشمَنلری فِطنه گر و ضَرَر یتکه زوچیلر بُولیشگن ،بَلکی مُسُلمانلر جُمله سِیدَن دِیب حِسابله نیشَدی، اَلبتّه بیز اولردَن اِیختِیاط بُولیشیمیز لازِم.
هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ ۖ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ (منافقون/4)
اوُلر دُشمَندیرلر. بَس، اوُلردَن اِختِیاط بوُلینگ! اولرنی الله لعنَتله گی! قندَی اَدَشماقده لر- اَ !
[1] الطبری، محمد بن جریر؛ جامع البیان فی تأویل آیِ القرآن، دارالمعرفة، بیروت – لبنان ج10 ص183.