س: با توجع به وضعیت جغرافیایی افغانستان و نبود داد و ستد، صرف شعار حکومت یا امارت یا دولت اسلام بدون راهکاری برای بر طرف کردن نیازهای اولیه مردم موجب بدبین شدن مردم نسبت به حکومت داری اسلامی نمیشود؟
ج: رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: كُلُّكُمْ راعٍ، وكُلُّكُمْ مَسْئُولٌ عن رَعِيَّتِهِ، الإمامُ راعٍ ومَسْئُولٌ عن رَعِيَّتِهِ؛[1] همه شما شبانید وهمه شما مسئول رعیت خودهستید؛ امام شبان است ومسئول رعیت خویش است. امام و رهبر دارالاسلام که شورای اولی الامر در تخصصهای مختلف نظامی و غیر نظامی را در اختیار دارد باید رعيتِ خودش را به مسیری هدایت کند و به جايي ببرد كه شرعاً به درد این زیردستان مي‌خورد و اقداماتش از نگاه شریعت الله به نفع رعیتش باشد و شهروندانش را از مضرات دشمنان حفظ کند.
بزرگترین ابزاری که می تواند بعد از آموزش ایمان و قیامت شناسی و نصرت الله باعث قوی شدن مومنین و حرکت قدرتمندانه ی آنها در مسیر ترقی صحیح و رفع مشکلات شود «وحدت اسلامی» میان مومنین و حرکت در مسیر مومنین «سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ » است. الله تعالی می فرماید: هُوَ الَّذِیَ أَیَّدَکَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِینَ* او همان کسی است که تو را با یاری خود و توسّط مؤمنان تقویت و پشتیبانی کرد.* وَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنفَقْتَ مَا فِی الأَرْضِ جَمِیعاً مَّا أَلَّفَتْ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَکِنَّ اللّهَ أَلَّفَ بَیْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ (انفال/62-63) و در میان آنان الفت ایجاد نمود، اگر همه آنچه در زمین است صرف می‌کردی نمی‌توانستی میان دلهایشان انس و الفت برقرار سازی . ولی الله میانشان انس و الفت انداخت، چرا که او عزیز و حکیم است.
پس حرکت در مسیر وحدت اسلامی اولین اصل و استراتژی برای رهبریت است که میزان درک شرعی و دلسوزی او نسبت به «دین الله» و «بندگان الله» به عنوان دو امانتی که در اختیارش هستند را نشان می دهد.
امروزه، زمانی که به برنامه های اقتصادی، و مدیریت این برنامه ها، و مبارزه با مفاسد اداری توسط امارت اسلامی نگاه می کنیم متوجه می شویم که امارت اسلامی در «وضع موجود» و به تدریج و بر اساس توانائی هایی که دارد در حال پاسخگوئی به «نیازهای مادی و امنیتی روز» مردم افغانستان است و الله تعالی بر هر کسی به اندازه توانائی های او تکلیف واجب می کند:لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۚ (بقره/286) اما به نظر می رسد در زمینه ی وحدت اسلامی یا حداقل در زمینه ی ایجاد اتحاد اسلامی و تشکیل جبهه ای واحد با دارالاسلام ایران قدمهای کوتاهتری برداشته است که می تواند به حرکت بیداری اسلامی مومنین و حرکت روبه جلو دارالاسلام و جبهه جهاد عالمی بر علیه دشمنان اصلی سکولار و صهیونیستها آسیب رسان باشد.
در اینجا مومنین باید نگاه کنند که آیا مسئولین دارالاسلام به اندازه ی توانائی های خود جهت رفع این مشکلات اقتصادی و تامین نیازهای اولیه ی مردم تلاش می کنند یا در انجام وظایف شرعی خود کوتاهی می کنند؟ اگر با توجه به اینهمه محدودیتی که توسط کفار سکولار جهانی و طاغوتهای منطقه ای برایشان به وجود آمده است جامعه را در مسیر درست هدایت می کنند باید با پشتکار و صبر و توکل بر الله در کنار آنها بود.
هر کسی می تواند وضعیت مناسب امنیتی مسلمین افغانستان را به نسبت به اداره ی دست نشانده ی قبلی کابل ببیند، و همه می دانند که امارت اسلامی میراثدار چند دهه فقر اقتصادی عمومی و فراگیر و بخصوص میراثدار جامعه ای با 20سال فساد اداری مزدوران آمریکا و ناتو و فقر تصنعی این مزدوران غارتگر است و امارت اسلامی در این حالت گذار جهت تغییر این وضعیت بد معیشتی نیاز به زمان و پشتیبانی سایر مومنین و بخصوص دارالاسلام ایران دارد، همچنانکه تمام کشورهای این دارالکفرهای سکولار درحال گذار مثل ژاپن و کره جنوبی و چین و آلمان و غیره در مسیر ترقی اقتصادی خود از پشتیبانی و حمایت سایر دارالکفرهای قدرتمند لیبرال یا سوسیالیست همفکر خود برخوردار بودند.
(ادامه دارد…..)
[1] بخاری2409-893/ مسلم 1829