س:   با توجع به وضعیت جغرافیایی افغانستان و نبود داد و ستد، صرف شعار حکومت یا امارت یا دولت اسلام بدون راهکاری برای بر طرف کردن نیازهای اولیه مردم موجب بدبین شدن مردم نسبت به حکومت داری اسلامی نمیشود؟

س:   با توجع به وضعیت جغرافیایی افغانستان و نبود داد و ستد، صرف شعار حکومت یا امارت یا دولت اسلام بدون راهکاری برای بر طرف کردن نیازهای اولیه مردم موجب بدبین شدن مردم نسبت به حکومت داری اسلامی نمیشود؟

(متن کامل مطلب)

ج: رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: كُلُّكُمْ راعٍ، وكُلُّكُمْ مَسْئُولٌ عن رَعِيَّتِهِ، الإمامُ راعٍ ومَسْئُولٌ عن رَعِيَّتِهِ؛[1] همه شما شبانید وهمه شما مسئول رعیت خودهستید؛ امام شبان است ومسئول رعیت خویش است. امام و رهبر دارالاسلام که شورای اولی الامر در تخصصهای مختلف نظامی و غیر نظامی را در اختیار دارد باید رعيتِ خودش را به مسیری هدایت کند و به جايي ببرد كه شرعاً به درد این زیردستان مي‌خورد و اقداماتش از نگاه شریعت الله به نفع رعیتش باشد و شهروندانش را از مضرات دشمنان حفظ کند. 

بزرگترین ابزاری که می تواند بعد از آموزش ایمان و قیامت شناسی و نصرت الله باعث قوی شدن مومنین و حرکت قدرتمندانه ی آنها در مسیر ترقی صحیح و رفع مشکلات شود «وحدت اسلامی» میان مومنین و حرکت در مسیر مومنین «سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ » است. الله تعالی می فرماید: هُوَ الَّذِیَ أَیَّدَکَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِینَ* ‏ او همان کسی است که تو را با یاری خود و توسّط مؤمنان تقویت و پشتیبانی کرد.* وَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنفَقْتَ مَا فِی الأَرْضِ جَمِیعاً مَّا أَلَّفَتْ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَکِنَّ اللّهَ أَلَّفَ بَیْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ‏(انفال/62-63) و در میان آنان الفت ایجاد نمود، اگر همه آنچه در زمین است صرف می‌کردی نمی‌توانستی میان دلهایشان انس و الفت برقرار سازی . ولی الله میانشان انس و الفت انداخت، چرا که او عزیز و حکیم است.

پس حرکت در مسیر وحدت اسلامی اولین اصل و استراتژی برای رهبریت است که میزان درک شرعی و دلسوزی او نسبت به «دین الله» و «بندگان الله» به عنوان دو امانتی که در اختیارش هستند را نشان می دهد.

امروزه، زمانی که به برنامه های اقتصادی، و مدیریت این برنامه ها، و مبارزه با مفاسد اداری توسط امارت اسلامی نگاه می کنیم متوجه می شویم که امارت اسلامی در «وضع موجود» و به تدریج و بر اساس توانائی هایی که دارد در حال پاسخگوئی به «نیازهای مادی و امنیتی روز» مردم افغانستان است و الله تعالی بر هر کسی به اندازه توانائی های او تکلیف واجب می کند:لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۚ (بقره/286) اما به نظر می رسد در زمینه ی وحدت اسلامی یا حداقل در زمینه ی ایجاد اتحاد اسلامی و تشکیل جبهه ای واحد با دارالاسلام ایران قدمهای کوتاهتری برداشته است که می تواند به حرکت بیداری اسلامی مومنین و حرکت روبه جلو دارالاسلام و جبهه جهاد عالمی بر علیه دشمنان اصلی سکولار و صهیونیستها آسیب رسان باشد.

در اینجا مومنین باید نگاه کنند که آیا مسئولین دارالاسلام به اندازه ی توانائی های خود جهت رفع این مشکلات اقتصادی و تامین نیازهای اولیه ی مردم تلاش می کنند یا در انجام وظایف شرعی خود کوتاهی می کنند؟ اگر با توجه به اینهمه محدودیتی که توسط کفار سکولار جهانی و طاغوتهای منطقه ای برایشان به وجود آمده است جامعه را در مسیر درست هدایت می کنند باید با پشتکار و صبر و توکل بر الله در کنار آنها بود.

هر کسی می تواند وضعیت مناسب امنیتی مسلمین افغانستان را به نسبت به اداره ی دست نشانده ی قبلی کابل ببیند، و همه می دانند که امارت اسلامی میراثدار چند دهه فقر اقتصادی عمومی و فراگیر و بخصوص میراثدار جامعه ای با 20سال فساد اداری مزدوران آمریکا و ناتو و فقر تصنعی این مزدوران غارتگر است و امارت اسلامی در این حالت گذار جهت تغییر این وضعیت بد معیشتی نیاز به زمان و پشتیبانی سایر مومنین و بخصوص دارالاسلام ایران دارد، همچنانکه تمام کشورهای این دارالکفرهای سکولار درحال گذار مثل ژاپن و کره جنوبی و چین و آلمان و غیره در مسیر ترقی اقتصادی خود از پشتیبانی و حمایت سایر دارالکفرهای قدرتمند لیبرال یا سوسیالیست همفکر خود برخوردار بودند.

این وضعیت بد اقتصادی دارالاسلام تازه تاسیس امارت اسلامی افغانستان با دارالاسلام مدینه در عهد رسول الله صلی الله علیه وسلم و فقر شدید اقتصادی اهل صفه  شباهت هایی دارد و حتی می توان شباهتهائی به دارالاسلام ایران در اوایل انقلاب اسلامی 57 را در آن پیدا کرد که اکثریت مطلق مردم ایران از بسیاری از نعمتهای اقتصادی و بهداشتی و آموزشی و غیره محروم بودند و صدام حسین سکولار نیز از جانب آمریکا و ناتو و شوروی و دول مزدور عرب جنگی نیابتی را بر دارالاسلام ایران تحمیل کرده بود و دارالاسلام در محاصره ی شدید اقتصادی و تهدیات امنیتی خارجی و مزدوران داخلی قرار داشت؛ اما ایمان مومنین و صبر بر مشکلات اقتصادی و سیاستهای صحیح داخلی و خارجی مسئولین دارالاسلام به تدریج این وضعیت وخیم را تغییر داد به نحوی که هم اکنون به قول ماموستا کریکار فک الله اسره «بهترین کشور در تمام سرزمنیهای اسلامی از مراکش بگیر تا اندونزی است»؛ و می بینیم که در بسیاری از امور نظامی و علمی و تکنولوژی نیز به خودکفائی رسیده است.

علاوه بر آن محاصره ی اقتصادی و نظامی که دارالاسلام ایران و افغانستان به آن گرفتار هستند و دزدی هائی که آمریکا از اموال مسدود شده ی آنها می کند شبیه به همان دزدی های سکولاریستهای مکه در تاراج اموال مهاجرین، و شبیه به محاصره ای است که احزاب سکولار دارالاسلام مدینه را محاصره کرده بودند؛ در برابر این مشکلات اقتصادی و محاصره، از سوی ساکنین دارالاسلام مدینه دو واکنش نشان داده شد که همین الان نیز همین دو گروه چنین واکنشهای مشابهی در دارالاسلام ایران و افغانستان و مالی و سومالی و غیره دارند:

  1. وَإِذْ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ مَّا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُوراً ‏(احزاب/12)

‏و (به یاد آورید) زمانی را که منافقان و آنان که در دلهایشان بیماری بود می‌گفتند: الله و پیغمبرش جز وعده‌های دروغین به ما نداده‌اند.‏

  • وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِیمَاناً وَتَسْلِیماً ‏(احزاب/22)

هنگامی که مؤمنان احزاب (= مشرکین= سکولاریستها) را دیدند، گفتند: این همان چیزی است که الله و پیغمبرش به ما وعده داده بودند؛ و الله و پیغمبرش راست گفته اند. این سختیها جز بر ایمان و تسلیم ایشان (به قضا و قدر الله) نمی‌افزاید.‏

اگر دارالاسلام در مسیر صحیح آن در حرکت باشد و حتی اگر این دارالاسلام توسط خود رسول الله صلی الله علیه وسلم نیز اداره شود باز از جانب کفار آشکار«الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ» برایش دشمن تراشیده خواهد شد و باز از سوی این دشمنان آشکار و بخصوص احزاب سکولار با مشکلاتی حتمی مواجه خواهد شد و باز باید در دارالاسلام شاهد واکنش دوگروه: 1- دارودسته ی منافقین یا سکولار زده ها «الضَّالِّينَ» 2- مومنین «أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ» باشیم.

در کنار این حقایق باید بگوئیم که سیستم حکومت داری اسلامی که بر اساس اصل شورا و اصل نظارت همگانی استوار است دارای قواعد و اصول و قوانین اجرائی ثابتی است که با همین اصول می توان مسئولین حکومتی را سنجید و نهایتش این است که می گوئیم این مسئول حکومتی در اجرای این اصل و قانون ثابت شرعی، خوب عمل کرده است یا خلاف کرده و دچار جرم شده است.

در اینجا نیز باز فلان مسئول مجرم با آنکه می تواند با اعمال و گفتارش موجی از جنگ روانی را بر علیه دارالاسلام راه بیندازد و حتی مشوق تندروها و دارودسته ی منافقین جهت ایجاد تخریبات و حتی تولید بغی از کانال همین تندروها و اهل تاویل شود، اما باعث زیر سوال بردن کل نظام اسلامی از سوی مومنین نمی شود؛ نهایتش این است که مومنین، خواستار تحکیم بهتر شریعت الله خواهند شد و دنبال گزینه ای دیگر غیر از قانون شریعت الله نمی گردند، حالا این اجرای صحیح شریعت الله توسط این شخص و دولت اسلامی انجام می شود یا توسط اشخاص و دولت اسلامی دیگری؛ برخلاف دارودسته ی منافقین که در اساس با تحکیم شریعت الله مخالف هستند و دنبال کوچکترین بهانه ای می گردند، به همین دلیل در کنار سایر کفار آشکار وجود مشکلات قهری اقتصادی و وجود همین چند مسئول فاسد را بهانه ای جهت کنار زدن قوانین شریعت الله و تشکیل دارالکفری که مجری قوانین سکولاریستی باشد می دانند در حالی که وجود مفسدین در تمام نظامهای سکولار و غیر سکولار دنیا وجود دارند و کسی به خاطر این چند مفسد اقتصادی و امنیتی و غیره نمی گوید نظام سکولاریستی مثلا آمریکا یا انگلیس یا روسیه یا چین و آلمان و فرانسه و استرالیا و رژیم صهیونیستی و غیره را از اساس کنار بزنیم و مثلا نظامی بر اساس یهودیت یا اسلام یا نصرانیت سرکار بیاوریم .

امروزه مزدوران آمریکا و ناتو با دامن زدن به فقر فرهنگی و وجود مشکلات اقتصادی قصد دارند به امارت اسلامی حمله کنند و قصد دارند مردم را نسبت به امارت اسلامی بدبین کنند که بانی این فقر فرهنگی و اقتصادی در این چند دهه ی گذشته نیز خود اینها و اربابان اینها و سایر کفار سکولار جهانی و مزدوران محلی آنها بوده اند.

نکته ی اساسی دیگری که باید گفت اینکه ما امروزه شاهد شورای اولی الامر تمام مذاهب اسلامی و اجماع واحد آن نیستیم که نمایندگی اسلام را بکند، بلکه شاهد تجربه ی مذاهب و تفاسیر مختلف اسلامی در سرزمینهای مختلف اسلامی هستیم و این مذاهب و تفاسیر مختلف اسلامی هستند که دارند آزمایش پس می دهند و موفقیت یا عدم موفقیت هر یک از آنها به خود آنها ربط دارد نه به سایر تفاسیر و مذاهب اسلامی.

مثلاً ما بیشتر از 4 دهه است که شاهد تجربه ی حکومت داری شیعه جعفری در ایران هستیم یا شاهد حکومت داری نجدیت توسط دوله بودیم یا شاهد حکوت داری شافعی ها و زیدی ها در یمن هستیم یا شاهد حکومت داری شافعی ها در سومالی و مالکی ها در بخشهائی از لیبی و مالی بودیم یا شاهد حکومت داری حنفی ها در افغانستان هستیم؛ در اینجا این مذاهب و تفاسیر اسلامی هستند که دارند آزمایش پس می دهند نه اجماع واحد شورای اولی الامر تمام مسلمین و نمی توان مثلاً اشتباه فقهی و اجرائی دوله ی نجدی یا امارت اسلامی حنفی یا شافعی های سومالی و یمن را به پای شیعیان ایران گذاشت یا بالعکس.

البته با آنکه خمرهای سرخ سکولار بودند و با آنکه هیتلر و استالین و مائو و صدام حسین و اتاتورک و قذافی و انگلیس و آمریکا و فرانسه و ایتالیا و غیره همگی سکولار بودند اما تمام اینها بر اساس حزب و افکار سکولاری که به آن تعلق دارند مورد بررسی قرار گرفته و می گیرند و تنها سکولاریستهای جاهل بومی ما هستند که با اشتباهات یک حاکمیت حنفی یا شافعی یا نجدی یا جعفری و غیره به کل حکومت داری اسلامی حمله می کنند و همه را زیر سوال می برند که اینهم غیر از تهیه خوراک برای میدان مجازی و جنگ روانی ارزش علمی ندارد؛ البته فراموش نکنیم که سکولاریستهای محلی سرزمینهای اسلامی تا این اندازه جاهل و عقب مانده هستند که با اشتباهات حکومتی نصرانی ها و یهودی ها و مجوس هم به حکومت اسلامی مسلمین حمله می کنند و با تقلید کوکورانه و تقلید و کپی برداری ناشیانه از آثار شرق شناسان دغل باز و سکولاریستهای غربی هنوز به این درجه از درک و فهم و بلوغ فکری نرسیده اند که قوانین و سبک حکومتی نصرانیت و مجوسیت و یهودیت با شریعت پیامبر خاتم صلی الله علیه وسلم فرق دارد. 

در این صورت زمانی که مومنین و مسئولین دارالاسلام به اندازه ی توانائی خود در مسیر صحیح اسلامی در حرکت باشند جنگ روانی «مثلث دروغساز» تنها باعث بدبین تر شدن دارودسته ی منافقین «الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ» نسبت به حکومت اسلامی می شود و نسبت به حرکت رو به جلو دارالاسلام تا زمانی که به حکومت اسلامی بر منهاج نبوت ختم می شود تنها به ایمان و تسلیم مومنین اضافه می کند: وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِیمَاناً وَتَسْلِیماً.

سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ


[1] بخاری2409-893/ مسلم 1829

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *