به بهانه ی تکرار تجربیات بوگیرها در نظام دموکراسی احزاب سکولار یا مشرکین: اینبار در تونس
(5-قسمت)
الله تعالی می فرماید: قُلْ یَا أَهْلَ الْکِتَابِ لَسْتُمْ عَلَى شَیْءٍ حَتَّىَ تُقِیمُواْ التَّوْرَاةَ وَالإِنجِیلَ وَمَا أُنزِلَ إِلَیْکُم مِّن رَّبِّکُمْ (مائده/68) بگو : ای اهل کتاب! شما بر هیچ نخواهید بود (و ارزشی ندارید)، مگر آن که تورات و انجیل و آنچه از سوی پروردگارتان (به نام قرآن) برایتان نازل شده است برپا دارید.
پس یهودی که بر اساس تورات یا قانون شریعت خاتم حکم نمی دهد هیچی نیست. بلکه سکولاریستی است بی ارزش مثل رژیم صهیونیستی. یا نصرانی که بر اساس منابع مورد پذیرش نصرانیت یا شریعت پیامبر خاتم صلی الله علیه وسلم حکم نمی دهد بی ارزشی است که در جایگاه سکولاریستها قرار می گیرد. این برای کسانی که امروزه یهودی زاده و نصرانی زاده و مسلمان زاده های سکولار را جزو یهودی ها یا نصرانی ها یا مسلمین می دانند و حکم یهودی یا نصرانی یا مسلمین را بر این سکولاریستها تطبیق می دهند خیلی مهم و پایان دهنده ی این اشتباه فاحش آنهاست.
امام قرطبی به نقل از زُهری و سمرقندی سنت را بر این می داند که اهل کتاب در حقوق و مواریث به اهل دینشان ارجاع داده شوند، مگر اینکه خود آنان مایل به حکم خداوند باشند که در این صورت با حکم قرآن بین آنان قضاوت می شود.[1]
به این شکل در دارالاسلام در کنار دادگاه های اسلامی به کفار اهل ذمه و پیمان حق داشتن دادگاه های ویژه رسیدگی به دعاوی آنان داده می شود و در دعاوی خود و قضاوت، براساسِ موازین مورد قبول خود، از استقلالِ قضایی و از قدرت اجرای احکام نیز برخوردارند، یعنی هم استقلالِ در قوانین مختص به مذهب خود دارند و استقلالِ محاکم و ساختار قضایی، همچنانکه در سیستم آموزشی و عبادی و فرهنگی و … به آنها خودمختاری درونگروهی بر اساس مختصات مذهبی آنها به آنها داده شده است.
مسلمین در این زمینه ذخایر مهمی در فقه خود دارند چه در جاهائی که این کفار در روستاها یا شهرهای دور از مکان زندگی مسلمین به سر برده اند و چه در شهرها یا روستاهای مسلمان نشین که این کفار در محله ها و یا مکانهای مختص به خودشان زندگی کرده اند. حتی در مناطقی که یک مذهب از مسلمین هم حاکم بوده باز به مذاهب دیگر اسلامی در مختصات مذهبی آنها آزادی های خاص داده شده است. امروزه ما می توانیم چیزی شبیه به این ساختار را در قانون اساسی و دادگاههای متعلق به مذاهب مختلف اسلامی در دارالاسلام ایران را به عنوان یک الگوی مقدماتی مشاهده کنیم.
علاوه بر این و در دارالکفرهای متعلق به اهل کتاب و بخصوص در هنگام ضرورت، و بر خلاف نظام سکولاریستی، یک مسلمان می تواند در خارج از دارالاسلام نیز جهت خدمت به اهداف مومنین بر کفار اهل کتاب حاکمیت داشته باشد، و طبعاً در این دارالکفر احکام بر اساس شریعت همین کفار اهل کتاب خواهد بود. مثل حاکمیت نجاشی رضی الله عنه در عصر رسول الله صلی الله علیه وسلم که بر دارالکفر نصرانی حبشه که ایمان خودش را هم کتمان کرد.[2]
(ادامه دارد…..)
[1] قرطبی، پیشین، ج6، صص186-185
[2] اسدالغابه، ج 1، ص 99 – الاصابه، ج 1، ص 109.