Хадислардаги ва сахобаларни сўзларидаги дорул ислом ва дорул куфр.
(2-қисм)
Бунга қўшимча равишда ” Мадина исломий хукуматини ташкил бўлишидан сўнг” келтирилган хадисларда хам хижратни вожиб бўлиши келтирилган, уларда ерни икки хил диёрга тақсим қилинган. Ибни Хайдатал Қушайрий розиаллоху анху айтадики: айтдимки: эй росулуллох худованд сизни нима учун бизларга жўнатган? Мархамат қилдиларки: “бил ислам” ислом учун. Ибни Хайдата айтадики: исломни ва ( мусулмонларни) аломатлари нима? Мархамат қиладиларки:
«أَنْ تَقُولَ: أَسْلَمْتُ وَجْهِي إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ، وَتَخَلَّيْتُ، وَتُقِيمَ الصَّلَاةَ، وَتُؤْتِيَ الزَّكَاةَ، كُلُّ مُسْلِمٍ عَلَى مُسْلِمٍ مُحَرَّمٌ،أَخَوَانِ نَصِيرَانِ، لَا يَقْبَلُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ مِنْ مُشْرِكٍ بَعْدَمَا أَسْلَمَ عَمَلًا، أَوْ يُفَارِقَ الْمُشْرِكِينَ إِلَى الْمُسْلِمِينَ»[1]
“шуни айтишлигинг керакки: ўзимни бутунлай парвардигор азза ва жаллага таслим қилдим, ва ўзимни аллохни дастуридан бошқа хар қандай нарсалардан ва тоғутларга сиғинишдан холи қилдим, ва намозни барпо қиласан ва закотни берасан; бир мусулмонни (қони,моли ва номуси) бошқа мусулмонларга харомдир, бир-бирингизга биродар, ёрдамчи, химоячи бўлинглар, азиз ва бузургвор худованд мусулмон бўлган секулярлардан (мушриклардан),тоинки улар бирга хамрох бўлиб юрган секуляристлардан жудо бўлмагунларича ва мусулмонларни сафларига қўшилмагунларича хеч қандай амални қабул қилмайди.”
Ёки бошқа бир ривоятда келишича:
لاَ يَقْبَلُ اللَّهُ مِنْ مُشْرِكٍ أَشْرَكَ بَعْدَ مَا أَسْلَمَ عَمَلاً حَتَّى يُفَارِقَ الْمُشْرِكِينَ إِلَى الْمُسْلِمِينَ.[2]
Демак оддий холатда, хар қандай шароитда дорул ислом ташкил бўлгандан сўнг, секуляристларни хокимияти остидаги диёрларда секуляристларни орасида сокин бўлиб яшашлик шаръий эмас.
Чунки секуляристларни хокимиятини остида яшаётган инсонлар секуляризм динига мухолиф бўлган ижтимоъий хаётни идора қилишга тегишли бўлган аллохни шариатидаги қонунларни барчасини бир четга суриб қўйишга ва секуляризм динини қонунларига тобеъ бўлишга мажбур, оқибати мана бундай мусибатлар,ботлоқлар билан тугайдиган кимсалар хақида аллох таоло мархамат қиладики:
إنَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلآئِكَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ قَالُواْ فِيمَ كُنتُمْ قَالُواْ كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الأَرْضِ قَالْوَاْ أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُواْ فِيهَا فَأُوْلَئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَسَاءتْ مَصِيرًا(نساء/97)
Албатта мусулмонлар билан бирга хижрат қилмасдан кофирлар қўл остида яшашга рози бўлиш билан ўз жонларига жабр қилган кимсаларнинг жонларини олиш чоғида фаришталар уларга: “қандай холда яшадингиз?”-деганларида: “биз бу ерда чорасиз бечоралар эдик”, дедилар. ( Шунда фаришталар): “хижрат қилсанглар аллохнинг ери кенг эди-ку?! (нега дину иймонларингиз йўлида бу юртдан хижрат қилмадинглар?) – дейишди. Бундайларнинг жойлари жаханнамдир. Қандай ёмон жой-у!
Мана бу ривоятда очиқ-ойдин кўриниб турганидек, биринчи дар дорул мушрикин ё дорул куффор ё дорул куфр деб ва иккинчиси эса дорул муслимин ё дорул мухажирин ё дорул ислом деб номланган.
(давоми бор….)
[1]أخرجه النسائي (2568) واللفظ له، وأحمد (20043)
[2]سنن ابن ماجه 2633