Нафийи сабилни асли ва исломий иззат.(1) ( 16 бўлим)
(матлабни комил матни)
Шубхасиз аллохга иймон келтиришни ва аллохга нисбатан иймонни муқаддимаси учун лозим бўлган нарса, тоғутга куфр келтиришдир; яъни “иллаллох”дан олдин “ла илаха” га иқрор бўлиш керак, инсонларни ўртасидаги тоғутлар ошкор “олтиталик кофирлардир ( 1- аллазина хаду 2- собеин 3- насоро 4- мажус 5- валлазина ашроку 6- ман яртадда минкум ан динихи) яъни аввало инсонларни ўртасида ошкор “олтиталик кофирлар” инкор ва нафий қилиниши керак,бундан сўнг аллохни тасдиқлаб аллохга нисбатан иймонга иқрор бўлиши лозим, чунки мана бу тоғутларни нафий қилмаслик аллох таолони ўрнига уларга эргашиш маъносида бўлиб қолади, шу билан бирга аллох таолога ширк келтириш ва аллох таолога иймон келтиришни нафий қилиш,охирги шариатни нафий қилиш бўлиб қолади.
Аллох таолонинг оятлари,қонунлари билан бахс қилган ва пайғамбарни дастурларидан бўйин товлаган ва аллохни шариатидаги қонунлардан бош тортган кишиларнинг қонунларига,амрларига эргашиб кетган ,хамда аллохни шариатидаги қонунларни ижро қилувчилар,рохибларни баробарида қайсарлик,ўжарлик қилган од қавми хақида мархамат қиладики:
«وَ تِلْكَ عَادٌ جَحَدُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ وَعَصَوْا رُسُلَهُ وَاتَّبَعُوا أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ»( هود/ 59)
Парвардигорларининг оятларини инкор қилган, унинг пайғамбарларига исён қилган ва барча қайсар,золимлар амру фармонига бўйинсунган од қабиласи – ана ўшалардир.
Ёки бошқа бир жойда мархамат қиладики:
«أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِمَا أُنْزِلَ إِلَيكَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ يرِيدُونَ أَنْ يتَحَاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوا أَنْ يكْفُرُوا بِهِ وَ يُرِيدُ الشَّيْطانُ أَنْ يُضِلَّهُمْ ضَلالًا بَعِيداً »( نساء/ 60)
(Эй Мухаммад), ўзларини сизга нозил қилинган нарсага (қуръонга) ва сиздан илгари нозил қилинган нарсаларга иймон келтирган деб хисоблайдиган (айрим) кимсаларнинг шайтонга хукм сўраб боришни истаётганларини кўрмадингизми? Холбуки,уларга унга ишонмаслик буюрилган эди. (Чунки) шайтон уларни бутунлай йўлдан оздиришни истайди.
Мана бу ва бунга ўхшаш ўнлаб оятларни бизга айтишича, аллохни шариатидаги қонунларга иймон келтирган кишини хар бири аввал тоғутларни ва ундан сўнг уларни қонунларини нафий қилиши, ошкор “олтиталик кофирларни” қонунларига,судларига мурожаъат қилмасликлари лозим; яъни ошкор “олтиталик кофирларни” хокимияти ғайри исломийдир, мўъминлар ғайри исломийларни хокимиятини қўл остига ўтмасликлари керак, ғайри исломий хокимият мўъминларга жоиз эмас.
Тоғутларга куфр келтиришлик ва инсонларни орасидаги олтиталик тоғутларни нафий қилиш ва шаходатайнга иқрор бўлиш билан тоғутларни хокимияти ва уларни қонунлари оёқ-ости қилинади ва қалб мана бу кофирларни дўстлигидан,уларни ақидаларидан бўшайди, “ва тахоллайту” яъни ботинимни шайтонни ва барча ошкор-пинхон кофирларни ақидасидан,дўстлигидан,қонунларидан бўшатдим ва фақат аллохни, аллохни шариатидаги қонунларни, аллохни авлиёларини унга жойладим; демак қалбига хам шайтонни ва хам аллохни жойлаган ёки хам аллохни шариатидаги қонунларга иймон келтирган ва хам огох холида,қасддан,ўзини ихтиёри билан тоғутларга итоат қиладиган ва уларни қонунларини қабул қиладиган киши топилмайди. Мана бу икки ишни жамлаш бир-бирига зид,махолдир.
مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ ۚ (احزاب/4)
Аллох бир кишини ичига икки қалбни жойлаб қўймаганки, уларни бирини аллохга ва уни қонунларига берса ,иккинчисини эса шайтонга ва ер юзидаги уни муридларига берса. Итоат қилиш барча хукуматларни мохияти ва динни иккинчи маъносини билдиради, ёки уни аллохга берилиши керак ёки кофирларга.
Аллох таоло росулуллох саллаллоху алайхи васалламга мўъминларни намунаси ва дорул исломни рахбари сифатида мархамат қиладики:
«يا أَيهَا النَّبِي اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا»(احزاب/1)
Эй пайғамбар, аллохдан қўрқинг ва кофир,мунофиқ кимсаларга бўйинсунманг! Албатта аллох билгувчи ва хикмат эгаси бўлган зотдир.
Ошкор “олтиталик кофирларнинг бирини хокимияти,хукумати ёки ички пинхон кофирларни ва мунофиқлар тўдасини хокимияти қабул қилинган пайтда, ана ўшаларни хокимиятига ва уларни қонунларига итоат қилиш лозим бўлган нарса хисобланади; энди аллох таоло ошкор ва пинхон кофирларга итоат қилишни манъ ва харом қилган пайтида, буни маъноси уларни қонунлари,хукумати мўъминларга харом дегани бўлади. Шу сабабли хам аллох таоло мўъминларга хитоб қилиб мархамат қиладики:
«يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تُطِيعُوا الَّذِينَ كَفَرُوا يرُدُّوكُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خَاسِرِينَ»( آل عمران/ 149)
Эй мўъминлар, агар кофирларга итоат қилсангиз, сизларни кетингизга (куфрга) қайтарадилар. Бас,зиён кўргувчиларга айланиб қоласизлар.
Шу нарса бизларга тушунарли бўлдики, хокимга “итоат” қилишлик фақат исломий тузумга тегишли эмас, балки исломийми ё ғайри исломий бўладими хар қандай хукуматни туриб бериши,уни давомийлиги одамларнинг хокимга итоатларисиз имкони йўқ ишдир, аллох таоло кофирларни хокимиятига болта уриб амр қиладики, кофирларга “итоат” қилинмаслиги керак; яъни хақиқатда мисол тариқасида келтирилса, “Аллох эса энг юксак хислатлар сохибидир” бўлган зот фалончини ўлдиринглар демади,балки уни бўйнига уринглар деди,бу уни ўлдирилишига далолат қилади, раисга ёки амирга,мудирга,рахбарга итоат қилмаслик , уни раислигини,амирлигини,мудириятини,хокимиятини қабул қилмасликдир. Шубхасиз мажбурлик юзасидан мана бу кофирларга итоат қилаётган кишилар,аллохни шариатидаги қонунларга итоат қилмасликлари керак. Чунки мана бу итоат ё исломий хукумат учун бўлиши керак ёки кофирларни хукумати учун бўлиши лозим.
Барча шаръий манбаъларга истинод қилган холда шуни тушуниб етамизки, инсонлар ўша аввалги даврдан бошлаб тоғутларга куфр келтириш ва аллохга иймон келтириш билан ислом доирасига киришган, мана бу “итоат” хам аллох таолога ва уни хукмларига,қонунларига чегараланган, мана бу итоат аллох таолони хукмларига,қонунларига хосланган:
«إِنَّمَا كَانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِينَ إِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ أَن يَقُولُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»(نور/51)
Аллох ва унинг пайғамбарига ўрталарида хукм чиқариш учун чорланган вақтларида, мўъминларнинг сўзи “эшитдик ва бўйинсундик”, (демоқдир). Ана ўшалар нажот топгувчилардир.
Мана бу холатда мўъминлар ўзларини “итоат”ларини аллох таолога (қуръонга) ва пайғамбарига (сахих суннатга,ўзларидан бўлган улил амрга) беришади, улар кофирларни хокимиятини хукмронлигини қабул қилмасликка даъват қилинишган, мана шулардан шуни тушуниб етамизки, кофирлар мўъминларни устида хукмронлик қилишлари учун хеч қандай йўл қолдирилмаган, модомики мўъминлар хақиқий иймонга,шойиста амалга эга бўлишар экан аллох таоло харгиз мўъминларни устига кофирларни хукмрон қилиб қўймайди ва аллох таоло кофирлар учун ахли иймонни устида хукмронлик қилишига йўлни очиб бермайди, шунингдек аллох таоло мархамат қиладики:
«وَ لَنْ يجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا» (نساء / 141)
Ва аллох харгиз кофирлар учун мўъминлар устига йўл бермагай.
Мана бу лойиха ва аллох ва росулини қабул қилувчи “итоат” системаси,хамда кофирларга “итоат” қилишни нафий қилишлик, мўъминларга шу хабарни етказадики, асосий усуллардан ва дипломатияни асосларидан бўлган асосий усуллардан бирини ва дорул исломнинг ташқи алоқаларини,хамда исломий хукуматни дорул куфрлар билан алоқаларини кўрсатиб беради,уни қуйидагича номланган: нафийи сабилни асли ва дорул исломни иззати бўлади, у дорул исломни ташқи сиёсатидаги масъулларни,мўъминларни истиқлол амали бўйича қизил чегарани таъйин қилади.
Сабил яъни: йўл, нафий эса: рад қилиш,манъ қилиш,ёпиб қўйиш; умуман қилиб айтганда нафийи сабил қоидасини маъноси: аллох таоло кофирларнинг дорул исломни устидан хукмронлик қилиш йўлларини манъ қилган,рад қилган ва кофирлар дорул исломни,исломий давлатни устида хукмронлик қилишлари учун хеч қандай йўлни қўймаган,балки барча йўллар ёпилган.
Аллох таоло мархамат қиладики:
«وَلَن یَجْعَلَ اللّهُ لِلْکَافِرِینَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلاً» (نساء / 141)
Ва аллох харгиз кофирлар учун мўъминлар устига йўл бермагай. (аллох таоло хеч қачон кофирлар мўъминларни устида хукмронлик қилишларига йўл қўймайди.)
Бу ерда лан инкор қилиш одатларидан хисобланади ва музориъ феълини устига келади ва уни маъносини келажакдаги манфийга айлантиради, яъни келажакда мана бу иш харгиз бажарилмайди. Мисол тариқасида айтиладиган бўлса, аллох таоло мархамат қиладики:
وَلَمَّا جَاءَ مُوسَى لِمِيقَاتِنَا وَكَلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ رَبِّ أَرِنِي أَنْظُرْ إِلَيْكَ قَالَ لَنْ تَرَانِي (اعراف/143)
Қачонки, Мусо (ваъдалашган) вақтимизда (Тур тоғига) келиб, парвардигори унга (бевосита) сўзлагач, у: парвардигорим, менга (жамолингни) кўрсатгин. Сенга бир қарай”, деди. (Аллох) айтди: “сен мени (бу дунёда) харгиз кўролмайсан.
وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا ۖ إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَنْ تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا(اسراء/37)
Ер юзида кибр- хаво билан юрмагин! Чунки сен (оёқларинг билан) харгиз ерни тешиб (унинг тубига) кетолмайсан ва бўйи- бастда тоғларга етолмайсан.
قُلْ لَنْ يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (توبه/51)
Айтинг:”бизга фақат аллох биз учун ёзиб қўйган нарсагина етур. У бизнинг хожамиздир. Бас, иймонли кишилар фақат аллохгагина суянсинлар!”
Мана бу холатда бу дунёда харгиз аллохни кўролмаганимиздек ва шунингдек қадамларимиз харгиз ерни ёриб киролмаганидек, харгиз қаддимиз хам тоғларни бастига ета олмаганидек, аллох таоло харгиз кофирларнинг мўъминларни устида хукмронлик қилишларига йўл бермайди,
«وَلَن یَجْعَلَ اللّهُ لِلْکَافِرِینَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلاً» (نساء / 141)
Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам мархамат қиладиларки:
«الإسلامُ يَعْلُو ولا يُعْلَى»[1]
“Ислом забт этади ва хукмронликни қўлга киритади,аммо уни устида хукмронлик қилинмайди.”
Жаъфарий шиъалари эътило хадиси сифатида ривоят қилишадики:
«الاسلامُ یعلو ولا یعلی عَلَیهِ والکفّارُ بِمَنزِلَةِ المُوتی ». [2]
Ислом хамиша бошқа миллатлар,мактаблар устидан афзалликка,устунликка эга ва хеч нарса уни устидан устун бўла олмайди ва кофирлар ўликларни ўрнидаги нарсалардир.
Бунга қўшимча фуқахолар ва мусулмонлар шунга ижмоъ қилишганки, исломда кофирларнинг мусулмонларни устида хукмронлик қилиши жоиз бўлиши борасида хеч қандай қоида мавжуд эмас. Шунга ўхшаш гунохсиз мўъминни ўлдириш учун хам хеч қандай йўл йўқ, ёки зино қилиш учун хам йўл берилмаган, ёки мўъминларга қарши жосуслик қилишга хам йўл берилган эмас ва ихтиёрий равишда секуляристларни ( ё араб тили билан айтганда мушрикларни) орасида яшашга хам хеч қандай йўл йўқ, ёки аллохга ширк келтиришга хам хам йўл берилмаган. [3]
Демак аллох таоло кофирларнинг мўъминларни устида хукмронлик қилишлари учун бирон йўлни қолдирган деб тасаввур қилиб бўлмайди, балки кофирлар мўъминларни устидан хукмронлик қилишлари учун мавжуд йўлларни барчасини ёпиб ташлаган; аллох таолони шариатида кофирларнинг мусулмонларни устида хукмрон бўлишларига рухсат берилган қонунни топиб бўлмайди, балки барча оятлар ва росулуллох саллалоху алайхи васалламни хадислари кофирларнинг мўъминларни устидаги хукмронлигини нафий қилади ва кофирларга,уларнинг қонунларига,ахкомларига итоат қилишликни нафий қилиш билан бирга мусулмонларнинг кофирларни устидан хукмронлик қилишлари,озодликлари,олий бўлишларига ишора қилинган.
Аллох таоло мархамат қиладики:
وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ (توبه/71)
Мўъмин ва мўъминалар бир-бирларига дўстдирлар. Кофирлар мўъминларни устида хеч қандай вилоятга,бошчиликка эга эмаслар. Кофирлар фақат кофирларни устидагина вилоят,бошчилик қилиша олади; [4]
وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْضٍ إِلَّا تَفْعَلُوهُ تَكُنْ فِتْنَةٌ فِي الْأَرْضِ وَ فَسادٌ كَبِيرٌ (انفال/73)
Кофир бўлган кимсалар бир-бирларига дўст-хамкордирлар. (бас эй мўъминлар, сизлар уларни ўзларингизга душман тутингиз). Агар шундай қилмасанглар (яъни мўъминга дўст ва кофирга душман бўлмасанглар), ерда фитна ва катта фасод бўлур.
Мана бу борада шаръий манбаълардан келтирилган мисолларни ўзи билан бахсимизни давом эттиришни лозим топдик:
-Кофир ўзини мусулмон опа-синглисини устида хам валий, бошчилик қила олмайди, никох ишлари бўйича валийлик жойгохи ундан тортиб олинади. Хатто ибни Қуддома рохимахуллох ва ибни Мунзир [5][6]
рохимахуллох ва исломий мазхабларни етакчиларини орасидаги ахли илмни барчасини ижмоъсини, Молик,Шофеъий,ахли раъйларни ижмоъсини баён қиладики, кофир киши мусулмон аёлларга,қизларга валийлик,бошчилик қила олмайди. Хатто кофир киши мусулмон эркак ва аёлни никохи пайтида гувох сифатида хам қабул қилинмайди, мана бу ахли суннат деб маъруф бўлган тўрт мазхабни Ханафий,Моликий, Шофеъий, Ханбалийни раъйи бўлади, чунки аллох таоло амр қиладики, ўзингиздан бўлган икки одил кишини гувохликка олинглар, : [7][8][9][10][11][12]
وَأَشْهِدُوا ذَوَيْ عَدْلٍ مِنْكُمْ (طلاق/2)
Ва (ярашиб олиб қолаётган ёки ажрашиб кетаётган чоғларингда) ўзларингиздан (яъни мусулмонлардан) бўлган икки адолат сохибини гувох қилинглар.
Кофирлар бизлардан эмас. Агар аёл киши ахли китобни кофирларидан бўлиб эркак мусулмон бўлган тақдирда хам имоми Шофеъий, Ханбалий, Мухаммад Шайбоний ва бошқаларни назари бўйича никохдаги гувохлар мусулмонлардан бўлиши лозим. [13][14][15]
-Мусулмон аёл ва қизларга кофир шахсни вилояти бекор бўлганлиги сабабли, мана бу аёл ва қизлар оталарини,акаларини, атрофидагиларни рухсатисиз ўзлари дорул исломга хижрат қила олишади. Аллох таоло мухожир аёл ва қизлар хақида мархамат қиладики:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا جَاءَكُمُ الْمُؤْمِنَاتُ مُهَاجِرَاتٍ فَامْتَحِنُوهُنَّ ۖ اللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمَانِهِنَّ ۖ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِنَاتٍ فَلَا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَى الْكُفَّارِ ۖ لَا هُنَّ حِلٌّ لَّهُمْ وَلَا هُمْ يَحِلُّونَ لَهُنَّ ۖ …..ذَٰلِكُمْ حُكْمُ اللَّهِ ۖ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ(ممتحنه/10)
Эй мўъминлар, қачон сизларга (макка кофирларининг қўл остида қолган) мўъминалар хижрат қилиб келсалар,сизлар улар (нинг иймонлари)ни имтихон қилиб кўринглар ( яъни улар ўз эрларини ёмон кўриб ёки сизлардан бирортангизга ишқи тушиб қолгани учун эмас, балки фақат дини ислом учун хижрат қилганлари хақида сизларга қасам ичсинлар). – Аллох уларнинг (дилларидаги) иймонларини (хам) жуда яхши билгувчидир. – Бас, агар сизлар уларнинг (хақиқий) мўъмина эканликларини билсангизлар, у холда уларни кофирларга қайтарманглар! – у мўъминалар (кофирлар)учун халол эмас ва у (кофир)лар (мўъмина)лар учун халол эмасдир…………..Бу аллохнинг хукмидир. У сизларнинг ўртангизда хукм қилур. Аллох билгувчи ва хикмат сохибидир.
-Мусулмон аёл кофирга никохланмайди.
لَا هُنَّ حِلٌّ لَّهُمْ وَلَا هُمْ يَحِلُّونَ لَهُنَّ (ممتحنه/10)
У мўъминлар (кофирлар) учун халол эмас ва у (кофир)лар (мўъмина) лар учун халол эмасдир. Чунки оилада хўжайин бўлиш хам вилоятни,рахбариятни бир тури хисобланади. Кофирнинг мусулмонни устида вилояти, бошчилик қилиши харомдир. [16]
-Агар бир аёлни эри муртад бўлса,мана бу эркаклар хам аёлларга харом бўлади, никохи ботил бўлади, улар кофир бўлганликлари сабабли ошкор “олтиталик кофирлардаги мўъминларни устида қилинадиган барча вилоят,бошчилик қилиш хақлари соқит бўлади.
Шуниси қизиқки, муртад шахсда нафақат мусулмон аёлни устидаги вилоят,бошчилик қилиш хаққи соқит бўлиб қолмасдан, балки аслида кофир бўлган ўзига ўхшаган муртад аёлларни устида вилоят,бошчилик қилиш хаққи хам қолмайди. Мана бу тўрт мазхаб ханафий, ханбалий,шофеъий, моликийларни сўзидир. [17][18][19][20][21]
Мана булар билан бирга секуляр аёллар (ёки араб тили билан айтганда мушрик) билан никохланиб хам бўлмайди ва манзилдаги болаларни тарбиясини хам уларга топшириб бўлмайди, шунингдек мусулмон аёлни хам секуляристларга никохлаб бўлмайди. Аллох таоло мархамат қиладики:
وَلَا تَنكِحُوا الْمُشْرِكَاتِ حَتَّىٰ يُؤْمِنَّ ۚ وَلَأَمَةٌ مُّؤْمِنَةٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكَةٍ وَلَوْ أَعْجَبَتْكُمْ ۗ وَلَا تُنكِحُوا الْمُشْرِكِينَ حَتَّىٰ يُؤْمِنُوا ۚ وَلَعَبْدٌ مُّؤْمِنٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكٍ وَلَوْ أَعْجَبَكُمْ ۗ أُولَٰئِكَ يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ ۖ وَاللَّهُ يَدْعُو إِلَى الْجَنَّةِ وَالْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ ۖ وَيُبَيِّنُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (بقره/221).
То иймонга келмагунларича мушрика аёлларга уйланмангиз! Шубхасиз ,озод мушрика аёлдан – гарчи у сизга ёқсада, – иймонли чўри яхшироқдир. То иймонга келмагунларича мушрик эрларни (қизларингизга) уйламангиз! Шубхасиз, озод мушрикдан – гарчи у сизга ёқсада, – иймонли қул яхшироқдир. Улар ( мушриклар) дўзахга чақирадилар. Аллох ўз изни- иродаси билан жаннатга даъват қилади. Ва одамлар эслатма олишлари учун ўз оятларини баён қилади.
Шофеъий, ибни Мунзир, Бағавий, ибни Қуддома, Қуртубий, ибни Таймия мана бу борада барча исломий мазхабларни уламоларини ижмоъсини келтиришган. [22][23][24][25][26][27]
Мусулмон фарзанд кофир шахсларни қарамоғига берилмайди, кофирлар мусулмонларнинг қаровсиз қолган фарзандларини фарзанд қилиб олишга хақлари йўқ, чунки оталик қилиш хам вилоятни,рахбарликни бир тури хисобланади. Мана бу борада шофеъийларни, ханбалийларни, моликийларни, зохирийларни назарлари бир хилдир. Баъзиларни айтишича, исломий мазхабларни жумхури иттифоқ қилишган. Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мархамат қиладиларки: [28][29][30][31][32]
- كُلُّ مَولودٍ يُولَدُ على الفِطرةِ، فَأَبَوَاهُ یُهَوِّدَانِهِ، أَوْ یُنَصِّرَانِهِ، أَوْ یُمَجِّسَانِهِ[33]
Хар бир туғулган инсон фитрат асосида дунёга келади, уни ота-онаси уни яхудий ё насроний ё мажусий қилади. Демак мусулмон фарзандларни мана бу мусибатлардан эхтиёт қилишимиз керак.[34]
-Мусулмон шахснинг кофир кишини қули бўла олмаслигига барча уламолар иттифоқ қилишган, агар шундай нарса содир бўладиган бўлса,албатта уни ботил қилиш лозим. Чунки бу кофирнинг мусулмонни устидаги вилоятини бир тури хисобланади.
-Кофирнинг намозларга имом бўлишлиги хам мумкин эмас, кофир шахс мусулмонлар учун намозда имомликка ўта олмайди, турли-хил исломий мазхабларнинг барча уламолари бу борада иттифоқли назар беришган, бундай намоз,имомат ботил бўлади, чунки мусулмонларни намозини кофирларга алоқаси йўқ, мана бу кофирлар мусулмонлар билан ахли намоз бўла олишмайди, намозлар кофирлар учун дуруст эмас, бундай бўлгач қандай қилиб бошқаларга дуруст бўлиши мумкин? [35] [36][37]
-Шу сабабли хам дорул исломга хижрат қилиш, маъзур бўлмаган кишиларга вожиб бўлади, мусулмонлар дорул куфрларни хокимиятидан қочиб дорул исломга хижрат қилишлари лозим. Буни сабаби хам шуки, аллох таоло кофирлар мусулмонларни устидан хукмронлик қилишлари учун хатто дорул куфрда хам хеч қандай йўлни қолдирмагандир.
Дорул куфрларда хам кофирларнинг мусулмонларни устида вилоят юргизишлари, бошчилик қилишлари,рахбар бўлишлари мамнуъ қилинган,харомдир, шунинг учун хам узри бўлмаган кишилар учун дорул исломга хижрат қилиш вожиб бўлади, мусулмонлар дорул куфрни хокимиятидан дорул исломни хокимиятига хижрат қилишлари керак, бунга аллох таолонинг кофирларнинг мўъминлар устида хукмронлик қилишга йўл бермаганлиги далил бўла олади.
سُبحانَكَ اللَّهمَّ وبحمدِكَ ، لا إلَهَ إلَّا أنتَ أستغفرُكَ وأتوبُ إليكَ
[1] أخرجه الروياني في ((مسنده)) (783)، والدارقطني (3/252)، وأبو نعيم في ((تاريخ أصبهان)) (1/92)
[2]شيخ صدوق، من لايحضره الفقيه، ج4،باب ميراث اهل الملل، ص19 / الاسلام يعلو و لايعلي عليه و الکفار بمنزله الموتي لايحجبون و لايورثون
[3]ابوالفضل شکوري، فقه سياسي، ص 330.
[4]((الجامع لمسائل المدونة)) للصقلي (9/76).
[5]المبدع، لإبراهيم بن مفلح (7/31).
[6]تبيين الحقائق للزيلعي (2/99)، / حاشية ابن عابدين (3/77).
[7]قال ابن قدامة: أما الكافر فلا ولاية له على مسلمة بحال بإجماع أهل العلم ـ منهم مالك والشافعي و أبو عبيد وأصحاب الرأي.
[8]الإجماع (ص: 78) قال ابن المنذر: أجمعوا أنَّ الكافِرَ لا يكونُ وليًّا لابنته المسلمةِ . / وقال ابن المنذر: أجمع على هذا كل من نحفظ عنه من أهل العلم.
[9]((الفتاوى الهندية)) (1/267
[10]((الكافي)) لابن عبد البر (2/892)، ((مختصر خليل)) (ص: 222
[11]((روضة الطالبين)) للنووي (7/45).
[12]((كشاف القناع)) للبهوتي (5/65)، ((مطالب أولي النهى)) للرحيباني (5/82).
[13]((العزيز شرح الوجيز)) للرافعي (7/517). ويُنظر: ((كفاية الأخيار)) للحصني (ص: 358).
[14]((كشاف القناع)) للبهوتي (5/66)، ((مطالب أولي النهى)) للرحيباني (5/82).
[15]((بدائع الصنائع)) للكاساني (2/253).
[16]((تفسير البغوي)) (8/98)، ((تفسير البيضاوي)) (5/206)
[17]((العذب النمير)) للشنقيطي (5/211).
[18]((تبيين الحقائق)) للزيلعي (4/277)، ((الفتاوى الهندية)) (1/284)
[19]((منح الجليل شرح مختصر خليل)) لعليش (3/291). ويُنظر: ((التوضيح في شرح مختصر ابن الحاجب)) لخليل بن إسحاق (3/566).
[20]((روضة الطالبين)) للنووي (7/67)، ((مغني المحتاج)) للشربيني (3/156)، ((نهاية المحتاج)) للرملي (6/240).
[21]((الفروع)) لابن مفلح (11/356)، ((الإنصاف)) للمرداوي (12/32).
[22]قال الشافعي: (لم يختَلِفِ النَّاسُ -فيما عَلِمْنا- في أنَّ الزَّانيةَ المُسلِمةَ لا تَحِلُّ لِمُشرِكٍ وَثنيٍّ ولا كتابيٍّ، وأنَّ المُشرِكةَ الزانيةَ لا تحِلُّ لمُسلمٍ زانٍ ولا غيرِه؛ فإجماعُهم على هذا المعنى في كتابِ اللهِ حُجَّةٌ). ((الأم)) (5/159).
[23]قال ابن المنذر: (أجمع أهلُ العلمِ أنَّ عقدَ نكاحِ الكافِرِ على المُسلِمة باطِلٌ). ((الأوسط)) (9/305). ويُنظر: ((المغني)) لابن قدامة (7/169).
[24]قال البغوي: (قوله تعالى: وَلَا تُنْكِحُوا الْمُشْرِكِينَ حَتَّى يُؤْمِنُوا هذا إجماعٌ: لا يجوزُ للمُسلِمةِ أن تنكِحَ المُشرِكَ). ((تفسير البغوي)) (1/256).
[25]قال ابن قدامة: (الإجماعُ المنعَقِدُ على تحريمِ تزوُّجِ المُسلِماتِ على الكُفَّارِ). ((المغني)) (7/155).
[26]قال القرطبي: (أجمعت الأمَّةُ على أنَّ المُشرِكَ لا يطأُ المؤمِنةَ بوَجهٍ). ((تفسير القرطبي)) (3/72).
[27]قال ابن تيمية: (اتَّفق المسلمون على أنَّ الكافِرَ لا يَرِثُ المسلمَ، ولا يتزوَّجُ الكافِرُ المسلمةَ). ((مجموع الفتاوى)) (32/36).
[28]((تحفة المحتاج)) لابن حجر الهيتمي (8/358)، ((نهاية المحتاج)) للرملي (7/229).
[29]((الإقناع)) للحجاوي (4/158)، ((كشاف القناع)) للبهوتي (5/498)
[30]((منح الجليل)) لعليش (4/426). ويُنظر: ((مناهج التحصيل)) للرجراجي (4/153).
[31]لكِنَّه يرى أنَّ الأُمَّ الكافِرةَ أحَقُّ بالطِّفلِ في مُدَّةِ الرَّضاع؛ قال ابنُ حزم: (الأمُّ الكافِرةُ أحَقُّ بالصَّغيرَينِ مُدَّةَ الرَّضاعِ، فإذا بلغا مِن السِّنِّ والاستغناءِ مَبلَغَ الفَهمِ، فلا حَضانةَ لكافرةٍ ولا لفاسِقةٍ). ((المحلى)) (10/143).
[32]قال ابنُ تَيميَّةَ: (الجمهورُ على أنَّه لا حَضانةَ لكافرٍ، وهو مَذهَبُ مالك، والشافعي، والبصريين؛ كسوار، وعبد الله بن الحسن). ((المستدرك على مجموع الفتاوى)) (5/90). وقال الصنعاني: (ذهب الجُمهورُ إلى أنَّه لا حَقَّ لها مع كُفرِها). ((سبل السلام)) (2/333).
[33]رواه البخاري (1385 )، ومسلم (2658).
[34]((زاد المعاد)) لابن القيم (5/410)، ((سبل السلام)) للصنعاني (3/229)
[35]قال ابنُ حزم: (والصَّلاة خلف مَن يدري المرء أنه كافرٌ، باطلٌ… وهذا لا خلافَ فيه من أحد) ((المحلى)) (2/371).
[36]((المجموع)) للنووي (4/250).
[37]((كشاف القناع)) للبهوتي (1/475).