Нафийи сабилни асли ва исломий иззат (2) (17 бўлим)
(3-қисм)
Қози Иёз моликий рохимахуллох хам айтадики: имомат ва рахбарият кофирга боғланмаслигига уламолар ижмоъ қилишган,агар мусулмон рахбар хам кофир бўладиган бўлса, мақомидан олиб ташланади. Имоми Сафақусий моликий рохимахуллох хам айтадики: мусулмон уламолари шунга ижмоъ қилишганки, агар халифа куфр ё бидъат томонга даъват қилса унга қарши қиём ва инқилоб қилинади. [1][2]
Ибни Мунзир шофеъий хам айтадики: барча ахли илм кофирнинг мусулмонни устидаги вилояти,рахбарлиги хеч қачон қабул қилинмаслигига ижмоъ қилишган. [3]
Ибни Хажар шофеъий хам айтадики: мусулмонларни ижмоъси бўйича, имом ва рахбар агар кофир бўладиган бўлса мақомидан олиб ташланади
«يَنْعَزِلُ بِالْكُفْرِ إِجْمَاعًا »،
Хар қандай холатда хар бир мусулмонга мана бу рахбарни олиб ташлашлик вожиб бўлади, агар кимки мана бу мухим ишга харакат қилса унга ажр ва савоб берилади, бу рахбар билан муроса қилиб келишган кимсалар эса гунохкор бўлишади , мана бу рахбарни олиб ташлаш учун нотавон бўлган кишилар мана бу диёрдан хижрат қилиб чиқиб кетишлари керак. [4]
Ибни Тинни Довудийдан – шунингдек фатхул борийда зикр қилишича- агар хоким кофир бўладиган бўлса, унга қарши қиём қилишни вожиб бўлиши борасидаги сўзлар нақл қилинган. Имоми Нававий рохимахуллох ва бошқалар хам мана бундай кўз-қарашни баён қилишган, барча исломий мазхабларни уламолари мана бундай фатвога иттифоқ қилишган, золим рахбарларни баробарида сабр қилишга даъват қиладиган хадислар, мана бу рахбарлардан очиқ куфр кўрилмаган холда бўлишини кўрсатади. [5]
«إلَّا أنْ تَرَوْا كُفْرًا بَواحًا، عِنْدَكُمْ مِنَ اللَّهِ فيه بُرْهانٌ»
Бугунги кунда мунофиқлар тўдаси (секулярзадалар) ўртага шубха ташлаб айтишадики, одил хоким золим мусулмон хокимдан кўра яхшироқдир. Нима учун? Чунки уларни айтишича, кофирни куфри уни ўзига қайтади ,адолати эса хаммага бўлади, мусулмонни исломи хам уни ўзи учун зулми эса уни мухолифлариникидир!!
(давоми бор……)
[1]“شرح صحيح مسلم” للنووي (6/ 315).وقَالَ الْقَاضِي عِيَاضٌ أَجْمَعَ الْعُلَمَاءُ عَلَى أَنَّ الْإِمَامَةَ لَا تَنْعَقِدُ لِكَافِرٍ وَعَلَى أَنَّهُ لَوْ طَرَأَ عَلَيْهِ الْكُفْرُ انْعَزَلَ قَالَ وَكَذَا لَوْ تَرَكَ إِقَامَةَ الصَّلَوَاتِ وَالدُّعَاءَ إِلَيْهَا قَالَ وَكَذَلِكَ عِنْدَ جُمْهُورِهِمُ الْبِدْعَةُ قَالَ وَقَالَ بَعْضُ الْبَصْرِيِّينَ تَنْعَقِدُ لَهُ وَتُسْتَدَامُ لَهُ لِأَنَّهُ مُتَأَوِّلٌ قَالَ الْقَاضِي فَلَوْ طَرَأَ عَلَيْهِ كُفْرٌ وَتَغْيِيرٌ لِلشَّرْعِ أَوْ بِدْعَةٌ خَرَجَ عَنْ حُكْمِ الْوِلَايَةِ وَسَقَطَتْ طَاعَتُهُ وَوَجَبَ عَلَى الْمُسْلِمِينَ الْقِيَامُ عَلَيْهِ وَخَلْعُهُ وَنَصْبُ إِمَامٍ عَادِلٍ إِنْ أَمْكَنَهُمْ ذَلِكَ فَإِنْ لَمْ يَقَعْ ذَلِكَ إِلَّا لِطَائِفَةٍ وَجَبَ عَلَيْهِمُ الْقِيَامُ بِخَلْعِ الْكَافِرِ
[2]إرشاد الساري بشرح صحيح البخاري (10/ 217) أجمعوا على أن الخليفة إذا دعا إلى كفر أو بدعة يثار عليه
[3]نقله عنه ابن القيم في “أحكام أهل الذِّمَّة” (2/ 787) إنَّه قد “أجمع كلُّ مَن يُحفَظ عنه مِن أهل العلم أنَّ الكافر لا ولايةَ له على المسلم بِحال
[4]“فتح الباري” (13/ 123). إنَّ الإمام “ينعزل بالكفر إجماعًا، فيَجِب على كلِّ مسلمٍ القيامُ في ذلك، فمَن قوي على ذلك فله الثَّواب، ومَن داهن فعليه الإثم، ومن عَجز وجبَتْ عليه الهجرةُ من تلك الأرض
[5]فتح الباری 13/8