Хавфсизликни таъмин қилиш асли ( 18 бўлим)
(4-қисм)
Мана бу давлат юзлаб километр узоқликда жойлашган Сулаймон алайхиссаломнинг хокимияти остидаги дорул исломга тажовуз қилишмаган, уни атрофидаги диёрларни ишига хам аралашишмаган эди. Ногахон бир куни кичик бир қушча уларни давлатини устида сув қидириб учиб ўтади. Мана бу қушча Сулаймон алайхиссаломни худхуди эди. Худхуд яхшилаб диққат билан қаради ва ногахон бу қавмнинг мушрик ёки бугунги тил билан айтганда секуляр эканликларини кўради.
Худхуд яна қайтадан сахроларни,биёбонларни босиб ўтади ва дорул исломни рахбари Сулаймонга хабар беради:
أَحَطْتُ بِمَا لَمْ تُحِطْ بِهِ وَجِئْتُكَ مِنْ سَبَإٍ بِنَبَإٍ يَقِينٍ (نمل/22)
Сўнг узоққа қолмай (худхуд келиб) деди: ” мен сен огох бўлмаган нарсадан огох бўлдим ва сенга сабаъ (шахри)дан аниқ хабар келтирдим.”
Сулаймон алайхиссалом мана бу дорул куфрни вазиятидан огох бўлгач содда, қисқа, мухтасар, мафхумга тўла номани худхудни воситасида жўнатади:
إِنَّهُ مِنْ سُلَيْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * أَلَّا تَعْلُوا عَلَيَّ وَأْتُونِي مُسْلِمِينَ
Албатта у Сулаймондир ва у (мактубда шундай битилгандир): “мехрибон ва рахмли аллох номи билан (бошлайман). Сизлар менга кибру-хаво қилмай,хузуримга бўйинсунган холда келингиз!”
Бизларни атрофимиздаги секулярзадалар,мунофиқлар тўдаси доим орзу қилган хокимиятга эга бўлган сабаъ дорул куфри хокими, хар доимгидек ўзини махсус мажлисини маслахат учун жамлайди ва улар билан мана бу воқеа хақида маслахат қилади ва уларга жанг харобкорлик,нобуд бўлиш,фасоддан бошқа нарса келтирмаслигини, хамда харбий қудратга эга бўлган дорул исломга қарши жанг қилиш хам ўзлари учун залиллик, қўл остида қарам бўлишни келтиришини эслатиб ўтади ва ўзини шўро мажлисига қараб айтадики:
قَالَتْ إِنَّ الْمُلُوكَ إِذَا دَخَلُوا قَرْيَةً أَفْسَدُوهَا وَجَعَلُوا أَعِزَّةَ أَهْلِهَا أَذِلَّةً وَكَذَلِكَ يَفْعَلُونَ (نمل/34)
У айтди: “аниқки, подшохлар қачон бирон қишлоққа (бостириб) кирсалар уни вайрон этурлар, ахолисининг обрў-эътиборларини эса хор-зор қилурлар. Уларнинг қилмиш- одатлари шудир.
Сўнгра тинчликка асосланган дипломатиканинг хал қилувчи йўлларини, келишув ва муроса қилинадиган чораларни таклиф қилади ва ўзларининг сулх талабона,дўстлик,мухаббатларини нишонаси сифатида Сулаймонга хадялар жўнатишни хам таклиф қилади.
وَإِنِّی مُرْسِلَةٌ إِلَیْهِم بِهَدِیَّةٍ فَنَاظِرَةٌ بِمَ یَرْجِعُ الْمُرْسَلُونَ (نمل/35)
Мен уларга бир хадя юбориб, кўрай-чи, элчиларим нима (хабар) билан қайтар эканлар”.
Аммо…..Сулаймон алайхиссалом дорул исломни хокими сифатида ўзи эга бўлган харбий қудратни афзаллиги сабабли, мана бу зийракона, мохирлик қилиб қилинган мана бу ором,беозор,секуляр мамлакатнинг келишувини қабул қилмади ва рози бўлмайди. Ва сулх талабида бўлган бу давлатни ички ишларига аралашиш орқали агар улар аллохни шариатидаги қонунларга таслим бўлмайдиган бўлишса, иззатдан сўнг уларни залил қилишга ва уларни устига хақорат,зиллат мухрини босишини таъкидлайди!
(давоми бор…….)